Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Ο Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος,ο Πρωτόκλητος (Εορτή Ανδρέας)

Μορφή βιβλική.Φυσιογνωμία προνομιούχος και διαλεχτή.Πρώτος απ'όλους τους αποστόλους γνώρισε τον Ιησού,αλλά και πρώτος κλήθηκε να τον ακολουθήσει,γι'αυτό και Πρωτόκλητος.Το όνομα του το ιερό κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ψυχή των Ελλήνων.
Αυτός είναι ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος μαθητής του Χριστού κι ο ένας από τους αποστόλους του Έθνους μας.
Ο Ανδρέας καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος κι ήταν γιος του Ιωνά κι αδελφός του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Πέτρου.Το επάγγελμα του ήταν ψαράς.
Ήταν όμως από τις ευγενικές εκείνες ψυχές,που μελετούσαν τους προφήτες και περίμεναν με λαχτάρα την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου.
Ο Ανδρέας μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου.Κάποια μέρα μάλιστα,που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου»,οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ,που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.Τον ακολούθησαν με προθυμία και ζήλο κι έμειναν κοντά του εκείνη την ήμερα.
Τι είδαν και τι άκουσαν όλες εκείνες τις αξέχαστες ώρες;Χωρίς άλλο λόγια άγια και θεία.Ρήματα ζωής αιωνίου.Λόγια,που τους συνεπήραν την ψυχή και τους έκαμαν να πιστέψουν πως στ'αλήθεια ο Ιησούς ήταν Εκείνος που περίμεναν.
Ο Μεσσίας.Ο Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων.
Τον ενθουσιασμό και την ικανοποίηση τους από την επικοινωνία κι επαφή τους με τον Κύριο την βλέπουμε από την ενέργεια του Ανδρέα.Μόλις χωρίστηκαν από τον Ιησού, έτρεξε να συναντήσει τον μεγαλύτερο αδελφό του Πέτρο και να του πει με χαρά: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν (ο εστί μεθερμηνευόμενον Χριστός) και ήγαγεν αυτόν προς τον Ιησούν».Πόση καλοσύνη.Πόση ευγένεια ψυχής!Πόση αγάπη!Δεν κράτησε μόνος τη χαρά του. Έσπευσε να τη μοιραστεί με τον αδελφό του.Κι είχε δίκαιο!Κείνος που γεύτηκε το μέλι του Ευαγγελίου δεν μπορεί να το τρώει μόνος του.Η πραγματική χάρη,όταν φωτίσει την ψυχή,βάνει τέρμα στο πνευματικό μονοπώλιο,λέει κι ένας μεγάλος ιεραπόστολος του περασμένου αιώνα.
Η περίπτωση αυτή είναι ένα έξοχο παράδειγμα αδελφικής αλληλεγγύης και πνευματικότητας.Τα αδέλφια μας,οι γονείς μας,οι συγγενείς μας,οι οικείοι μας πρέπει να'ναι για μας πρόσωπα προσφιλή.Πρόσωπα,με τα οποία να είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε κάθε στιγμή και τη χαρά και τη λύπη μας.Σ'αυτούς θα πούμε τον καλό τον λόγο.Θα δώσουμε το χριστιανικό έντυπο.Θα τους καλέσουμε σε μια χριστιανική συγκέντρωση.Θα τους πούμε σε μιαν επίσκεψη:«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν».Αδελφοί μας! Ελάτε στον Χριστό.Αυτός είναι η χαρά. Αυτός η ζωή και το φως.Αυτός η ειρήνη του κόσμου.Μη σας σκανδαλίζουν μερικά έκτροπα,που βλέπετε γύρω σας.Μη σας σκανδαλίζει η ζωή μερικών,που αυτοκαλούνται χριστιανοί και θέλουν τάχατες να δείχνουν και τον δρόμο στους άλλους.Εσείς κοιτάτε μόνο τον Χριστό.Αυτός και μόνο αυτός στον κόσμο τούτο δίνει τη χαρά και την ειρήνη.Το μαρτυρεί η ζωή όλων των απλών,των αληθινών χριστιανών.Το βεβαιώνει η ζωή και το παράδειγμα του μεγάλου αποστόλου μας.
Ύστερα από το επεισόδιο, που αναφέραμε,τόσο ο Ανδρέας,όσο κι ο Πέτρος κι ο Ιωάννης ξαναγύρισαν στα πλοία τους κι έπιασαν πάλι τη δουλειά τους.Δεν είχε έρθει ακόμη η ευλογημένη ώρα να αρχίσει ο Κύριος το έργο του.Αυτό έγινε λίγες μέρες αργότερα.Εκεί στη λίμνη της Γεννησαρέτ οι δύο αδελφοί καταγίνονταν να ρίψουν τα δίκτυα τους στη θάλασσα,όταν τους ξαναβρήκε ο Ιησούς και τους κάλεσε να τον ακολουθήσουν.«Δεύτε οπίσω μου»,τους είπε,«και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων».Κι αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ».«Ευθέως»,χωρίς καμιά χρονοτριβή,χωρίς καμιά αναβολή τον ακολούθησαν. Στην περίσταση αυτή έμοιασαν με τον σοφό και συνετό εκείνο έμπορο της ευαγγελικής περικοπής,που ζητούσε να βρει και ν'αγοράσει μαργαριτάρια.Κι όταν βρήκε κάποτε ένα σπουδαίο και «πολύτιμον μαργαρίτην»,έσπευσε να πωλήσει όλα όσα είχε και να τον αγοράσει.Αυτό έκαμαν κι οι δύο αδελφοί.
Ο Ανδρέας ακολούθησε τον Κύριο πιστά και πρόθυμα μέχρι τέλους.Κατά το διάστημα αυτό της μαθητείας του δύο από τα πολλά επεισόδια καταδεικνύουν την ιδιαίτερη θέση, που είχε ανάμεσα στους άλλους μαθητές και κοντά στον Ιησού.Το πρώτο συνέβηκε στην έρημο.Τα πλήθη,που είχαν πληροφορηθεί πως ο Κύριος βρισκόταν εκεί,μαζεύτηκαν απ'όλα τα μέρη γύρω,για να ζητήσουν τις ευεργεσίες του και ν'ακούσουν τη διδασκαλία του. Κόντευε να δύσει ο ήλιος και κανένας δεν έλεγε να φύγει.Κάποια στιγμή ο Ιησούς φώναξε κοντά του τον Φίλιππο και τον ρώτησε: «Από πού και με τι χρήματα θα αγοράσουμε ψωμιά,για να φάγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» Ο Κύριος φυσικά γνώριζε τι θα έκαμνε.Το είπε όμως αυτό,για να δοκιμάσει τον Φίλιππο και τους άλλους μαθητές.
Κι αυτός από μέρους και των άλλων μαθητών γεμάτος αμηχανία απήντησε:«Διακοσίων δηναρίων άρτοι ουκ αρκούσιν αυτοίς ίνα έκαστος αυτών βραχύ τι λαβή».Διακοσίων δηναρίων ψωμιά δεν φτάνουν,όχι για να χορτάσουν,αλλά για να πάρει ο καθένας μια μπουκιά.Τη στιγμή εκείνη πετάχτηκε ο Ανδρέας κι είπε.«Κύριε,είναι εδώ ένα παιδάκι, που έχει πέντε κριθαρένια ψωμιά και δύο ψαράκια» (Ιωάν.ς',9).Φυσικά πέντε κριθαρένια ψωμιά και δύο ψαράκια δεν είναι τίποτα για τόσο κόσμο.Μα εσύ.Κύριε,μπορείς να τα ευλογήσεις και τότε,ω,ναι!Τότε μπορούν να φάνε όλοι οι άνθρωποι και να περισσέψουν. Πρόσωπο με παρρησία και με μια λανθάνουσα πίστη στον Χριστό μας παρουσιάζει το επεισόδιο αυτό τον Ανδρέα.
Πρόσωπο με πλατιά και μεγάλη καρδιά μας τον παρουσιάζει το δεύτερο επεισόδιο. Συγχρόνως όμως και άνθρωπο με τόλμη, που δεν διστάζει να πάρει μια μεγάλη απόφαση και ν'αναλάβει συνάμα και τις ευθύνες του. Αφορμή γι'αυτό το επεισόδιο έδωκαν μερικοί συμπατριώτες μας Έλληνες.Ήταν οι μέρες του Πάσχα, του τελευταίου Πάσχα του Κυρίου μας.Μέσα στα πλήθη, που μαζεύτηκαν στα Ιεροσόλυμα από τα διάφορα μέρη του κόσμου,ήταν κι αυτοί.Ασφαλώς ήταν άνθρωποι που είχαν προσηλυτισθεί στον ιουδαϊσμό.
Η πνευματική θρησκεία του Ισραήλ τους είχε τραβήξει μέσα στην καρδιά τους βαθύ τον πόθο να τον γνωρίσουν.Πλησίασαν λοιπόν τον Φίλιππο - ίσως το ελληνικό του όνομα τους έδωκε το θάρρος - και του ζήτησαν να τους οδηγήσει στον Χριστό.Ο Φίλιππος όμως έσπευσε να ζητήσει τη γνώμη του Ανδρέα. Γιατί του Ανδρέα; Γιατί ήταν συμπατριώτης του κι ήξερε την παρρησία του.Αλλά και γιατί ο Ανδρέας ήταν γνωστός σαν ο άνθρωπος με τη μεγάλη καρδιά και το θέμα θα το αντίκριζε όχι με τη στενή ιουδαϊκή αντίληψη, πως ο Χριστός ήλθε κι ανήκε μόνο στους Ιουδαίους,αλλά και στους άλλους ανθρώπους. Και πραγματικά η στάση του δικαίωσε τη φήμη του.Ο Ανδρέας,σαν έμαθε από τον Φίλιππο το περιστατικό,χωρίς να χάσει καιρό,πήρε τους Έλληνες και μαζί μ'αυτόν τους έφερε στον Χριστό (Ιωάν.ιβ',20-22).Τι φανερώνει και το επεισόδιο αυτό;Τη μεγάλη,την πλατιά του καρδιά, μα και την οικειότητα του προς τον Χριστό.Ευτυχείς όλοι εκείνοι που μιμούνται τον Πρωτόκλητο και βοηθούν κι άλλες ψυχές να πλησιάσουν και να γνωρίσουν τον Κύριο.
Η ζωή του Πρωτοκλήτου κατά τα τρία χρόνια της μαθητείας είναι η ίδια με τη ζωή των άλλων μαθητών.Αχόρταγα κι αυτός μαζί με τους άλλους αποστόλους ρουφούσε από το στόμα του θείου Διδασκάλου τα «ρήματα της αιωνίου ζωής».Μαζί του περιέτρεχε την Άγια Γη κι έβλεπε τις ευεργεσίες και τα θαύματα του.Βαθιά ήταν η συγκίνηση του για την υποδοχή,που ο περιούσιος λαός επεφύλαξε στον Κύριο μας «προ εξ ημερών του Πάσχα». Πιο βαθιά η θλίψη του για τη σύλληψη του Διδασκάλου του και για όσα ακολούθησαν αυτή.Η επίσκεψη του Κυρίου όμως κατ'αυτή την ήμερα της Αναστάσεως Του κι ενώ πια είχε βραδιάσει κι οι πόρτες του σπιτιού ήταν κλειστές «δια τον φόβον των Ιουδαίων» ξανάφερε στην ψυχή του τη χαρά και την ελπίδα.Ο Ανδρέας παρευρέθηκε στην Ανάληψη κι έλαβε μέρος στην εκλογή του Ματθία.Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά την ήμερα της Πεντηκοστής, ο απόστολος μας,όπως ψάλλει κι ο ιερός υμνογράφος,αφού «διεπέτασε το ιστίον του Πνεύματος,ως κύμα γαληνόν πραέτω πνεύματι κινούμενον,πάσαν επλούτισε την γήν του ενθέου κηρύγματος».Ο Ανδρέας υπήρξε ο κατ'εξοχήν απόστολος των Ελλήνων.Η Σκυθία,δηλαδή η σημερινή νότιος Ρωσία,η Ελληνική Βιθυνία,ο Πόντος,η Θράκη,η Μακεδονία,η Ήπειρος κι η Αχαΐα ποτίστηκαν πλούσια με τον τίμιο ιδρώτα του Πρωτοκλήτου.Αλλά κι η Εκκλησία του Βυζαντίου, που απετέλεσε κι αποτελεί το κέντρο της Ορθοδοξίας,από τον απόστολο μας ιδρύθηκε.Εδώ ο Ανδρέας εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο τον απόστολο Στάχυ κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης.Σε μια του περιοδεία,αναφέρεται από την παράδοση,πως ο άγιος μας ήλθε και στο νησί μας.Το καράβι,που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη,λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά,που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες,αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ'ένα μικρό λιμανάκι,γιατί κόπασε ο άνεμος.Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό.Ένα πρωί,που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο.Δυστυχώς πουθενά νερό.Κάποια στιγμή,που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών,που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας,που'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα,ο άγιος γονάτισε μπροστά σ'ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό.Ποθούσε το θαύμα,για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό.Ύστερα σηκώθηκε,σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε.Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό,που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ'ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ'εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα.Είναι το γνωστό αγίασμα.Το ευλογημένο νερό,που τόσους ξεδίψασε,μα και τόσους άλλους,μυριάδες ολόκληρες,που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.
Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας.Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι.Ποτέ του δεν είδε το φως.Δένδρα,φυτά,ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα.Εκείνη την ήμερα,όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί,ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού.Μήπως το νερό αυτό,σκέφτηκε,που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ'την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους,θα μπορούσε να χαρίσει και σ'αυτόν το φως του που ποθούσε;Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε,θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει.Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό.Διψούσε.Καιγόταν απ' τη δίψα.Ο απόστολος,που ήταν εκεί,έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό.Όμως το παιδί προτίμησε,αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του,να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του.Και ω του θαύματος!Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού,το χρόνιο σκοτάδι άρχισε να διαλύεται.Κι ένα φως,ιλαρό φως,άρχισε να λούζει τα γύρω πράγματα...
Πατέρα,πατέρα,άρχισε να φωνάζει το παιδί πότε ψαχουλεύοντας και πότε τρέχοντας να βρει τον πατέρα.Κι ο καπετάνιος που τρόμαξε απ'τις φωνές του παιδιού τρέχει κι αυτός προς το μέρος που ακουόταν η φωνή.Στο αντίκρισμα του παιδιού του σταμάτησε,έσκυψε κι άνοιξε την αγκαλιά του.
«Παιδί μου,τι σου συμβαίνει»;ρώτησε με τρόμο ο πατέρας.
«Βλέπω!Πατέρα μου,βλέπω!Για κοίτα με,βλέπω τη θάλασσα,τους ανθρώπους,τα πανιά του καραβιού μας που φουσκώνουν.Πατέρα,το ευλογημένο νερό που μου έδωκε εκείνος ο παππούλης,για να πιώ και να πλυθώ,αυτό μου χάρισε ότι ποθούσαμε.Το φως μου, πατέρα...»
Ύστερα από μικρή διακοπή που πέρασε μέσα σε δάκρυα κι αναφιλητά ευγνωμοσύνης ο καπετάνιος σηκώθηκε κι είπε:
«Παιδί μου,πάμε να βρούμε τον παππούλη που λες,για να τον ευχαριστήσουμε για ότι μας χάρισε!».
«Όχι εμένα,είπε ο απόστολος που πλησίασε.Τον Χριστό να ευχαριστήσουμε όλοι.Αυτός μας έδωκε το νερό.Αυτός γιάτρεψε και το παιδί.Αυτός είναι ο αληθινός Θεός,που έγινε άνθρωπος κι ήρθε στον κόσμο για να μας σώσει!»
Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία.Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν.Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του,που πήρε και το όνομα Ανδρέας.Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν.Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού,ακολούθησαν κι άλλα,κι άλλα.Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του.
Ο απόστολος,αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν,τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.Έτσι στο ευλογημένο νησί οργανώθηκε ακόμη μια ομάδα,μια εκκλησία πιστών στον ένα αληθινό Θεό.
Αργότερα,μετά από χρόνια,κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή,τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής,το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα,που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα.Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου,ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη,συνέρεαν στο μοναστήρι,για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου,να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα πλούσια δώρα τους σε χρήμα ή σε είδη, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο.Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους.Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.
Σε όλους τους ναούς του μαρτυρικού νησιού μας θα βρούμε την αγία εικόνα Του και το όνομά Του είναι το πιο συνηθισμένο μεταξύ των κατοίκων (Ανδρέας ή Αδρεανή - Ανδρούλα) και το πιο διαδεδομένο.Για λόγους που μόνο ο Κύριος γνωρίζει,εδώ και μερικά χρόνια - από το 1974 — το άγιο μοναστήρι μαζί με όλη την Καρπασία,τη Μεσαορία και τη Βόρειο Κύπρο έχει περιέλθει στην κυριαρχία του πιο βάρβαρου εισβολέα, του Τούρκου.Οι ευλογημένες εκκλησίες που βρίσκονται στα μέρη αυτά μένουν κανονικά αλειτούργητες.Κι οι καμπάνες σώπασαν από τότες να κτυπούν και να καλούν τους πιστούς σε συναγερμό ψυχής...Το αγίασμα όμως που βγήκε απ'τη γη ύστερα από την προσευχή του μεγάλου αποστόλου Ανδρέου μένει και συνεχίζει το κελάρυσμά του.Συνεχίζει το κελάρυσμά του και περιμένει την άγια ώρα, που οι πιστοί του νησιού,πλυμένοι και καθαρισμένοι μέσα στα δάκρυα μιας ειλικρινούς μετάνοιας,θα αξιωθούν ελεύθεροι και πάλι να επισκεφθούν το όμορφο μοναστήρι για να ψάλουν τα ευχαριστήρια στον Κύριο για τη λύτρωση τους από τα δεινά της πικρής δοκιμασίας και να πιουν και να δροσίσουν τα χείλη από το γλυκό νερό.Ο Θεός να δώσει,με τη βοήθεια των πρεσβειών του αγίου αποστόλου Ανδρέου,μα και των άλλων αγίων της Κύπρου μας,η μέρα αυτή να έρθει το γρηγορότερο.Το τέλος του αποστόλου υπήρξε ανάλογο της ιστορίας του.Μαρτύρησε στην Πάτρα,όπου είχε φτάσει,για να μεταδώσει κι εδώ το μήνυμα της λυτρώσεως και να σκορπίσει το φως του Χριστού.Η επίσκεψη του από την πλευρά αυτή έφερε πολλούς καρπούς.Σε λίγες μέρες το κήρυγμα του μαζί με τα πολλά του θαύματα συγκλόνισε κυριολεκτικά τα θεμέλια της ειδωλολατρίας στην Αχαΐα.Ανάμεσα στους πρώτους,που πίστεψαν,ήταν αυτός ο ίδιος ο ανθύπατος.Έτσι λεγόντουσαν κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους οι Ρωμαίοι άρχοντες,που διοικούσαν μια από τις επαρχίες του κράτους. της πόλεως,ο Λέσβιος όπως λεγόταν,που είχε αρρωστήσει άξαφνα βαριά και τον είχε γιατρέψει ο απόστολος μας.Το παράδειγμα του ανθύπατου έσπευσαν ν'ακολουθήσουν κι άλλοι ειδωλολάτρες.Μα το πράγμα έγινε γνωστό στη Ρώμη.Ο αυτοκράτορας Νέρων λύσσαξε απ'το κακό του κι έδωσε εντολή να αντικατασταθεί αμέσως ο Λέσβιος από κάποιο Αιγεάτη,πολύ φανατικό ειδωλολάτρη και πολύ σκληρό.
Ο Πρωτόκλητος έχοντας συνοδό τον Λέσβιο συνεχίζει καθημερινά τα κηρύγματα του και τις θαυματουργικές του θεραπείες.Πλήθη λαού απ'όλη την Αχαΐα τα παρακολουθούν με ενδιαφέρον και πολλοί κάθε μέρα πυκνώνουν τις τάξεις των πιστών.Μέσα σ'αυτούς προστίθενται τώρα κι η σύζυγος του Αιγεάτη,η Μαξιμίλλα,ο αδελφός του Στρατοκλής, σοφός μαθηματικός,κι άλλοι πολλοί από τους συγγενείς του και τη συνοδεία του.
Ο ανθύπατος Αιγεάτης,αν και είδε τη γυναίκα του Μαξιμίλλα να σώζεται από βέβαιο θάνατο με την επέμβαση του Πρωτοκλήτου,αν και είδε τον αδελφό του Στρατοκλή, που τον εκτιμούσε τόσο,να προσχωρεί στη νέα πίστη,εν τούτοις ο ίδιος έμεινε ασυγκίνητος. Κάτι περισσότερο.Πείσμωσε με τη γυναίκα του κι αξίωσε απ'αυτή να αρνηθεί τον Χριστό. Η Μαξιμίλλα όμως δεν δέχτηκε ν'ακούσει.
Προτιμώ,του είπε,να χωριστώ από σένα παρά από τον Χριστό μου.
Κι αυτός,τυφλωμένος απ'το πάθος του,διατάσσει να συλλάβουν τον Πρωτόκλητο και να τον ρίξουν στη φυλακή.Για να εκβιάσει δε περισσότερο την αφοσιωμένη στον Χριστό γυναίκα, την απειλεί πως, αν δεν επιστρέψει στη θρησκεία των πατέρων της,την ειδωλολατρία,θα βασανίσει τρομερά τον γέροντα απόστολο και στο τέλος θα τον σταυρώσει.Ανήσυχη η Μαξιμίλλα τρέχει στη φυλακή,για να μεταφέρει στον απόστολο τις απειλές του συζύγου της.Τρέμει η καλή γυναίκα,μήπως πάθει κανένα κακό ο ευεργέτης και σωτήρας της.
Μη φοβάσαι,κόρη μου,για τη ζωή μου,της είπε ο Πρωτόκλητος.Κράτησε σταθερά την πίστη σου.Θα'ναι τιμή και εύνοια του Θεού σε μένα ν'αξιωθώ να φύγω απ'τον κόσμο αυτό κατά τον ίδιο τρόπο,που έφυγε ο Λυτρωτής μας.Ας κάμει,ότι θέλει ο Αιγεάτης.Ας με κάψει στη φωτιά.Ας με κατακάψει με τα μαχαίρια. Ας με καρφώσει στον Σταυρό.«Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς».
Ο Στρατοκλής, που βρισκόταν εκεί,λούστηκε στο κλάμα.
Μην κλαις,του είπε ο απόστολος.Κάποια μέρα θα φύγουμε από τον κόσμο αυτό.«Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν».Πρόσεξε μόνο τον σπόρο του Ευαγγελίου,που έσπειρα στην καρδιά σου.Κράτησε τον προσεκτικά και σπείρε τον κι εσύ παρακάτω.
Τα λόγια του αποστόλου τόνωσαν το θάρρος της Μαξιμίλλας και του Στρατοκλή κι ατσάλωσαν τη θέληση τους ν'αγωνιστούν ως το τέλος.Ο Αιγεάτης ξαναφώναξε τη γυναίκα του και προσπάθησε με λόγια γλυκά και κολακευτικά να την μεταπείσει από την πίστη του Χριστού.
Είμαι έτοιμος να κάμω το καθετί για την αγάπη σου,της είπε.Αν πεισθείς να αφήσεις τον Χριστό,θα σ'έχω βασίλισσα στο σπίτι μου.Αλλιώς θα καρφώσω σ'ένα σταυρό τον γέρο, που σου πήρε τα μυαλά,και θα σκοτώσω κι εσένα.
Η απάντηση της Μαξιμίλλας υπήρξε αληθινά ηρωική.
Προτιμώ χίλιες φορές τον θάνατο παρά τη ζωή μ'ένα ειδωλολάτρη σαν και σένα.
Τα λόγια της ηρωίδας χριστιανής άναψαν τον θυμό του συζύγου της, που έδωκε εντολή να βασανίσουν σκληρά τον άγιο και στο τέλος να τον υψώσουν πάνω σ'ένα σταυρό,που είχε το σχήμα του γράμματος Χ και που είχε στηθεί στο «χείλος της θαλάσσιας αμμουδιάς». Πάνω στον Σταυρό αυτό,που ήταν φτιαγμένος από ξύλα ελιάς,έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του αποστόλου,χωρίς να τον καρφώσουν.Κι αυτό έγινε,γιατί ο Ανθύπατος ήθελε να κρατήσει πολύν καιρό τον άγιο στη ζωή,για να τον βασανίσει.
Από μια θάλασσα,την όμορφη θάλασσα της Γαλιλαίας,κάλεσε ο Κύριος τον μεγάλο Ψαρά να τον ακολουθήσει για να γίνει μαθητής του και να ψαρεύει ανθρώπους.Από μια άλλη θάλασσα κοντά,τη θάλασσα της ιστορικής πόλεως των Πατρών,κάλεσε και πάλι ο Χριστός τον μαθητή κι απόστολο του Ανδρέα,ύστερα από σκληρή εργασία σποράς του λόγου του,να μεταπηδήσει στην ουράνια πατρίδα μας,για να λάβει τον άφθαρτο στέφανο της δικαιοσύνης.Ο απόστολος έφυγε από τον κόσμο αυτό σε ηλικία 80 περίπου χρόνων.
Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του.Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος,όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν.Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα.Την ίδια μέρα,που πέθανε ο άγιος,ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε.«Θάνατος αμαρτωλών πονηρός.Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή,πρώτο επίσκοπο των Πατρών,παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές.Αργότερα,όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος,που ήταν γιος του Μ.Κωνσταντίνου,μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης».Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος,αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά,πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία.Εκεί εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης,όπου έμεινε μέχρι του 1964.Την 26η του Σεπτέμβρη του έτους αυτού αντιπροσωπεία του πάπα Παύλου μετέφερε από τη Ρώμη τον πολύτιμο θησαυρό και τον παρέδωσε στον νόμιμο κάτοχο,την Εκκλησία των Πατρέων.Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.Χιλιάδες Κύπριοι τότε,μικροί και μεγάλοι,άνδρες και γυναίκες, ξεκίνησαν από τα τέσσερα σημεία του νησιού μας και πήγαν και προσκύνησαν την άγια Κάρα του Πρωτοκλήτου και μπροστά της κατέθεσαν τον βαθύ σεβασμό και την ευλαβική ευγνωμοσύνη τους για τα όσα η χάρη του πρόσφερε και προσφέρει στο νησί μας.
Στη μνήμη του μεγάλου αποστόλου ας κλίνει τακτικά με ευλάβεια το γόνυ της ψυχής κάθε Ελληνική καρδιά.Είναι ένας απ'τους αποστόλους που αγάπησαν την πατρίδα μας κι αγωνίστηκαν να της μεταδώσουν το ανέσπερο φως του Χριστού.Το μήνυμα του δε «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» ας γίνει και για μας σύνθημα ζωής.«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» φωνάζει και σ'εμάς ο Πρωτόκλητος μαθητής.Ο Χριστός ήταν και είναι ο μοναδικός Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων. Έτσι τον γνωρίσαμε εμείς.Έτσι θα τον γνωρίσετε κι εσείς,αν τον αναγνωρίσετε Αρχηγό και Κύριο σας κι αν βάλετε το θέλημα και τον νόμο του οδηγό στη ζωή σας.Ναι!αν βάλετε το άγιο θέλημα και τον νόμο του οδηγό και σύντροφο στη ζωή σας.Γιατί ο Χριστός ήταν κι είναι «χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας».Το σωστικό αυτό μήνυμα ας αγκαλιάσουμε με πίστη φλογερή όλοι ανεξαίρετα όσοι ποθούμε να δούμε στον μαρτυρικό αυτό τόπο καλύτερες μέρες.Ότι γκρεμίζει η αμαρτία ανορθώνει και ξαναφτιάχνει μόνο μια ειλικρινής μετάνοια.Με μια γνήσια μετάνοια και συντριβή ψυχής ας καταφύγουμε και πάλι όλοι στον Σωτήρα Χριστό κι ας του ζητήσουμε να συγχωρήσει κι εμάς όπως κάποτε τους Νινευίτες και να μας ξαναδώσει τη λευτεριά μας.Και θα μας ακούσει ο Κύριος.Οπωσδήποτε θα μας ακούσει.Μας το βεβαιώνει με τα άγια λόγια Του:«Επικάλεσαί με,μας λέγει,εν ημέρα θλίψεώς σου και εξελούμαί σε και δοξάσεις με».Παιδί μου,όπου και να'σαι,φώναξε με στον πόνο σου.Και θα σε ακούσω.Και θα σου δώσω αυτό που μου ζητάς,μια κι είναι για το καλό σου.Και θα με δοξάσεις.Ακούς;Θα στο δώσω και θα με δοξάσεις.

Απολυτίκιο.Ήχος δ’.
Ως των αποστόλων Πρωτόκλητος και του κορυφαίου αυτάδελφος,τω Δεσπότη των όλων, Ανδρέα,ικέτευε ειρήνην τη Οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Κοντάκιον.Ήχος β’.Την εν πρεσβείαις.
Τον της ανδρείας επώνυμον θεηγόρον,και μαθητών τον πρωτόκλητον του Σωτήρος,Πέτρου τον σύγγονον ευφημήσωμεν,ότι ως πάλαι τούτω και νυν ημίν εκέκραγεν,Ευρήκαμεν δεύτε τον ποθούμενον.

Ο Άγιος Φρουμέντιος αρχιεπίσκοπος Αβησσυνίας (Αιθιοπίας)

Στα χρόνια του μεγάλου Κωνσταντίνου (330),κάποιος φιλόσοφος από την Τύρο,που ονομαζόταν Φρουμέντιος,πήγε στην Αβησσυνία (Αιθιοπία) για να συλλέξει ιστορικά στοιχεία γι'αυτή τη χώρα.Έγινε γνωστός στη βασιλική αυλή για τη λογιότητά του και διορίστηκε σε ανώτερη διοικητική θέση.Τη θέση και την επιρροή του,χρησιμοποίησε για την έναρξη διάδοσης του χριστιανισμού.Κατόπιν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια,όπου ανακοίνωσε στον τότε αρχιεπίσκοπο Μέγα Αθανάσιο,ότι μια πιο συστηματική χριστιανική εργασία σ'αυτή τη χώρα θα είχε αποτελέσματα καρποφόρα.Ο Μέγας Αθανάσιος συμφώνησε και του ανέθεσε την Ιεραποστολή εκείνη,αφού τον χειροτόνησε επίσκοπο (το έτος 341) με τον τίτλο "Αξώμης".Και η Ιεραποστολή εκείνη,με βοηθό του Φρουμεντίου τον Αιδέσιο, έφερε πράγματι αρκετή καρποφορία.

Ο Άγιος Αλέξανδρος Μηθύμνης

Ο Άγιος Αλέξανδρος,σύμφωνα με την παράδοση,ήτο επίσκοπος Μηθύμνης,ο πρώτος ίσως επίσκοπος αυτής της Μητροπόλεως,και μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το έτος 325 μ.Χ.Επίσης,λέγεται,ότι ίδρυσε μοναστήρι στην περιφέρεια της Κοινότητος Λαφιώνας,όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.Για το έργο,επίσης,του Αγίου Αλεξάνδρου δεν έχομε άλλες πληροφορίες,εκτός από αυτές πού μας δίνει η ακολουθία που ψάλλετε την ήμερα της εορτής του Αγίου,στις 30 Νοεμβρίου.Εκεί εγκωμιάζεται ο Άγιος Αλέξανδρος "φωστήρ ακοίμητος,ποιμήν ο πραότατος,εν ευσέβεια συγκρατήσας το ποίμνιον,οδηγήσας τε και ποιμάνας εν χάριτι,λύκους ως τροπωσάμενος δεινώς αιρετίζοντας" και στη συνέχεια ως "πολύφωτος αστήρ μοναζόντων" και σε άλλο σημείο ότι "ιατρείον παθών άναδέδεικται η σορός των αγίων λειψάνων αυτού".

Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Τριάδα εκήρυξας την παναγίαν σοφέ,φυλάξας αγνότητα και παρθενίαν καλώς,Πατέρων εκλόγιον όθεν και του Κυρίου φίλος γνήσιος ώφθης ω και θερμώς πρεσβεύεις,ποιμενάρχα Μηθύμνης,Αλέξανδρε θεοφόρε,Λεσβίων το καύχημα.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Ο Άγιος Παράμονος και οι 370 Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί μ'αυτόν

Μαρτύρησε μαζί με άλλους 370 χριστιανούς στα μέσα του 3ου μ.Χ.αιώνα,όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος,που είχε κάνει πολλούς φόνους χριστιανών.Τότε λοιπόν,κοντά στον ποταμό Τίγρη υπήρχαν ιαματικά λουτρά.Στα λουτρά αυτά είχε πάει και ένας φανατικός λάτρης των ειδώλων,ο άρχων Ακυλίνος.Όταν έκανε θυσίες στο ναό της Ίσιδος,έδωσε διαταγή να συμμετέχουν σ'αυτές ο Παράμονος και άλλοι 370 χριστιανοί,που είχαν συλληφθεί και τους κρατούσαν φυλακισμένους.Όλοι όμως αρνήθηκαν.Και ενώ γίνονταν οι ειδωλολατρικές θυσίες,οι πιστοί του Χριστού έψαλλαν "ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαί πνευματικαί" στο Σωτήρα τους.Ο Ακυλίνος,εξαγριωμένος από τη στάση τους διέταξε να τους σκοτώσουν. Όρμησαν εναντίον τους οι στρατιώτες και κτυπώντας τους με τις λόγχες,καταξέσχισαν τα σώματα τους.Έτσι,μαρτυρικά και ένδοξα παρέδωσαν όλοι τη γενναία ψυχή τους στο στεφανοδότη Χριστό.

Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Παράμονον μέλψωμεν,συν Φιλουμένω πιστοί,ως θείους θεράποντος και Αθλητάς ευκλεείς, Χριστού του Θεού ημών τούτον γαρ φερωνύμως,ως φιλήσαντες άγαν,πάχυναν δι’αγώνων, παρανόμων το κράτος,αιτούντες πταισμάτων λύσιν,πάσι και έλεος.

Ο Άγιος Φιλούμενος

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Φιλούμενο,ο οποίος καταγόταν από τη Λυκαονία.Ήταν έμπορος σιτηρών.Καταγγέλθηκε,το 270,ως χριστιανός στον ηγεμόνα της Άγκυρας Φήλικα.Συνελήφθη και τον παρουσίασαν μπροστά στον ηγεμόνα.Ο Φιλούμενος όμως δεν πτοήθηκε από τις απειλές που δέχθηκε και παρέμεινε πιστός στην μία και αληθινή πίστη του Χριστού.τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια,τρυπώντας του τα άκρα με καρφιά.με αυτό τον μαρτυρικό τρόπο παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Παράμονον μέλψωμεν,συν Φιλουμένω πιστοί,ως θείους θεράποντος και Αθλητάς ευκλεείς, Χριστού του Θεού ημών τούτον γαρ φερωνύμως,ως φιλήσαντες άγαν,πάχυναν δι’αγώνων, παρανόμων το κράτος,αιτούντες πταισμάτων λύσιν,πάσι και έλεος.

Ο Άγιος Φιλούμενος ο Νέο-ιερομάρτυρας

Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό.
Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.
Κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου.
Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα,η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων.
Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος,τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου,ως άλλος μιμητής εκείνου,έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.
Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα,ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.
Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γη των Ιεροσολύμων.Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρος.Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου,ως φύλακας αγίων τόπων,αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.
Τελευταίος σταθμός της διακονίας του ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ,το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του.
Στις 29 Νοεμβρίου 1979,ημέρα της ονομαστική του εορτής,φανατικοί σιωνιστές,που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους,τον κατέκοψαν την ώρα του εσπερινού, Αγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν το τίμιο του λείψανο έπειτα από πέντε ημέρες και το ενταφίασαν στην αγία γη.
Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του,μετά από τρία έτη,αυτά ευωδίαζαν δείχνοντας την αγιότητα του.
Η μνήμη του τιμάται την 29η Νοεμβρίου,εξαιρέτως Δε στην κοινότητα της Ορούντας με παννύχιο αγρυπνία.

Ο Όσιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης




Απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Άγιος Ιωάννης ο Ιερομάρτυρας,"ο εν Περσίδι"

Σε πολλά Μηνολόγια ο Ιωάννης αυτός αναφέρεται ότι καταγόταν από την πόλη της Δαμασκού και μαρτύρησε στην Περσία.(Ίσως όμως να είναι το ίδιο πρόσωπο μ'αυτό της 10ης Απριλίου και της 1ης Νοεμβρίου).


Οι Άγιοι Έξι Μάρτυρες


Άγνωστο που και πότε μαρτύρησαν.Σύμφωνα με την παράδοση,όταν τους καταδίωκαν,άνοιξε μια πέτρα και μπήκαν στο εσωτερικό της.



Ο Άγιος Ουρβανός επίσκοπος Μακεδονίας



Απεβίωσε ειρηνικά.(Ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Άγιο Ρωμανό της 28ης Νοεμβρίου).






Ο Άγιος Διονύσιος
Ο Άγιος Διονύσιος, ήταν επίσκοπος Κορίνθου και έζησε το δεύτερο αιώνα μ.Χ. στην εποχή του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου.Κατά τον Μελέτιον ο Διονύσιος αυτός,ήταν άνδρας λόγιος,πολυμαθής και θεοσεβής.Μεριμνούσε όχι μόνο για το ποίμνιό του, αλλά και για τις άλλες εκκλησίες με τις οποίες επικοινωνούσε με επιστολές.Αυτή την επικοινωνία ο ιστορικός Ευσέβιος τη χαρακτηρίζει ως θεία διδασκαλία.




Ο Όσιος Παγκόσμιος



Απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Όσιος Πιτυρούν
Έκανε μαθητής του Μεγάλου Αντωνίου και πήρε από τις αρετές και τα χαρίσματα εκείνου,η δε εγκράτεια του εικονίζεται κατά τον αυστηρότατο ασκητισμό.Πολλές φορές έμεινε νηστικός εντελώς, χωρίς καθόλου να ζημιωθεί η υγεία του ή να ελαττωθεί η πνευματική αντοχή του και η προθυμία του.Συχνά έλεγαν οι μοναχοί για οράματα,που εμφανίζονταν σ'αυτούς οι δαίμονες.Εκείνος τότε έλεγε:"εγώ φοβάμαι περισσότερα τα δαιμόνια,πού φωλιάζουν την υπερηφάνεια,τη φιλαργυρία,τη φιληδονία και άλλα παρόμοια πάθη.Αυτά είναι τα πιο επικίνδυνα δαιμόνια και πρέπει μεγάλη προσοχή προς αυτά".Ο όσιος Πιτυρούν απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ουαλερινός (ή Ουαλεριανός)



Μαρτύρησε δια ξίφους.






Ο Άγιος Φαιδρός


Θανατώθηκε μαρτυρικά,αφού έχυσαν επάνω του καυτή ρητίνη.








Ο Όσιος Μάρκος
Η μνήμη του αναφέρεται στον Συναξαριστή Delehaye με σύντομο υπόμνημα.Αυτός εγκατέλειψε γυναίκα,παιδιά και συγγενείς και έγινε μοναχός.Γύριζε την έρημο,τις πόλεις και τα χωριά,για να καταλήξει στην Αίγυπτο,όπου βρέθηκε νεκρός σε κάποιο ναό,φέροντας επάνω του βαρεία σίδερα. Όταν το είδε αυτό ο κόσμος,θαύμασε για την ασκητικότητά του.Έτσι κατασκεύασαν ξύλινη θήκη,όπου έβαλαν μέσα το σώμα του,μαζί με τα σίδερα πού έφερε όταν ζούσε.



Ο Όσιος Νεκτάριος "επίσκοπος εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος)


Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ο Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής,ο Νέος

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι ευσεβείς γονείς του Ιωάννης και Άννα τον ανέθρεψαν κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο.Όταν μεγάλωσε,μορφώθηκε αρκετά και αργότερα αναδείχθηκε ηγούμενος στο περίφημο όρος του Αγίου Αυξεντίου.Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων,όχι μόνο δε συμμορφώθηκε με τις αυτοκρατορικές διαταγές,αλλά και χαρακτήρισε αιρετικούς τους εικονομάχους βασιλείς.Καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο,ο όποιος ήλπιζε με την προσωπική του επιβολή,όταν τον έφερνε μπροστά του,να δαμάσει το φρόνημα του Στεφάνου.Συνέβη όμως το αντίθετο.Ο Στέφανος,από τους ανθρώπους με "πολλήν παρρησίαν εν πίστει τη εν Χριστώ Ιησού",δηλαδή με πολλή παρρησία και θάρρος στο να διακηρύττει την πίστη που ομολογούν όσοι είναι σε κοινωνία με τον Ιησού Χριστό,ήλεγξε αυστηρά κατά πρόσωπο τον Κοπρώνυμο.Αυτός τότε τον έκλεισε στη φυλακή και μετά από μέρες διέταξε να τον θανατώσουν.Αφού,λοιπόν,τον έβγαλαν από την φυλακή, άρχισαν να τον λιθοβολούν και να τον κτυπούν με βαρεία ρόπαλα.Ένα ισχυρό κτύπημα στο κεφάλι έδωσε τέλος στη ζωή του Στεφάνου (το 767 μ.Χ.). Κατόπιν το σώμα του το έριξαν στη θάλασσα,αλλά ευλαβείς χριστιανοί που το βρήκαν όταν τα κύματα το έφεραν στην παραλία,το έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή.

Απολυτίκιο.Ήχος γ’.Θείας πίστεως.
Θείαν άσκησιν,ενδεδειγμένος,σκεύος γέγονας,δικαιοσύνης,διαπρεπών ταις σεπταίς αναβάσεσι και του Χριστού την Εικόνα σεβόμενος,μαρτυρικής ηξιώθης φαιδρότητας Θείε Στέφανε,εν όπλω ημάς στεφάνωσαν,της θείας ευδοκίας τους υμνούντας σε.

Κοντάκιον.Ήχος δ’.Επεφάνης σήμερον.
Εορτάζει σήμερον,η Εκκλησία,εορτήν ευφρόσυνον,εν τη ση μνήμη και πιστώς,ανευφημούσα κραυγάζει σοι,Στέφανε θείε,οσίων το καύχημα.

Ο Άγιος Ειρήναρχος

Ο Άγιος Ειρήναρχος έζησε την εποχή του βασιλιά Διοκλητιανού και καταγόταν από την Σεβάστεια.Γεννήθηκε σε οικογένεια ειδωλολατρών και είχε μάθει να αισθάνεται μάλλον απέχθεια προς τους χριστιανούς.Υπηρετούσε τους βασανιστές των χριστιανών στους διωγμούς των.όμως η συχνή προσέγγιση που είχε με τους μάρτυρες του Χριστού, φώτισε σταδιακά τον Ειρήναρχο.Έβλεπε τους ηρωικούς μάρτυρες πράους αλλά ταυτόχρονα δυνατούς και ακλόνητους εις την πίστη τους τις γυναίκες να υπομένουν τα φρικτά βασανιστήρια με καρτερικότητα και αυταπάρνηση και τους θαύμαζε για το μεγαλείο τους. Η βαθμιαία αυτή μεταβολή στην ψυχή του Ειρηνάρχου κατέληξε στην ομολογία του στο Χριστό.Η ομολογία αυτή του στοίχισε το θάνατο,τον οποίο βρήκε δια αποκεφαλισμού και τον οποίο υπέστη με πλήρη αγαλλίαση.

Απολυτίκιο.Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Ειρήνης τον πρύτανιν,ομολογήσας πιστώς,της πλάνης τον τάραχον,κατέλιπες νουνεχώς, θεόφρον Ειρήναρχε,όθεν δι’ύδατός τε και πυρός ως διήλθες,έβης τροπαιοφόρος,προς ουράνιον λήξιν,ειρήνην και σωτηρίαν,πάσιν αιτούμενος.

Ο Άγιος Ανδρέας



Ήταν ασκητής και διέμενε σε κάποιο κελί κοντά στις Βλαχερνές.Επίσης ήταν συναγωνιστής του οσίου Στεφάνου του ομολογητή,που τιμούμε σήμερα.Ο Ανδρέας μαρτύρησε υπέρ των αγίων εικόνων,συρόμενος στη γη από τους εικονομάχους μέχρι θανάτου.




Ο Άγιος Πέτρος


Ήταν και αυτός ασκητής στον Όλυμπο.Φυλακίστηκε από τον Κοπρώνυμο μαζί με τον Στέφανο τον νέο,διότι προσκυνούσε τις άγιες εικόνες.Κατόπιν τον χτύπησαν μέχρι θανάτου και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.




Η Αγία Άννα η Οσιομάρτυς


Συμμαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Στέφανο τον νέο,για τις άγιες εικόνες,αφού τη χτύπησαν μέχρι θανάτου.







Οι Άγιοι Μάρτυρες που συμμαρτύρησαν με τον Άγιο Στέφανο τον νέο για τις άγιες εικόνες:Βασίλειος,Στέφανος,Ιωάννης ο από Λεγαταρίων ή Λεγατοκρίων,δύο Γρηγόριοι και άλλοι μάρτυρες

Η λύσσα του Κοπρώνυμου και των γύρω του δεν περιορίστηκε μόνο σε ένα θύμα.Μετά τον Στέφανο υπέστησαν βασανισμούς και θανάτους και άλλοι ομολογητές της Ορθοδοξίας.Έτσι ένας από αυτούς,ο Βασίλειος,τυφλώθηκε από τους δήμιους, εξακολουθώντας να διακηρύττει την Ορθόδοξη πίστη του,και στη συνέχεια τον σκότωσαν με κλωτσιές.Άλλος έπειτα,ο Ιωάννης ο από Λεγαταρίων εξορίστηκε στη Δαφνούσια,όπου και πέθανε από συνεχείς δαρμούς.Άλλοι δε πάλι με άλλο βάρβαρο τρόπο θανατώθηκαν ή εξορίστηκαν και περνούσαν συνεχή μαρτυρική ζωή.


Οι Άγιοι Τιμόθεος και Θεόδωρος οι επίσκοποι,Πέτρος,Ιωάννης,Σέργιος,Θεόδωρος και Νικηφόρος,οι Ιερείς,Βασίλειος και Θωμάς οι Διάκονοι,Ιερόθεος,Δανιήλ,Χαρίτων, Σωκράτης,Κομάσιος,Ευσέβιος οι Μοναχοί και Ετιμάσιος


Έζησαν στα χρόνια του Βασιλιά Ιουλιανού του Παραβάτη και κέρδισαν τα μαρτυρικά στεφάνια στην Τιθεριούπολη της Μακεδονίας.Συνελήφθησαν και διατάχθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα.Αλλά όλοι μαζί με μια φωνή,διακήρυξαν ότι θα πεθάνουν πιστοί στον βασιλιά και Σωτήρα τους Ιησού Χριστό.Και έτσι όλους τους αποκεφάλισαν (363 μ.Χ.).




Ο Άγιος Ρωμανός επίσκοπος Μακεδονίας


Η μνήμη του δεν αναφέρεται από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου,αλλά ούτε και απ'αυτόν του Delehaye.Βρίσκεται στον Παρισινό Κώδικα 1578 σαν επίσκοπος Μακεδονίας.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Ο Άγιος Ιάκωβος

Ο Άγιος Ιάκωβος,έζησε τον 4ο μ.Χ.αι.επί βασιλέως Αρκαδίου.Ζούσε στη Βηθλαδά της Περσίας και καταγόταν από επίσημο γένος.Ήταν φίλος με το βασιλιά των Περσών,Ισδιγέρδη.Παρασυρμένος από αυτή τη φιλία του,ο Ιάκωβος απαρνήθηκε την πίστη του στο Χριστό.για να ευχαριστήσει τον Ισδιγέρδη,άφησε τον εαυτό του να χαθεί μέσα στην ψευδαίσθηση του πλούτου των ανακτόρων.Όταν το έμαθαν αυτό η μητέρα και η γυναίκα του,οι οποίες ήταν ευσεβείς και πιστές χριστιανές λυπήθηκαν και εξοργίστηκαν και οι δύο λοιπόν τον επιπλήξανε για τη στάση του και του δήλωσαν ότι δεν ήθελαν καμία σχέση,μαζί του.Αυτό το μικρό πλήγμα, επανέφερε τον Ιάκωβο στον ίσιο δρόμο τον έκανε να διαπιστώσει το χάσμα το οποίο δημιούργησε.Έτσι ο Ιάκωβος αποφάσισε να εξαγνίσει το ατόπημά του και να επανέλθει στον δρόμο του Θεού.Μετά από την απόφαση αυτή,πήγε στον βασιλιά και ομολόγησε μπροστά του την μία και αληθινή πίστη στον Χριστό.Ο Ισδιγέρδης εξεπλάγη γι'αυτή την αλλαγή του Ιακώβου και προσπάθησε να τον μεταπείσει.Ο Ιάκωβος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του και γι'αυτό διατάχθηκε να τον βασανίσουν. Μαρτύρησε με ακρωτηριασμό των άκρων του και κατόπιν με τον αποκεφαλισμό του με αυτό τον μαρτυρικό τρόπο παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Ο Μάρτυς Ιάκωβος,ο της Περσίδας βλαστός, τον δόλιον δράκοντα,τοις των αιμάτων κρουνοίς,αθλήσας απέπνιξε,πίστει γαρ αληθείας,μεληδόν τετμημένος,ώφθη τροπαιοφόρος, του Σωτήρος οπλίτης,πρεσβεύων αδιαλείπτως,υπέρ των ψυχών ημών.

Κοντάκιον.Ήχος β’.Τα άνω ζητών.
Πεισθείς τη καλή,συζύγω καρτερόψυχε, και το φοβερόν,κριτήριον φοβούμενος,των Περσών το φρόνημα και τον φόβον Ιάκωβε κατέπτυσας,και ανεδείχθης Μάρτυς θαυμαστός,το σώμα ως κλήμα τεμνόμενος.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο θαυματουργός επίσκοπος Ροστοβίας (Ρώσος,+ 1392 μ.Χ.)







Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

Ο Όσιος Πινούφριος

Μέγας ασκητής στην Αιγυπτιακή έρημο,Ιερέας και ηγούμενος κοινοβίου κοντά στην πόλη Πανεφώ.Επειδή δεν ήθελε τιμές,εγκατέλειψε τη Μονή του και με λαϊκή ενδυμασία κατέφυγε στη Μονή Ταβεννησιωτών και υπηρετούσε όπως ο τελευταίος υπηρέτης.Μετά τρία χρόνια όμως,τον γνώρισε κάποιος μαθητής του και επανήλθε στη Μονή του.Αλλά και πάλι για τους ίδιους λόγους την εγκατέλειψε και πήγε στην Παλαιστίνη και έπειτα ξαναγύρισε στη Μονή του,όπου με πλήρη ταπεινοφροσύνη αφού έζησε απεβίωσε ειρηνικά. Λόγοι του οσίου αυτού,σώζονται στον Ευεργετινό.


Ο Όσιος Ναθαναήλ

Ασκητής με τον όποιο ασχολείται ο Παλλάδιος στο Λαυσαϊκό,αφηγούμενος τα παράδοξα της ζωής του.Έζησε 37 χρόνια μέσα στο κελί του,χωρίς να βγει καθόλου,παρά τις παγίδες του δαίμονα να τον αποσπάσει από την καλύβα του.Απεβίωσε ειρηνικά.




Ο Όσιος Μωυσής

Άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου και τα έντυπα Μηναία.Η μνήμη του με σύντομο υπόμνημα αναφέρεται στον Παρισινό Κώδικα 1621,οπού λέγεται ότι ήταν από την πόλη Φάρα.Σε μικρή ηλικία έγινε μοναχός και έζησε 85 χρόνια ασκούμενος πάνω σ' ένα όρος,μέσα σε μια σπηλιά, με αυστηρή νηστεία και προσευχή.Βάδισε με θεοπρέπεια τον ασκητικό δρόμο και απεβίωσε ειρηνικά.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Ο Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας (Εορτή Στυλιανός,Στυλιανή)

Γιος πλουσίων γονέων (πού μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία,χωρίς αυτό να είναι σίγουρο,διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του),διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.Αφού έτσι ανατράφηκε και οι γονείς του πέθαναν,διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο.Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές,πού ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια.Δεν λύπησε ποτέ κανένα,μεγάλη του χαρά μάλιστα,ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές.Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ'αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.Ο όσιος Στυλιανός,παρά την ερημική ζωή του,έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά,πού τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν,έλεγε,η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών,η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη,απ'ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων.Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη.Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του,προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνους άτεκνες γυναίκες.Πέθανε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.

Απολυτίκιο.Ήχος γ’.Θείας πίστεως.
Στήλη έμψυχος,της εγκρατείας,στύλος άσειστος,της Εκκλησίας,Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε,ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητας, κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος.Πάτερ Όσιε,Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο Όσιος Αλύπιος ο Κιονίτης

Ήταν από την Αδριανούπολη της Παφλαγονίας και έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ.Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν θα γεννιόταν ο Αλύπιος,η μητέρα του είδε σε όνειρο να κρατάει ένα λευκό αρνί που στα κέρατά του ήταν τρεις αναμμένες λαμπάδες,που σήμαινε τις αρετές που θα είχε το παιδί που θα γεννιόταν.Οι γονείς του έδωσαν στον Αλύπιο χριστιανική ανατροφή, που στο πρόσωπο του επέφερε καρπούς εκατονταπλασίονας.Είχε μεγάλη περιουσία,την οποία δαπάνησε στους φτωχούς και πάσχοντες της περιοχής του.Διότι ευχαρίστηση του ήταν να εκπληρώνει το νόμο του Θεού,που προτρέπει τους χριστιανούς να είναι "συμπαθείς, φιλάδελφοι,εύσπλαχνοι,φιλόφρονες" Δηλαδή να συμπαθούν και να συμμετέχουν στις λύπες των αδελφών τους,να αγαπούν σαν αδελφούς τους συνανθρώπους τους,να έχουν πονετική και τρυφερή καρδιά και να είναι περιποιητικοί και ευγενείς.Ο Αλύπιος, αφού έμεινε πάμφτωχος,αποσύρθηκε στην έρημο,όπου έκανε ασκητική ζωή. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έμεινε πάνω σ'ένα στύλο 50 (κατ’άλλους 53) χρόνια για λόγους άσκησης και κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες.Η φήμη της αρετής του έφερε κοντά στον Αλύπιο και άλλες ψυχές,που ζητούσαν ειρηνικό καταφύγιο.Στους ανθρώπους αυτούς υπήρξε φιλόστοργος πνευματικός πατέρας και τους καθοδηγούσε με τις συμβουλές του και τους στήριζε με το παράδειγμα του.Πέθανε ειρηνικά το έτος 608, αφού έζησε 100 χρόνια,κατ'άλλους 120. (Τελείται δε η Σύναξις αυτού εν τη μονή αυτού τη ούση πλησίον του Ιπποδρομίου,κατά τον Παρισινό Κώδικα 1594).

Απολυτίκιο.Ήχος α’.Τον τάφον σου Σωτήρ.
Δοξάζων ο Θεός,την σην γέννησιν Πάτερ,προέγραψε σαφώς, της ζωής σου την χάριν αυτώ γαρ ευηρέστησας,αρετών τελειότητι όθεν ήστραψας,από του κίονος πάσι,των αγώνων σου, τας αληθείς αντιδόσεις,Αλύπιε Όσιε.

Κοντάκιον.Ήχος πλ.δ’.Ως απαρχάς της φύσεως
Ως αρετών υπόθεσιν και Ασκητών καλλώπισμα,η Εκκλησία δοξάζει σε σήμερον, και ανυμνεί σε Αλύπιε,ταις ευχαίς σου παράσχου,τοις τιμώσιν εκ πόθου τας αριστείας σου, και τα παλαίαματα,των δεινών εγκλημάτων εκλύτρωσιν,ως επώνυμος.

Ο Όσιος Νίκων ο "Μετανοείτε"

Καταγόταν από τον Πολεμωνιακό Πόντο και ήταν γιος μεγιστάνα.Νέος ακόμα άφησε το πατρικό του σπίτι και μόνασε. Επειδή δε τον διέκρινε Ιερός ζήλος και μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας,γύρισε όλη την Ανατολή σαν απεσταλμένος της Μονής του κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και επαναλάμβανε τη φωνή,πού αντήχησε πρώτα στην έρημο της Ιουδαίας και κοντά στις όχθες του Ιορδάνη:"Μετανοείτε".Κατόπιν ο όσιος Νικών πήγε στην Κρήτη,όπου παρέμεινε διδάσκοντας για 20 χρόνια.Από κει πήγε στην Πελοπόννησο,όπου κατέληξε στην πόλη των Λακώνων.Εκεί κήρυξε,έκανε διάφορα θαύματα και έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος Ιησού Χριστού.Η ηθική επιρροή του στους κατοίκους,υπήρξε μεγάλη.Και στη χώρα αυτή πού αγάπησε περισσότερο και από την πατρίδα του,άφησε την τελευταία του πνοή το έτος 998.

Απολυτίκιο.Ήχος γ'.Θείας πίστεως.
Χαίρει έχουσα,η Λακεδαίμων,θείαν λάρνακα,των σων λειψάνων,αναβρύουσαν πηγάς των ιάσεων,και διασώζουσαν πάντας εκ θλίψεων,τους σοι προστρέχοντας Πάτερ εκ πίστεως. Νίκων Όσιε,Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον.Ήχος πλ.β’.Την υπέρ ημών πληρώσας.
Την Αγγελικήν μιμούμενος πολιτείαν,κόσμου τα τερπνά ως σκύβαλα ελογίσω,μετανοίας την τρίβον δεικνύων ημίν,θεοφόρε Νίκων Όσιε διά τούτο σε γεραίρομεν,εκτελούντες νυν την μνήμην σου,υπάρχεις γάρ αληθώς,ιαμάτων πηγή.

Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας από τη Χίο

Γεννήθηκε στη Χίο.Ο πατέρας του ονομαζόταν Παρασκευάς,η δε μητέρα του Αγγερού.Σε ηλικία 18 μηνών,ορφανός από μητέρα,παραδόθηκε από τον πατέρα του να τον αναθρέψει η μητριά του.Σε παιδική ηλικία οι γονείς,παρέδωσαν τον Γεώργιο σε κάποιο λεπτουργό,Βισσετζή ονομαζόμενο, για να του μάθει την τέχνη του.Όταν κάποτε με το αφεντικό του ήλθε στα Ψαρά,για να φιλοτεχνήσουν το τέμπλο του ναού του Αγίου Νικολάου,ο Γεώργιος έφυγε με ορισμένους νέους στην Καβάλα.Εκεί συνελήφθη να κλέβει από έναν κήπο και παραδόθηκε στον κριτή.Για ν'αποφύγει την τιμωρία δέχτηκε τον Ισλαμισμό,περιτμήθηκε και ονομάστηκε Αχμέτ.Σε ηλικία 10 χρονών,επέστρεψε στη Χίο κλαίγοντας και ομολογώντας τον Χριστό.Ο πατέρας του για να τον προφυλάξει τον μετέφερε σ'ένα κτήμα του στις Κυδωνιές.Αργότερα,22 χρονών,αρραβωνιάστηκε και ο αδελφός της μνηστής του,επειδή είχε μαζί του χρηματικές διαφορές,τον πρόδωσε στον Τούρκο διοικητή,ότι ενώ έγινε Μουσουλμάνος επανήλθε στον Χριστιανισμό.Βασανίστηκε σκληρά και αφού μέσα στη φυλακή κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων,το πρωί της 26ης Νοεμβρίου 1807 του έκοψαν-με μαρτυρικό τρόπο - το κεφάλι λίγο-λίγο.Έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου,από τον αθλοθέτη Χριστό.

Τα Εγκαίνια Ναού του Αγίου Γεωργίου "εν τω Κυπαρίσσω (ή Κυπαρισσίω)






(Κατά τον Πατμιακό Κώδικα 266 Απριλίου 24).
Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

Ο Άγιος Ιννοκεντίος ο Θαυματουργός πρώτος επίσκοπος Ιρκούτας (Ρώσος)







Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

Ο Όσιος Σίλος επίσκοπος Κορίνθου της Περσίας





Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου






Ο Άγιος Πέτρος επίσκοπος Ιεροσολύμων


Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία.Από την Ακολουθία του στον Παρισινό Κώδικα 259φ. 229α, μαθαίνουμε ότι ήλεγξε την πλάνη των ειδώλων και υπέστη μαρτυρικό θάνατο μετά από πολλά και διάφορα βασανιστήρια.




Ο Όσιος Χαιρέμων


Δεν αναφέρεται από τα Μηναία και τον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου.Αναφέρεται όμως την ήμερα αυτή από τον Παρισινό Κώδικα 1621 με σύντομο υπόμνημα,που λέει,ότι έζησε με αγνότητα και σωφροσύνη.Επίσης η ζωή του μέσα στην έρημο ήταν ασκητικότατη και έτσι απεβίωσε.



Ο Άγιος Προκόπιος ο Πέρσης


Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία.Από την Ακολουθία του στον Παρισινό Κώδικα 259φ.229α,μαθαίνουμε ότι ήλεγξε την πλάνη των ειδώλων και υπέστη μαρτυρικό θάνατο μετά από πολλά και διάφορα βασανιστήρια.