Ο Γουρίας και ο Σαμωνάς,αγωνιζόμενοι τον Ιερό αγώνα της χριστιανικής πίστης, συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο,κατά το διωγμό επί Διοκλητιανού.Και αφού υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βάσανα,αποκεφαλίσθηκαν.Ο Άβιβος έζησε λίγα χρόνια αργότερα και ήταν από ένα χωριό της Έδεσσας που ονομαζόταν Αποθελσαία. Τότε βασιλιάς ήταν ο Λικίνιος,ο γνωστός αντίπαλος του Μ.Κωνσταντίνου.Ο Άβιβος,λοιπόν, προχειρίσθηκε Ιεροδιάκονος και διακρινόταν για τη μεγάλη ευσέβεια του και τον πολύ ζήλο για το υπούργημά του.Ιδιαίτερα,όμως,διακρινόταν για τη θερμή αγάπη του στο Ιερό κήρυγμα,τηρώντας το θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής,που λέει:"Κήρυξαν τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως,έλεγξαν,επιτίμησαν,παρακάλεσαν,εν πάση μακροθυμία και διδαχή".
Κήρυξε,δηλαδή,το λόγο του Θεού,στάσου επιτηρητής και καθοδηγός στους ακροατές σου,όχι μόνο σε κατάλληλες περιστάσεις,αλλά και σ'εκείνες πού φαίνονται ακατάλληλες περιστάσεις,έλεγξε,επίπληξε,παρηγόρησε με κάθε μακροθυμία και με κάθε μέθοδο διδασκαλίας.Ο ηγεμόνας Λυσανίας, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα,τον συνέλαβε.Και αφού τον κρέμασε σε στυλό και τον έσχισε με σιδερένια νύχια,έπειτα τον οδήγησε έξω από την πόλη,όπου τον έριξε μέσα στη φωτιά,και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό.Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.Ταχὺ προκατάλαβε.
Tριάδος ἰσάριθμοι τῆς Ὑπερθέου,σαφῶς Γουρίας καὶ Ἄβιβος καὶ Σαμωνᾶς ὁ κλεινός,ἔνθεοι ὑπάρχοντες ταύτην τοῖς ἀσεβέσιν ὡμολόγησαν ἅμα ἄθλων τὴν τρικυμίαν ἀβλαβῶς διελθόντες· καὶ νῦν ἡμᾶς κυβερνῶσιν ὅρμον πρὸς ἄκλυστον.
Κοντάκιον
Ἦχος β’.Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἐξ ὕψους σοφοί,τὴν χάριν κομισάμενοι,τῶν ἐν πειρασμοῖς,προΐστασθε πανεύφημοι· διὸ κόρην Ἅγιοι,ἐκ θανάτου πικροῦ ἐῤῥύσασθε· ὑμεῖς γὰρ ὄντως ὑπάρχετε,Ἐδέσσης ἡ δόξα καὶ τοῦ κόσμου χαρά.
Ὁ Οἶκος Τῆς τοῦ ἐχθροῦ δουλείας με ῥῦσαι,Ἰησοῦ ζωοδότα,ταῖς τῶν σῶν ἀθλητῶν ἐντεύξεσι δυσωπούμενος,ὅπως ἀδούλωτον κεκτημένος,τῶν παθῶν τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα,ἀνευφημῶ τὴν αὐτῶν ὀξυτάτην βοήθειαν·προφθάσαντες γάρ,τοῦ θανάτου ἐρρύσαντο κράζουσαν τὴν κόρην, ἣν περ παρέθετο ἐκβοῶσα ἡ μήτηρ τοῖς μάρτυσιν·Ὑμεῖς ὄντως ὑπάρχετε,Ἐδέσσης ἡ δόξα καὶ τοῦ κόσμου χαρά.
Κάθισμα
Ἦχος α’.Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Τριάδος τῆς σεπτῆς, καταγγέλλοντες πίστιν,πολύθεον Σοφοί,τῶν εἰδώλων ἀπάτην,ἀνδρείως καθείλετε,ὡς τῆς πίστεως πρόμαχοι,κόρην ζῶσαν δέ, κατακλεισθεῖσαν ἐν τάφῳ,διεσώσατε, θανατηφόρου κινδύνου,ὑμᾶς μακαρίζουσαν.
