Οὐ δειλιῶν ἦν οὐδὲ Βίκτωρ πρὸς ξίφος,
Πᾶσαν μακρὰν που καρδίας θεὶς δειλίαν.
Ανήκει στο μαρτυρικό χορό,πού με το αίμα του πότισε το ζωηφόρο δένδρο της χριστιανικής πίστης τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν,όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος (160).Οι υπηρεσίες του υπέρ του Ευαγγελίου,είχαν σαν στάδιο την Ιταλία.Εκεί ο Βίκτωρ έτρεχε σε διάφορες πόλεις και έσπερνε το λόγο της σωτηρίας.Συλλαμβάνεται γι'αυτό και εκβιάζεται να προσφέρει θυσία στα είδωλα.Επειδή όμως δεν λύγισε,του έβγαλαν τα μάτια και τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω.Έτσι παρέδωσε τη γενναία και άγια ψυχή του.
