Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

H Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων

Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ´.
Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾶ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίω καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμὰς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Κάθισμα
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς.
Κατοικισθέντες ἐν φωτὶ ἀπροσίτῳ, ὡς οἰκητήρια φωτὸς πεφυκότες, οἶκον ὑμῶν τὸν ἅγιον φωτίζετε ἀεί, θείαις προσφοιτήσεσιν· ὅθεν πίστει βοῶμεν· Σκότους ἡμᾶς ῥύσασθε, καὶ παντοίων κινδύνων, καὶ χαλεπῶν ἐθνῶν ἐπιδρομῆς, ἐκδυσωποῦντες τὸν Κτίστην Ἀπόστολοι.

Ὁ Οἶκος
Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τὸ στόμα, καὶ πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τὴν καρδίαν μου, ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος· πᾶς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οὗτος μέγας ἐστίν· ἐὰν γὰρ λέγω, καὶ μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ἠχῶν λογισθήσομαι. Διὸ λαλεῖν μοι τὰ δέοντα, καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαι, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Μεγαλυνάριον
Πέτρον Παῦλον Μᾶρκον σὺν τῷ Λουκᾶ, Φίλιππον, Ἀνδρέαν, Ἰωάννην τε καὶ Θωμᾶν, Σίμωνα Ματθαῖον, καὶ τὸν Βαρθολομαῖον, σὺν θείῳ Ἰακώβῳ ὕμνοις τιμήσωμεν.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του. Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τους δυο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω περί το έτος 64 μ.Χ.
Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 - 67 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Με τα μάτια ενός..τυφλού

Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.
Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει
όλη την ώρα του ξαπλωμένος.
Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.
Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.
Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.
Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.
Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους... Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.
Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.
Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.
Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.
Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.
Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.
Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο.
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.
Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.
Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.'
Επίλογος:
Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τις δική μας κατάσταση.
Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.

Που πάνε όσοι ζουν επιθανάτιες εμπειρίες;

Οι άνθρωποι που βιώνουν μία επιθανάτια εμπειρία συχνά μιλούν για τη μετάβασή τους σε ένα άλλο κόσμο. Για ένα ταξίδι μαγευτικό και κατά βάση εξωραϊστικό. Μελετώντας οι επιστήμονες περιπτώσεις ανθρώπων που βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού και βιώσαν μία επιθανάτια εμπειρία διαπίστωσαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Πρώτα από όλα, τα άτομα αυτά φτάνουν στο σημείο του έσχατου πόνου και στη συνέχεια ακούνε το γιατρό να ανακοινώνει το θάνατό τους. Έπειτα ακολουθεί ένας ενοχλητικός θόρυβος και ξαφνικά εκείνοι βρίσκονται σε ένα τούνελ όπου κινούνται με ιλλιγγιώδη ταχύτητα. Όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι,κάποια στιγμή έρχονται σε επαφή με αγαπημένα οικογενειακά και φιλικά τους πρόσωπα τα οποία έχουν πεθάνει.
Σε αυτό το μέρος αισθάνονται τόσο καλοδεχούμενοι λουσμένοι με μία αγάπη πέρα από τη φαντασία τους. Κάποια σιγμή, εμφανίζεται μία λάμψη φωτός και ξαφνικά στα αυτιά τους ηχούν ερωτήσεις που καθεμία από αυτές αφορά ένα γεγονός της ζωής τους. Έτσι η ζωή τους περνάει μπροστά από τα μάτια τους σαν ταινία μικρού μήκους. Και τότε, έρχεται το σημείο της κρίσης, όπως το αποκαλούν. Είναι η στιγμή που κάποιος τους λέει ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψουν...
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το άτομο θέλει να μείνει σε αυτήν την νιρβάνα.Οι περισσότεροι επιστρέφοντας δηλώνουν οτι ήθελαν πάρα πολύ να μείνουν εκεί ενώ συχνά υποστηρίζουν οτι δεν φοβούνται πια το θάνατο.
Μήπως τελικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην πραγματικότητα περιγράφουν τον Παράδεισο; Και εάν αποδείξουμε την ύπαρξη του Παραδείσου, θα έχουμε αυτόματα αποδείξει και την ύπαρξη της σκοτεινής εναλλακτικής του πλευράς, της Κόλασης;
Η πιθανότερη απάντηση είναι "ναι"! Η ανακάλυψη του Παραδείσου σχεδόν εγγυάται την ύπαρξη του αντιθέτου του: είτε λέγεται Άδης, είτε βασίλειο του διαβόλου ή Κόλαση.
Στις περιθανάτιες εμπειρίες, αν και η πλειοψηφία περιγράφει μια ευχάριστη "παραδεισένια" αίσθηση, δεν είναι λίγες και οι μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν σε ένα απαίσιο μέρος, εκλιπαρώντας κάποιος να τους βγάλει από εκεί μέσα. Και η επιστροφή στα εγκόσμια είναι ακόμα πιο οδυνηρή διαδικασία γιατί το σώμα σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αρκετό χρόνο για να αναρρώσει πλήρως. Άραγε μπορούμε να υποθέσουμε οτι όλοι αυτοί μεταφέρονται έστω και στιγμιαία στην Κόλαση;
http://eiskapernaoum.blogspot.com

Εύρεση των Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου

Αγωνίσθηκαν και οι δύο στα χρόνια του Διοκλητιανού (292 μ.Χ.).
Ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα. Άριστα καταρτισμένοι στην ιατρική επιστήμη, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στους φτωχότερους συνανθρώπους τους. Και όχι μόνο δεν έπαιρναν χρήματα από κανένα, αλλά και οι ίδιοι έδιναν τα δικά τους, μέχρι που έμειναν φτωχοί. Γι' αυτό και επονομάστηκαν Ανάργυροι. Μαζί με την ιατρική βοήθεια που προσέφεραν στους πάσχοντες, μετέδιδαν σ' αυτούς και τη σωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου. Τα λόγια τους έδωσαν φως του Χριστού σε πολλούς ειδωλολάτρες.
Άλλα η δράση τους καταγγέλθηκε στις αρχές, με αποτέλεσμα να τους αποκεφαλίσουν και άξια να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε οι χριστιανοί τους έθαψαν κρυφά, και όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος και Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος (400 μ.Χ.), τα άγια λείψανα τους βρέθηκαν και με πανηγυρικό τρόπο έγινε η ανακομιδή τους. Πολλοί, μάλιστα, ασθενείς που άγγιξαν αυτά, θεραπεύθηκαν. Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι οι «δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζώσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὃ μισθὸς αὐτῶν» (Σοφία Σολομώντος, ε' 15). Οι δίκαιοι δηλαδή, ζουν αιώνια, και η ανταμοιβή που αρμόζει σ' αυτούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τὴ ἐνεργεῖα, ἀναβλύζοντα, θαυμάτων ρεῖθρα, ἀναργύρως τὰ σεπτὰ ὑμῶν λείψανα, ἐκ τῶν λαγόνων τῆς γῆς κόσμω ἔλαμψαν, Κῦρε θεόφρον, Ἰωάννη τὲ ἔνδοξε, ὅθεν ἅπαντες, τὴν τούτων τιμῶντες εὕρεσιν, αἰτοῦμεν δι' ὑμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’.
Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων σου Μαρτύρων, τεῖχος ἀκαταμάχητον ἡμῖν δωρησάμενος, Χριστὲ ὁ Θεός, ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, βουλὰς ἐθνῶν διασκέδασον, τῆς βασιλείας τὰ σκῆπτρα κραταίωσον, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐκ τῆς θείας χάριτος, τὴν δωρεὰν τῶν θαυμάτων, εἰληφότες, Ἅγιοι, θαυματουργεῖτε ἐν κόσμῳ, ἄπαντα, ἡμῶν τὰ πάθη τῇ χειρουργίᾳ, τέμνετε, τῇ ἀοράτῳ Κῦρε θεόφρον, σὺν τῷ θείῳ Ἰωάννῃ, ὑμεῖς γὰρ θεῖοι, ἰατροὶ ὑπάρχετε.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

O Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη

Ο Όσιος Δαβίδ ήταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του ΙΑ' (527 - 565 μ.Χ.). Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και εργασία για την πίστη του Χρίστου. Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα, ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής.
Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ' ένα δένδρο. Εκεί, με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα, δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή, απαγγέλλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: «Ὠμοιώθην πελακάνι ἐρημικῶ, ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ, ἠγρύπνησα καὶ ἐγενόμην ὡς στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματος» (Ψαλμός ρα' 7-8). Έγινα όμοιος με πελεκάνο, που περνά τις μέρες του στην έρημο. Κατάντησα σαν κλαυσοπούλι που κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι. Παρέμεινα άυπνος και έγινα σαν στρουθίο που έχασε το σύντροφό του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης. Πράγματι, ο Όσιος Δαβίδ με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος. Γι' αυτό και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπο τους στον Ιουστινιανό, από τον όποιο θα ζητούσαν έπαρχο για την πόλη τους. Στο γυρισμό, ο Όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Ήταν το έτος 540 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Δαυῒδ τὸ πνεῦμά σου.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησας, τῶν ἀρετῶν τοὺς καρπούς, ἀσκήσας ὡς ἄσαρκος, ἀμυγδαλῆς ἐν φυτῷ, Δαβὶδ Πάτερ Ὅσιε. Ὅθεν Θεσσαλονίκη, τοὶς ὀσίοις σου πόνοις, χάριν παρὰ Κυρίου, δαψιλῆ καρπουμένη, γεραίρει ὡς μεσίτην σέ, θερμὸν πρὸς τὸν Κύριον.

ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ 666 - Η προφητεία που εκπληρώνεται

Πέρασαν περισσότερα από 1.900 χρόνια από τότε που ο τελευταίος εν ζωή απόστολος του Ιησού του Ναζωραίου, ο γέροντας πια αγαπημένος του μαθητής Ιωάννης, εξόριστος σ’ ένα άγονο νησί του Αιγαίου κατέγραψε το προφητικό του όραμα για την εποχή του «θηρίου», κατά την οποία, όπως έγραφε, ένα νέο οικονομικό σύστημα θα επιβληθεί παγκοσμίως. Τότε λέει, όλοι οι άνθρωποι της Γης θα αναγκασθούν να συναλλάσσονται με ένα «χάραγμα» που θα τους δοθεί επάνω στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο. Κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει ή να πωλήσει οτιδήποτε, παρά μόνο αυτός που θα έχει το χάραγμα, το οποίο είναι σφραγίδα του ονόματος του θηρίου, ή ο αριθμός του ονόματός του, δηλαδή το νούμερο 666. Σήμερα γνωρίζουμε πλέον με βεβαιότητα ότι εκείνος ο άγιος γέροντας έβλεπε την εποχή μας…
Το «χάραγμα» του 666, ως σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών της παγκόσμιας αχρήματης κοινωνίας που διαμορφώνεται, αποτελεί ένα κρισιμότατο σημείο των καιρών μας που βρίσκεται σε πορεία εξέλιξης.
Καθώς το σημείο αυτό εκπληρώνεται, οι επίμονες συστάσεις της Αγίας Γραφής και των Αγίων μας για επαγρύπνηση, εγρήγορση, και προσοχή, λαμβάνουν πλέον μείζονα σημασία! Η παγκόσμια εμφάνιση και διάδοση του αριθμού 666 τις τελευταίες δεκαετίες, η επικράτησή του με τη μορφή γραμμωτού κωδικού και ο ηλεκτρονικός του σύνδεσμος με τις συναλλαγές, είναι ένα φαινόμενο που σημαίνει συναγερμό για τους μελετητές, τους γνώστες των ιερών κειμένων και για κάθε αληθινά πιστό χριστιανό. «Εσείς όμως προσέχετε· ιδού, σας προείπα τα πάντα», μας τονίζει με προνοητική φροντίδα η φωνή του Λόγου του Θεού (Μαρκ. ΙΓ’23).

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

«Και (το θηρίο) επιβάλλει σε όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλούσιους και τους φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, να δεχθούν για τους εαυτούς τους χάραγμα επάνω στο χέρι τους το δεξί ή επάνω στα μέτωπά τους, και έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να αγοράσει ή να πωλήσει παρά μόνο αυτός που έχει το χάραγμα, που είναι το όνομα του θηρίου ή ο αριθμός του ονόματός του. Εδώ είναι η (εκ Θεού) σοφία· αυτός που έχει (φωτισμένο) νου, ας λογαριάσει αθροιστικά τον αριθμό του θηρίου· γιατί είναι αριθμός ανθρώπου· και ο αριθμός του είναι 666» (Αποκ. ΙΓ’16-18).
Η Αποκάλυψη μας μιλά για την εποχή που ο Αντίχριστος θα αναγκάσει όλη την ανθρωπότητα να συναλλάσσεται με το δικό του σύμβολο, ένα χάραγμα, δηλαδή μια σφραγίδα πλήρους υποτέλειας κατά τη συνήθεια των αρχαίων ηγεμόνων που χάραζαν ή σφράγιζαν τους δούλους τους, το οποίο θα τοποθετηθεί στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο των ανθρώπων. Θα είναι το σύμβολο του ονόματός του ή του αριθμού 666 που ταυτίζεται με το όνομά του. Χρειάζεται σοφία, μας τονίζει το ιερό κείμενο (η οποία ως δώρο Θεού είναι ανύπαρκτη στους απομακρυσμένους από το θέλημά Του), για να αθροίσει κανείς, την κατάλληλη στιγμή, τους αριθμούς που αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα του ονόματος του Αντιχρίστου και τότε να βεβαιωθεί για ποιο πρόσωπο ακριβώς πρόκειται.
Ο αριθμός 666 εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αγία Γραφή σε ένα κείμενο πολύ αρχαιότερο της Αποκάλυψη: Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι ο βασιλιάς Σολομώντας καθόρισε και επέβαλε να εισπράττεται από τον λαό για λογαριασμό του, ετήσια φορολογία εξακοσίων εξήντα έξι (666) ταλάντων (βλ. Γ΄ Βασιλ. Ι΄14, Β΄ Παραλειπ. Θ΄13). Αυτό συνέβη όταν ο Σολομώντας είχε εγκαταλείψει την λατρεία του Μόνου Αληθινού Θεού και είχε αφιερωθεί με πάθος σε δαιμονικές απόκρυφες τέχνες, με σκοπό να αποκτήσει σοφία και πλούτο (βλ. Σοφ. Σολομ. Ζ΄17, Γ΄ Βασιλ. ΙΑ΄ 5-10). Το 666 λοιπόν, δηλώνει την φιλαργυρία και τη φιλοδοξία ενός υπέρτατου άρχοντα, καθώς και την καταπίεση του λαού του καθ’ υπαγόρευση του Σατανά. Για πολλοστή φορά στην Παλαιά Διαθήκη σκιαγραφείται μια κατάσταση και έννοια που επαναλαμβάνεται στην Καινή.

Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΟ …6

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας δίνουν και μια ακόμη σημαντική έννοια του συμβόλου 666, που σχετίζεται με τα χρονικά και πνευματικά διαστήματα των «ημερών» της δημιουργίας του Κόσμου και της ανθρώπινης ύπαρξης:
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας εξηγεί, ότι η 6η ημέρα σημαίνει τη δημιουργία του ανθρώπου, αλλά και την αχρείωσή του λόγω της πτώσης του. Η 7η ημέρα σημαίνει την μετά την Ανάσταση του Χριστού ανόρθωση, την ανάκληση των ανθρώπων προς την τελειότητα, που μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος δια της μετάνοιας και του αγώνα για αγία ζωή. Η 8η ημέρα σημαίνει την αμετάπτωτη, αιώνια τελειότητα, την ολοκλήρωση του προορισμού μας, την Αιώνια Ζωή στη Βασιλεία του Θεού, μετά τη Δευτέρα Παρουσία! (βλ. Μαξίμου Ομολογητού P.G.90, 1104 C, πρβ. και Ιωάννου Δαμασκηνού P.G. 96, 560 A-B).
Ο άνθρωπος έχει ως αποστολή του να εγκαταλείψει την πτωτική του κατάσταση της 6ης ημέρας, δηλαδή να αγωνισθεί εδώ στη Γη, με ζωή κοντά στον Χριστό, να ζήσει την «πρώτη του Ανάσταση», το στάδιο της 7ης ημέρας, και τελικά να κερδίσει την αιώνια Ζωή του Μέλλοντος Αιώνος, που είναι η 8η ημέρα!
Με αυτή την έννοια, η πνευματική πρόοδος του ανθρώπου από την πτώση προς την Αιώνια Ζωή, είναι 6-7-8. Γι αυτό το λόγο, ο αριθμός 888 είναι το σύμβολο του Ιησού Χριστού, που συμβολίζει την διαρκή και αιώνια Ανάσταση της Θεϊκής του φύσης, της οποίας μας καλεί να γίνουμε κατά χάριν μέτοχοι! Αντίθετα, το 666 είναι το σύμβολο του Σατανά, ο οποίος βρίσκεται σε διαρκή πτώση και θέλει να φέρει τον άνθρωπο στη δική του κατάσταση, να τον κρατήσει στάσιμο στην 6η ημέρα, δέσμιο της πτώσης του αιωνίως, για πάντα στην κόλαση! Αυτό ακριβώς σημαίνει η εμμονή του στο 6-6-6!
Η Αποκάλυψη μας δίνει τρία βασικά σημάδια αναγνώρισης των καιρών του Αντιχρίστου.
1) Θα επιβληθεί τότε ένα ελεγχόμενο παγκόσμιο σύστημα συναλλαγής με το οποίο αναγκαστικά θα συναλλάσσονται όλοι.
2) Οι συναλλαγές θα γίνονται υποχρεωτικά με ένα χάραγμα στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο των ανθρώπων.
3) Μέσα στο χάραγμα θα εμπεριέχεται ο αριθμός 666, όχι ως τυχαίος αριθμός, αλλά ως ο αριθμός του ανθρώπου-Αντιχρίστου.
Δεν εννοείται δηλαδή ο τυχαίος αύξων αριθμός 666 που αριθμεί π.χ. τη σελίδα ενός βιβλίου, αλλά ο αριθμός που συνδυάζεται με τα παραπάνω στοιχεία της Αποκάλυψης. Ο αριθμός που επιλέχθηκε να υπάρχει σε όλες τις συναλλαγές και επιβλήθηκε ως σύμβολο του Αντιχρίστου. Κατανοούμε λοιπόν ότι ο χριστιανός δεν φοβάται ούτε αποφεύγει το 666 όταν παρουσιάζεται τυχαία. Το αποστρέφεται όμως όταν προβάλλεται καθαυτού ως σατανικό σύμβολο ή όταν επιβάλλεται ως υποχρεωτικός τρόπος συναλλαγής!

Η ΞΑΦΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ 666 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΙΩΝΕΣ ΑΦΑΝΕΙΑΣ

Το 666 ως ένας αριθμός-σύμβολο δεν είχε ποτέ, επί 19 αιώνες κάνει την εμφάνισή του στη δημόσια ζωή, δεν είχε συζητηθεί, δεν είχε θεωρηθεί απειλή, δεν είχε χρησιμοποιηθεί πουθενά. Αν εξαιρέσουμε την διακίνησή του σε απόκρυφα κείμενα, ήταν πάντα στην αφάνεια. Σήμερα που κυριαρχεί πια στη ζωή της ανθρωπότητας, αποτελεί μέγιστο σημείο ότι βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς.
Η αρχή έγινε τη δεκαετία του 1970 στην Αμερική, όταν ξαφνικά κυκλοφόρησαν πιστωτικές κάρτες που εμφάνιζαν επάνω τους κανονικά το 666 ως φυσικό αριθμό – πρόθεμα του κωδικού των πελατών τους. Επειδή επιστρέφονταν με έντονες διαμαρτυρίες και οι εταιρείες υπέστησαν ζημιές, γρήγορα αποσύρθηκαν για ν’ αντικατασταθούν σε λίγα χρόνια από άλλες που το είχαν πλέον κρυπτογραφημένο…
ΕΝΑ ΧΑΡΑΓΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Τη δεκαετία αυτή εφευρέθηκαν τα συστήματα γραμμωτών κωδικών, τα γνωστά μας «barcodes». Τα barcodes UPC χρησιμοποιούνται σε ΗΠΑ και Καναδά από το 1973, ενώ τα παρόμοια του συστήματος ΕΑΝ χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη από το 1976. Ως γνωστόν, το barcode είναι ένα σύστημα γραμμών που αντιστοιχούν στους φυσικούς αριθμούς από το μηδέν μέχρι το εννέα και «διαβάζονται» από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το πρόβλημα είναι ότι επιλέχθηκε τα ανωτέρω συστήματα που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, να έχουν σε όλους του κωδικούς τους, σε όλα τα προϊόντα της αγοράς, τις τρεις «μπάρες ασφαλείας» που αντιστοιχούν στο 666.
Με αυτόν τον «διακριτικό» τρόπο το 666 σφραγίζει πια όλα τα καταναλωτικά αγαθά και θεωρείται πλέον ως «μήτρα» ή «βάση» τεχνολογικά αναντικατάστατη, όχι γιατί δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί (υπάρχουν κάποιες εταιρείες που παράγουν barcodes ή τσιπς χωρίς αυτό), αλλά λόγω υπερβολικού κόστους αντικατάστασής του! Επιβλήθηκε λοιπόν το 666 ως ο πιο κατάλληλος δήθεν αριθμός, και παρά τις αμφιβολίες γι’ αυτό, ούτως ή άλλως έγινε σύμβολο του παγκόσμιου εμπορίου και των συναλλαγών, πράγμα που άρχισε να εκπληρώνει την Αποκαλυπτική προφητεία.
Βεβαιότατα και η όψη του barcode παραπέμπει στο «χάραγμα» του προφητικού κειμένου, καθώς «χάραγμα» ονομάζεται το αποτέλεσμα του «χαράσσω», που σημαίνει «κάνω γραμμές». Η συστηματική χρήση του 666 ως κωδικού στα μηχανογραφικά συστήματα ανάγνωσης των εμπορικών και οικονομικών συναλλαγών είναι ένα γεγονός καθομολογούμενο από πολλούς ειδικούς και αρμόδιους, επιβεβαιωμένο αδιάσειστα από τους επιστήμονες (επιβεβαιώθηκε και από τον ίδιο τον δημιουργό του UPC, αλλά και από Έλληνες υπουργούς όπως ο Θ. Πάγκαλος και ο Λ. Παπαδήμας).

Η ΜΟΔΑ ΤΟΥ 666

Παράλληλα με την χρήση του στις συναλλαγές, το 666 άρχισε να εμφανίζεται και ως σύμβολο μόδας, προκλητικά φανερό και βλάσφημο πάνω σε εξώφυλλα δίσκων, σε τραγούδια ροκ συγκροτημάτων, σε ρούχα, κόμικς, βίντεο-κλιπς, τατουάζ, επάνω σε διάφορα αντικείμενα και σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, συνδυασμένο με δαιμονικές, αιμοσταγείς μορφές και διάφορα μαγικά και αποκρυφιστικά σύμβολα.
Σε διάφορα μέρη του κόσμου εμφανίστηκε άλλοτε φανερό και άλλοτε κρυπτογραφημένο με ευφυείς σχεδιασμούς, επάνω σε δημόσια έγγραφα, σε χαρτονομίσματα (π.χ. στο ελληνικό πεντοχίλιαρο), σε κάρτες, (π.χ. στην κάρτα απεριορίστων διαδρομών του ΟΑΣ), σε λογότυπα εταιρειών, αθλητικών διοργανώσεων κ.α. Αργότερα επιλέχθηκε ως πρόθεμα των ηλεκτρονικών διευθύνσεων του Διαδικτύου με τη μορφή «www», καθώς το γράμμα W (βαβ) στο εβραϊκό αλφάβητο έχει την αριθμητική αξία του 6. Κανένας άλλος αριθμός δεν κρυπτογραφήθηκε και δεν διαδόθηκε τόσο σε δημόσια θέα, σε παγκόσμια κλίμακα.
Ακόμα πιο πρόσφατα το barcode άρχισε συστηματικά να προβάλλεται ως πολυδιαφημισμένο λογότυπο τηλεοπτικών εκπομπών σε πολλά μέρη του κόσμου, σαν να ήταν κάτι… έξυπνο ή όμορφο (π.χ. στις ελληνικές εκπομπές «Αρβύλα» και «Lifestyle»), ακόμα και σαν έμβλημα εμπορικών πολυκαταστημάτων και εταιρειών που αναρτούν διαφημίσεις με αυτό σε δρόμους, αεροδρόμια, ρούχα, έντυπα κλπ. Όσοι τυχόν δεν το πρόσεξαν, ας προσέξουν καλύτερα! Το υποσυνείδητο μας το έχει καταγράψει άπειρες φορές…
Έτσι, με πολλούς τρόπους το παγκόσμιο κοινό εξοικειώνεται με το βδελυρό αριθμοσύμβολο του Αντιχρίστου-Μεσσία της «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης», ώστε όταν έλθει η στιγμή να «χαραχθεί» επάνω στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο των ανθρώπων, να έχει γίνει κάτι το πολύ συνηθισμένο, κάτι κοινώς αποδεκτό ως όψη και ως χρήση και κάθε φωνή που θα ξεσηκώνει σε αντίδραση να φαντάζει οπισθοδρομική, φανατική, ακόμα και βλακώδης…

ΝΑ ΑΡΙΘΜΗΘΟΥΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !

Αφού λοιπόν δόθηκε ηλεκτρονική ταυτοποίηση σε κάθε προϊόν με τους γραμμωτούς κωδικούς-666, οι επικυρίαρχοι του πλανήτη επιχειρούν σε επόμενη φάση να δώσουν ηλεκτρονική ταυτότητα σε κάθε άνθρωπο και παράλληλα να προσδιορίσουν ηλεκτρονικά τα πάντα, κάθε κινητό ή ακίνητο, ζωντανό ή αντικείμενο παγκοσμίως.
Γι’ αυτό το σκοπό ψηφίστηκαν τα νομοθετήματα περί ΕΚΑΜ (Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου), με τα οποία η Νέα Παγκόσμια Τάξη των «εκλεκτών», για τη λειτουργία της επερχόμενης Παγκόσμιας Κυβέρνησης στοχεύει να αποδώσει σε κάθε άνθρωπο της Γης έναν μοναδικό αριθμό προσδιορισμού του, έναν αριθμό που θα είναι τελικά 18ψήφιος όπως λέγεται, αποτελούμενος από ΤΡΙΑ σύνολα ΕΞΙ ψηφίων το καθένα (νάτο κι εδώ το 6-6-6).
Ήδη με εθνικούς νόμους ΕΚΑΜ και με διεθνείς συμφωνίες, όπως η ευρωπαϊκή «Συνθήκη Σένγκεν», νομοθετήθηκε η ηλεκτρονική παρακολούθηση όλων των πολιτών, που σημαίνει την κατάργηση της προσωπικής μας ελευθερίας και της ιδιωτικής μας ζωής. Ο άνθρωπος βρέθηκε αιχμάλωτος της τεχνολογίας του και μετατρέπεται σταδιακά σε ένα άβουλο πιόνι, υποταγμένο στα μεγάλα κέντρα αποφάσεων, που τον θέλουν θύμα ανήλεης παρακολούθησης της κάθε κίνησής του, όχι μόνο από το κράτος της χώρας του, αλλά από άγνωστα σ’ αυτόν υπερεθνικά κέντρα με ανεξέλεγκτη εξουσία!
Καθώς είναι αναμφισβήτητα αποδεδειγμένο ότι με τα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια για την ιδιωτική ζωή και την ακεραιότητα του κάθε πολίτη, ουσιαστικά με το να δεχθούμε μια ηλεκτρονική ταυτότητα οποιασδήποτε μορφής, νομιμοποιούμε την ασυδοσία ενός αισχρού και επικίνδυνου συστήματος, το οποίο δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε ποιος συγκεντρώνει τα προσωπικά μας στοιχεία και για ποιο λόγο. Σε κάθε επίθεση που μπορεί να δεχθούμε είτε από προσωπικό εχθρό, είτε από την ίδια την εξουσία (π.χ. με μια αλλοίωση των στοιχείων του ποινικού μας μητρώου), δεν θα γνωρίζουμε από ποιον κινδυνεύουμε και πώς μπορούμε να αμυνθούμε. Όσο κι αν πολλοί δεν θέλουν να βλέπουν το εφιαλτικό πρόσωπο της «προόδου», δυστυχώς είναι σαφές ότι οι ευεργεσίες της ηλεκτρονικής εξέλιξης χρησιμοποιούνται για να αποδυναμωθεί ο πολίτης…

ΟΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ «ΚΑΡΤΑΣ ΠΟΛΙΤΗ»

Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι νομοθετικά δεν υπάρχει δέσμευση σχετικά με τον τρόπο που θα δοθεί ο ΕΚΑΜ. Προκειμένου δηλαδή, να αποδεχθούν οι πολίτες το πρωτοφανές φακέλωμα, να παραδώσουν προς επεξεργασία το ηλεκτρονικό προφίλ τους με άγνωστο σ’ αυτούς μέγεθος και περιεχόμενο, μπορεί ακόμη και να μη χρησιμοποιήσουν το 666 σε πρώτη φάση. Όμως, όπως θα δούμε, κάθε τέτοιο ενδεχόμενο δεν πρέπει να μας καθησυχάσει καθόλου!
Από το 2001 και μετά, κάποιες ασιατικές χώρες (Ταϋλάνδη, Σιγκαπούρη, Μαλαισία και η πολυπληθής Κίνα) άρχισαν με Εθνικό νόμο να εφοδιάζουν τους πολίτες τους με μια ηλεκτρονική κάρτα-ταυτότητα που περιέχει μικροτσίπ για την αποθήκευση προσωπικών δεδομένων. Στην ίδια κατεύθυνση προσανατολίζονται η Ινδία, η Νότια Αφρική, η «ορθόδοξη» Ρωσία και, βέβαια, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει ήδη εγκαταστήσει την υποδομή για έκδοση μιας ηλεκτρονικής κάρτας-ταυτότητας για κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
Οι ευρωπαϊκές λεγόμενες «κάρτες πολίτη», εφοδιασμένες με μικροτσίπς, θα εντοπίζονται από τον δορυφόρο «Γαλιλαίος», ο οποίος θα φωτογραφίζει και θα βιντεοσκοπεί τις κινήσεις κάθε Ευρωπαίου πολίτη με ακρίβεια ενός έως πέντε μέτρων. Για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο, χρειάζεται η ψήφιση νόμου από το κάθε κράτος, που θα υποχρεώσει τους πολίτες να φέρουν μαζί τους την ηλεκτρονική «κάρτα πολίτη» και βέβαια, πρακτικά, να αποδεχθούν και να παραλάβουν οι πολίτες αυτές τις κάρτες!
Η ανησυχία των Ευρωπαίων για τις κάρτες αυτές είναι έκδηλη. Ήδη οι Βρετανοί, οι Γερμανοί, και οι Ρουμάνοι αρνήθηκαν να τις παραλάβουν, μετά από έντονες αντιδράσεις ειδικών και τις προειδοποιήσεις των χάκερς, που απέδειξαν τηλεοπτικά πόσο εύκολα γίνεται εκβιάσιμος ο κάτοχος της κάρτας που εκτίθεται στο διάτρητο σύστημά της. Μάλιστα το Ρουμανικό κράτος οπισθοχώρησε μετά την σθεναρή άρνηση που προβάλλει η Σύνοδος της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα ΜΜΕ στην Ελλάδα προκλητικά υποβαθμίζουν τις αντιδράσεις ανησυχίας του λαού και το μέγεθος του κινδύνου. Οι Έλληνες σαν πειραματόζωα πιέζονται από τις ξένες δυνάμεις κατοχής του «Μνημονίου» να παραλάβουν «κάρτες πολίτη» για να μην πτωχεύσει η χώρα (!), ενώ το κράτος μας δελεάζει με φοροαπαλλαγές και άλλες παραπλανητικές υποσχέσεις. Η κάρτα αυτή, λένε, θα μας βγάλει από την «κρίση» πατάσσοντας την φοροδιαφυγή. Το επιχείρημα είναι δολιότατο και ψευδαίστατο, δεδομένης της απόλυτης εξάρτησης της χώρας μας από τους τραπεζίτες-δανειστές της! Εκείνοι ανεβάζουν τοκογλυφικά το χρέος μας σε απίθανα ύψη, από εκείνους και μόνο πλέον εξαρτάται η οικονομική μας κατάσταση.
Με την απειλή της τέλειας πτώχευσης (που θσ σήμαινε όμως και παραγραφή του χρέους), μας αναγκάζουν σε «ελεγχόμενη πτώχευση», δηλαδή να δουλεύουμε αιωνίως για ένα χρέος που ποτέ δεν ξεχρεώνεται. Η «εξυπηρέτηση» που υπόσχονται με τις «κάρτες πολίτη», δεν είναι δική μας εξυπηρέτηση αλλά δική τους! Μας βλέπουν μόνο σαν καταναλωτές και σαν φθηνό εργατικό δυναμικό. Ελέγχουν την εργασία, την ασφάλιση, τον μισθό και επιθυμούν να γνωρίζουν και να ελέγχουν κάθε κίνησή μας, από τις καθημερινές μας αγορές και συνήθειες μέχρι τις πολιτικές, τις ιδεολογικές, τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Θα τους το επιτρέψουμε; ΟΧΙ βέβαια!!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/06/666.html#ixzz1QJrfqPP5

Τα αίτια των ασθενειών

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο, τα έκαμε όλα καλά λίαν. Από πού λοιπόν προέρχονται οι ασθένειες και οι σωματικές αναπηρίες; Ποια είναι η αιτία που ο άνθρωπος πολύ συχνά είναι άρρωστος;
Ο μέγας Βασίλειος αναφερόμενος στο θέμα αυτό λέγει: «Η ασθένεια δεν είναι δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος και όλα τα ζώα πλάσθηκαν με την πρέπουσα κατασκευή, κατά φύσιν, και ο Θεός τα έφερε στην ζωή πλήρη και αρτιμελή. Όταν όμως παρεκτράπηκαν από την φυσική τους κατάσταση, αρρώστησαν». Το ίδιο συμπεραίνει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Οι αρρώστιες προέρχονται από την προγονική αμαρτία... Εξαιτίας της ενδυθήκαμε αυτό το αρρωστιάρικο και θνητό και πολύπαθο σώμα... Η αρρώστια είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένας ανώμαλος και απότομος δρόμος, στον οποίο η αμαρτία εισήγαγε το ανθρώπινο γένος, και του οποίου ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος».
Η προπατορική αμαρτία έφερε στον κόσμο την φθορά, τις σωματικές ασθένειες και τον ίδιο τον θάνατο. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι είμαστε ευάλωτοι στην φθορά, στον πόνο και στις αρρώστιες, «οφείλεται στην αμαρτία των πρωτοπλάστων». Στην συνέχεια η αμαρτία επλήθυνε και οι ασθένειες πολλαπλασιάσθηκαν.
Οι ασθένειες που μας βρίσκουν είναι συνήθως καρπός των αμαρτιών μας. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τον λόγο που είπε ο Χριστός στον παράλυτο της Βηθεσδά, αφού τον θεράπευσε: «Πρόσεξε, έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις πλέον». Από αυτό μαθαίνουμε ότι το νόσημα του ο παράλυτος το απέκτησε από τις αμαρτίες του. Την ίδια σημασία έχει ο λόγος του Κυρίου και στον άλλο παράλυτο της Καπερναούμ: «Έχε θάρρος παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Ό Κύριος, επειδή γνώριζε καλά ότι η ασθένεια του σώματος ήταν συνέπεια της ασθένειας της ψυχής, δηλαδή της αμαρτίας, θεράπευσε πρώτα την ψυχή του παραλύτου, δίδοντας την άφεση των αμαρτιών του, για να ακολουθήσει στην συνέχεια η θεραπεία του σώματος.
Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει τον Κάιν σαν ένα από τα πρώτα παραδείγματα που η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία. Διότι μετά τον φόνο του αδελφού του, άρχισε να τρέμει το σώμα του. «Πραγματικά», συμπεραίνει ο Άγιος, «πηγή και ρίζα και μητέρα όλων των κακών είναι η φύση της αμαρτίας. Αυτή παραλύει τα σώματα μας, αυτή φέρνει τις αρρώστιες».
Σε άλλο σημείο ο χρυσορρήμων Πατήρ μας εξηγεί αναλυτικότερα: «Η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα, και καταστρέφει την ψυχή. Πολλές φορές μάλιστα το κακό ξεχειλίζει, και επεκτείνεται και στο σώμα. Αυτό συμβαίνει για τον έξης λόγο: Συνήθως όταν η ψυχή μας υποφέρει, εμείς παραμένουμε αναίσθητοι, ενώ όταν το σώμα πάθει έστω και μικρή βλάβη, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να θεραπεύσουμε την αρρώστια, επειδή ακριβώς την αισθανόμαστε. Γι' αυτό πολλές φορές ο Θεός τιμωρεί το σώμα για τα αμαρτήματα της ψυχής, ώστε με την πληγή του κατωτέρου (δηλαδή του σώματος) να τύχει κάποιας θεραπείας και το ανώτερο, δηλαδή η ψυχή». Πραγματικά, η αρρώστια θλίβει τον άνθρωπο, τον ταπεινώνει και τον κάμνει να θυμηθεί τον Θεό. Καταφεύγοντας δε στον Θεό, βρίσκει μαζί με την υγεία του σώματος και την υγεία της ψυχής.
Ο ιερός Χρυσόστομος, τονίζει ότι «αιτία των σωματικών κακών είναι η κακία της ψυχής. Και αυτό το φανέρωσε ο επί τριανταοκτώ έτη παράλυτος και ο άλλος που τον κατέβασαν από την στέγη». Άλλωστε «εάν το σπουδαιότερο από όλα, δηλαδή ο ίδιος ο θάνατος, έχει την ρίζα και την αιτία του στην αμαρτία, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό και για τις περισσότερες από τις αρρώστιες».
Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς: «Και τότε γιατί δεν τιμωρούνται όλοι οι αμαρτωλοί; Βλέπουμε πολλούς ασεβείς να καλοπερνούν και να σφύζουν από υγεία». Ο ιερός Χρυσόστομος, απαντώντας στην απορία αυτή, λέγει ότι πρέπει να θρηνούμε περισσότερο γι' αυτούς τους ανθρώπους, που ενώ αμαρτάνουν δεν τιμωρούνται. «Διότι το ότι δεν έπαθαν τίποτε σ' αυτή την ζωή γίνεται αιτία μεγαλύτερης τιμωρίας στην άλλη ζωή. Όσα λυπηρά συμβαίνουν στην παρούσα ζωή είναι νουθεσία, ενώ στην άλλη ζωή είναι τιμωρία».
«0ν αγαπά Κύριος παιδεύει»
Άραγε όλες οι αρρώστιες οφείλονται στις αμαρτίες μας; Αν και συνήθως αυτή είναι η αιτία, όμως δεν είναι η μοναδική. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι.
Κάποιες φορές ο Θεός παραχωρεί μια αρρώστια, για να παιδαγωγήσει και να εξαγιάσει τα αγαπημένα παιδιά Του. Κατά τους Αγίους, «υπάρχει αρρώστια που παραχωρείται για να δοκιμασθούμε. Και η δοκιμασία αυτή δίδεται για να αναδειχθούμε άξιοι (να είμαστε παιδιά του Θεού). Διότι, άνθρωπος που δεν δοκιμάζεται από πειρασμό παραμένει άπειρος και ανώριμος... Ενώ αυτός που δοκιμάζεται μέσα στους κινδύνους γίνεται δόκιμος και επιτυχημένος, όπως γίνεται με τον χρυσό που καθαρίζεται και λαμπικάρεται μέσα στη φωτιά. Επειδή, η δοκιμασία δημιουργεί την ελπίδα στον Θεό, και η ελπίδα δεν διαψεύδει αυτόν που την έχει». Στις περιπτώσεις αυτές, ο άνθρωπος με την υπομονή που δείχνει αποθηκεύει ουράνιο μισθό.
Ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι κάθε πιστός, όταν έχει πνευματικό καρπό, κλαδεύεται όπως το κλήμα, για να φέρει ακόμη περισσότερο καρπό. Και «εάν γίνει κάποιο κλάδεμα στα κλήματα της νοητής αμπέλου, δεν θα συμβεί αυτό χωρίς πόνο... Άλλωστε με πόνο και θλίψεις μας παιδεύει ο φιλάρετος Θεός μας... Αλλά η μικρή αυτή θλίψη μας κάμνει μακάριους, καθώς προσφέρει θεϊκή παιδαγωγία. Και μάρτυς ο προφήτης Δαυίδ που λέγει: «Μακάριος άνθρωπος ον αν παιδεύσης, Κύριε».
Ο Θεός είναι αγάπη, και οι τρόποι της παιδαγωγίας Του προς τον άνθρωπο είναι θαυμαστοί και ανεξερεύνητοι.
Ο γέροντας Παΐσιος έδωσε μια παραστατική εικόνα, όταν τον ρώτησαν, γιατί ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει: «Τι λέγει η Αγία Γραφή; Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, (δηλαδή, εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί με θλίψεις).
Ένας πατέρας έχει λ.χ. οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους, και τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ' αυτά που μένουν κοντά του, αν κάνουν καμμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει κανένα «σκαμπιλάκι» ή αν είναι φρόνιμα τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι έχουν.
Έτσι κάνει και ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώσει περισσότερα σκαμπίλια, αποταμιεύουν. Σ' εκείνους πάλι που είναι μακριά του δίνει χρόνια για να μετανοήσουν».

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η Αγία Φεβρωνία

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).
Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.
Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.
Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε το Θεό

Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι’ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ’ αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα.
Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Άν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας

Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας βρίσκεται στη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους.

Με γνωρίζω;

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο.
Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.
Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος.
Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.
Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».
Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.
Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!
Να την κρατήσω μπροστά στα μάτια μου.
Να δω επί τέλους ποιός είμαι.
Μια μυστική φωνή μου λέει πως δεν θα άντεχα να δω τη φωτογραφία μου αυτή.
Και αν την έβλεπα, πως δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.
Γι' αυτό Κύριε είμαι ευχαριστημένος που Εσύ, γεμάτος αγάπη για μένα, κρατάς αποκλειστικά δική σου την φωτογραφία του πραγματικού εαυτού μου.
Γιατί ξέρω πως Εσύ θα δουλέψεις μέσα μου για να αποκαταστήσεις την πραγματική εικόνα του εαυτού μου και να την παρουσιάσεις μη έχουσα σπίλο ή ρυτίδα αλλά ίνα αγία και άμωμος.
Κύριε θέλω να σου δώσω την δυνατότητα να επεξεργασθείς μέσα μου τον εαυτό μου.[ ...;]

Εαυτέ μου

Σκάβε βαθειά το πηγάδι της αυτογνωσίας, της αυτομελέτης. Ερεύνα το θέλημα του Θεού για τη ζωή σου.
Γίνου αναζητητής για βρεις μαργαριτάρια και ψηγμάτων χρυσού από το χρυσορυχείο του λόγου του Θεού (Ματθαίος ικ΄ 44-46)
Σκάβε και άνοιξε το χώρο της υπάρξεώς σου, για να αυξάνονται ποιο πολύ μέσα σου τα αποθέματα της χάριτος του θεού.
Βάλε όλο και ποιο βαθειά μέσα σου «τον θεμέλιον ...;ως έστιν Ιησούς Χριστός» (Α. Κορινθίους 3:2)
Αν θέλεις να ανέβεις «ψηλά», χαμήλωνε, σκάβε. Σκάβε όλο και ποιο βαθειά.
Άνοιγε Κύριέ μου βαθειά το πηγάδι της αυτογνωσίας και της ταπείνωσης.

Γιατί προσεύχομαι ;


Όχι βέβαια για να απαριθμήσω στον Θεό τις αμαρτίες μου.
Όχι για να καυχηθώ για τα έργα μου.
Όχι για να ικανοποιήσω την συνείδησή μου, ότι δεν παρέλειψα το «καθήκον» της προσευχής.
Όχι για να κατακρίνω τους άλλους «αμαρτωλούς» που συνάντησα στο δρόμο μου.
Ούτε για να αρχίσω ή να τελειώσω «θρησκευτικά» τη μέρα μου.
Αλλά για να ζητήσω από τον πολυεύσπλαχνο Κύριο να καλύψει με το πολύ έλεός του, τα πολλά σφάλματά μου, τα ατελή και ελλιπή έργα μου, την έλλειψη αγάπης και κατανοήσεως των αδελφών μου, τις πολλές αμαρτίες μου.
Για αυτό προσεύχομαι!
Για να ανανεώσω τη συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μου, αλλά και την εμπιστοσύνη μου στο έλεός του Θεού.
Και όταν προσεύχομαι να νοιώθω πως είμαι μπροστά στον άγιο Θεό.

Αν δεν γελάει όλη η γειτονιά

Ένα ποντικάκι κάποτε,παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;
Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας.
Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα!
Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ.
Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω.
Θα προσευχηθώ."
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!"
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη.
Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ...;.
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.
Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.
Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες..
Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν.
Ο καθένας με τη σειρά τουκαθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.
Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*.
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε!
Πέθανε!
Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.
Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη ...; ...;.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ :

Χάσαμε την ανθρωπιά μας ...; και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας ...;.!
όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!
είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος.
Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο ...;.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ...;

Εμείς είμαστε τα ποντικάκια..


Εμείς όμως είμαστε και οι κότες..


Εμείς και τα γουρούνια ...;


Εμείς και τα βόδια ...;

ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ...;

Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά ...;

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Των Αγίων Πάντων

Σήμερα, εορτάζουμε, όσους αγίασε το Άγιο Πνεύμα, τους Προπάτορες και Πατριάρχες, τους Προφήτες και ιερούς Αποστόλους, τους Μάρτυρες και τους Ιεράρχες, τους Ιερομάρτυρες και Οσιομάρτυρες, τους Όσιους και Δίκαιους και όλες γενικά τις άγιες Γυναίκες και τους υπόλοιπους ανώνυμους Αγίους.

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Αγάπη χωρίς διακρίσεις...

Ν'αγαπάς κάθε άνθρωπο αδιάκριτα. Μη λογαριάζεις αν είναι αδύναμος κι αμαρτωλός. Μη σκέφτεσαι την αμαρτία, αλλά την προέλευση του ανθρώπου, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού.
Σε ενοχλούν οι αδυναμίες των άλλων ανθρώπων, η κακία τους, η υπερηφάνειά τους, ο φθόνος, η απληστία κι η κοιλιοδουλεία τους. Μα και σένα δε σου λείπουν οι κακίες, ίσως μάλιστα να'χεις περισσότερες από τους άλλους.
Στο κάτω κάτω σε σχέση με την αμαρτία όλοι οι άνθρωπο είναι ίδιοι. «Πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ. γ' 23) Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και όλοι ζητούμε εξίσου το έλεος Του.
Γι΄αυτό , εκτός από το να αγαπάμε τους άλλους, πρέπει να τους ανεχόμαστε και να τους συγχωρούμε, για να συγχωρήσει και μας ο ουράνιος Πατέρας μας. Πρέπει με όλη σου την ψυχή να τιμάς και να αγαπάς σε κάθε άνθρωπο την εικόνα Του Θεού, να μη λογαριάζεις τις αμαρτίες του. Μόνο ο Θεός είναι άγιος και αναμάρτητος.
Και πρόσεξε πόσο μας αγαπά, πόσα δημιούργησε κι εξακολουθεί να δημιουργεί για μας! Μας τιμωρεί με αγάπη και μας συγχωρεί πλούσια. Να σέβεσαι τον άνθρωπο έστω κι αν είναι αμαρτωλός, γιατί έχει πάντα ελπίδα να διορθωθεί.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Άς ραγίσει.......και σύντομα

Ρώτησε μια φορά ένας άνθρωπος κάποιον ασκητή:


"Γιατί ο Θεός γράφει τους νόμους Του πάνω στις καρδιές μας;


Γιατί όχι μέσα στις καρδιές μας, εκεί που πραγματικά Τον έχουμε ανάγκη;"

Ο ασκητής απάντησε:


"Ποτέ ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να Τον έχουν στην καρδιά τους.


Γράφει τα λόγια Του πάνω στην καρδιά, ώστε όταν αυτή

Τι να ζητάμε

Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας.

Δεν είπε ο Κύριος:

«Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού... και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»;
Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε.
Και κοιτάξτε το μυστικό.
Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα.
Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ' μου τούτο, εκείνο...».
Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού, ελέησόν με».
Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας.
Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από εμάς και μας παρέχει την αγάπη Του.
Το θέμα είναι ν' ανταποκριθούμε σ' αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του.
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού" αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε.
Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια.
Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.
Γέροντας Πορφύριος

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Ο Άγιος Τύχων ο Θαυματουργός επίσκοπος

Ο Άγιος Τύχων, έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Αρκαδίου και Ονηρίου. Καταγόταν από ευσεβή οικογένεια, οι δε ενάρετοι γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», γι' αυτό πολύ γρήγορα ο Τύχων διακρίθηκε για το ήθος του χαρακτήρα του, τη σύνεση, τη διάκριση και τη μελέτη των θείων Γραφών.
Σε νεαρή ηλικία και εκτιμώντας τις σπάνιες αρετές του, ο επίσκοπος Μνημόνιος (τιμάται 16 Ιουνίου) τον χειροτόνησε διάκονο. Γρήγορα όμως η αρετή του και η σπουδαία κατηχητική του δράση τον ανέδειξαν διάδοχο του Μνημονίου.
Ως Επίσκοπος διακρίθηκε για τα διοικητικά του χαρίσματα, τη φιλανθρωπική του δραστηριότητα και τη διάδοση του λόγου του Θεού, η οποία έφερε πλούσιους καρπούς, μεταστρέφοντας πολλούς ειδωλολάτρες. Ο Άγιος Τύχων κατέστρεψε πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς και στη θέση τους ύψωσε χριστιανικούς. Τιμήθηκε μάλιστα από τον Πανάγαθο Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας, επιτελώντας πολλά θαύματα και πολλές ιάσεις και ευεργεσίες. Με την θερμή προσευχή του αναζωογόνησε ακόμη και την ξερή και χέρσα γη της περιοής για να βοηθήσει τους πτωχούς και αδύναμους αγρότες, οι οποίοι είχαν περιέλθει σε αδιέξοδο. Έζησε με προσευχή, άσκηση, νηστείες και προπάντων ταπείνωση και αγωνίστηκε μέχρι και την τελευταία του πνοή για την Ορθοδοξία και την αλήθεια.
Εκοιμήθη ειρηνικά και κηδεύτηκε μέσα σε γενική συγκίνηση.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ', θείας Πίστεως.
Θείας έτυχες, ιερατείας, νεύσει κρείττονι εκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος- συ γαρ των έργων εκλάμπων ταις χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τύχων Όσιε, Χριστών τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Τύχων Πατὴρ ἡμῶν· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον
Ἐν ἀσκήσει Ἅγιε, θεοφιλεῖ διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν, ἐξ ὕψους καθυπεδέξω, ξόανα, καθαιρεῖν πλάνης, λαοὺς δε σώζειν, δαίμονας, ἀποδιώκειν, νόσους ἰᾶσθαι· διὰ τοῦτο σε τιμῶμεν, ὡς Θεοῦ φίλον, Τύχων μακάριε.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Η αρχαιότερη γνωστή παραπομπή στην Αγία Γραφή

Οι λεγόμενοι "ανώτεροι κριτικοί" τής Αγίας Γραφής, αμφισβητούν την αξιοπιστία της σε κάθε βήμα. Όμως χρόνο με το χρόνο, συσσωρεύονται οι αποδείξεις τής πλάνης τους, καθώς η αξιοπιστία τής Αγίας Γραφής τραντάζει συνθέμελα την απιστία τους.
Το 1979 ανακαλύφθηκαν στο εσωτερικό ενός αρχαίου τάφου στην τοποθεσία Κετέφ Χινόμ, δυτικά της παλιάς πόλης τής Ιερουσαλήμ, δύο μικρές ασημένιες εγχάρακτες ταινίες τυλιγμένες έτσι ώστε να σχηματίζουν κύλινδρο. Μπορείτε να τη δείτε στην παρακάτω εικόνα:
Με δυσκολία οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να τη διαβάσουν και αυτό που διάβασαν τους ενθουσίασε. Ήταν οι στίχοι 6/ς΄: 24 - 26 των Αριθμών, του πέμπτου βιβλίου της Αγίας Γραφής: «Ευλογήσαι σε Kύριος και φυλάξαι σε επιφάναι Kύριος το πρόσωπον αυτού επί σε και ελεήσαι σε επάραι Κύριος το πρόσωπον αυτού και δώη σοι ειρήνην».
Ο αρχαιολόγoς Γκαμπριέλ Μπαρκάι του ισραηλινού πανεπιστημίου του Μπαρ Ιλάν, ο οποίος έκανε την ανακάλυψη, αποφάνθηκε ότι οι ταινίες είχαν κατασκευαστεί κατά τον ύστερο έβδομο ή πρώιμο έκτο προ Χριστού αιώνα. Εάν αυτό ίσχυε, τότε είχε μόλις ανακαλύψει την αρχαιότερη παραπομπή σε κείμενα τής Αγίας Γραφής.
Αποκατάσταση κειμένου
Ωστόσο, αρκετοί άλλοι αρχαιολόγοι διαφώνησαν και τοποθέτησαν χρονολογικά την κατασκευή των δύο ταινιών στον τρίτο ή δεύτερο προ Χριστού αιώνα. Το ζήτημα συνέχισε να διχάζει την αρχαιολογική κοινότητα για αρκετά χρόνια, καθώς η κακή κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι δύο ταινίες, οξειδωμένες και κατατμημένες, δεν επέτρεπε την ασφαλή χρονολόγησή τους. Πρόσφατα, ερευνητές του University of Southern California επανεξέτασαν τις ταινίες, χρησιμοποιώντας νέες προηγμένες φωτογραφικές τεχνικές, όπως και τεχνικές απεικόνισης σε υπολογιστή και κατόρθωσαν να αποκαταστήσουν πλήρως το χαραγμένο κείμενο. Σε αναφορά που δημοσιεύτηκε αυτό τον μήνα οι ερευνητές του πανεπιστημίου γράφουν ότι η νέα μελέτη του αποκατεστημένου κειμένου, τους οδήγησε στο ασφαλές συμπέρασμα πως πράγματι οι ταινίες χρονολογούνται από την περίοδο πριν από την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τον Ναβουχοδονόσορα, το 587 π.Χ. Συνεπώς, η επιγραφή στις ταινίες είναι πράγματι η αρχαιότερη παραπομπή σε κείμενα τής Αγίας Γραφής.

Η προσευχή που είναι χαραγμένη στις δύο ταινίες δεν αφήνει πλέον καμιά αμφιβολία στους αρχαιολόγους: οι δύο ταινίες ήταν φυλακτά για να προφυλάσσουν τον κάτοχό τους από το κακό. Οι ερευνητές τόνισαν ότι οι αρχαϊκές Εβραϊκές επιγραφές είναι σπάνιες και ότι η επιβεβαίωση τής αυθεντικότητας και τής χρονολογίας κατασκευής των ταινιών, μας βοηθούν σημαντικά να κατανοήσουμε τη θρησκευτική ιστορία του αρχαίου βασιλείου του Ισραήλ.

Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, τα πέντε πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης γράφτηκαν κατά την περίοδο τής Εβραϊκής εξορίας στη Βαβυλώνα, ενώ σύμφωνα με κάποιους άλλους, από τους ηγεμόνες των Ιουδαίων στον ύστερο τέταρτο προ Χριστού αιώνα με σκοπό να νομιμοποιήσουν τα δικαιώματα τής δυναστείας. Ο δρ Πίταρντ πιστεύει ότι η νέα ανάλυση των ταινιών αδυνατίζει την τελευταία άποψη, καθώς σύμφωνα με την έρευνα το κείμενο μοιάζει πολύ περισσότερο με τα βιβλικά κείμενα απ' ό,τι είχε εκτιμηθεί στην αρχή. Με την άποψη αυτή συμφωνεί και ο δρ ΜακΚάρτερ του Πανεπιστημίου του John Hopkins, ειδικός σε αρχαίες σημιτικές επιγραφές, σύμφωνα με τον οποίο η επιγραφή είναι γραμμένη σε αρχαίο εβραϊκό στυλ.

Για τους Χριστιανούς, το θέμα είναι ξεκάθαρο, και δεν εκπλήσσονται από τις ανακαλύψεις που βλέπουν κάθε τόσο το φως. Αυτοί που εκπλήσσονται και διαψεύδονται, είναι όσοι θέλουν να αμφισβητούν το Θεόπνευστο κείμενο, για να στηρίξουν την απιστία τους.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του διαβόλου.

- «Δεν φεύγω, όσο ξύλο και αν τρώγω. “Έχω δικαιώματα», φωνάζει με κομπασμό και υπερηφάνεια ο διάβολος.

Όπως εις την περίπτωσιν των δαιμονισμένων στην χωρά των Γεργεσηνών χρησιμοποιεί, ό διάβολος, την γλώσσα της παρακλήσεως (Μάρκ. 5, 6-7) προς τον Κύριον, ούτω και τώρα. Γνωρίζει, ότι ό Θεός δεν θα τον ανεχθεί επί πολύ ακόμη, και προβαίνει εις παρακλήσεις και ικεσίας. Χρησιμοποιεί το όπλον της υποκρισίας. Οι υποκριτικές παρακλήσεις του επιμαρτυρούν την αδυναμία και την κακίαν του.

Η ανυποχώρητος ΕΠΙΜΟΝΗ του διαβόλου.

·Δεν υποκύπτω εύκολα όπως εσείς, λέγει με πολλήν ειρωνεία ό υπερήφα­νος δράκοντας. Εγώ μάχομαι με όλη μου την δύναμιν να κρατηθώ. Εκείνος, που θα μείνει τελευταίος, εκείνος θα κερδίσει την μάχη ν».
Μη νομίσωμεν, ότι ό διάβολος υποχωρεί με την πρώτη μάχη. Είναι εις πολλάς περιπτώσεις ανυποχώρητος. όταν προσέξομε πόση επιμονή έδειξε εναντίον του Κυρίου, στην έρημον τότε θα αντιληφθούμε το διαβολικό πείσμα. Άλλα θα υποχωρήσει καταντροπιασμένο το σκοτεινό δαιμόνιο όταν και ημείς επιμένουμε αντιτάσσοντας εις αυτό τας δυνάμεις μας, τας οποίας ενισχύει δια της χάριτος Του ό Θεός. Δεν πρέπει να υποχωρήσουμε ούτε να υποκύψουμε στις πανουργίας του διαβόλου. Το «άντίστητε τω διαβάλω·· δεν έχει την έννοια της ολιγόλεπτου μάχης. ‘Αλλά της διαρκούς και πεισματώδους μάχης και τότε επέρχεται ή νίκη.

Ο διάβολος ΟΜΟΛΟΓΕΙ…

« Αν γνώριζα το κακόν, που θα μου έκανε, δεν θα τον σταύρωνα…».

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ του Κυρίου. όπλον αήττητων. όπλον ακαταμάχητο. «Φρίττει γαρ και τρέμει – ό διάβολος – μη φέρων καθαράν αυτού την δύναμιν.» «Σταυρός ό φύλαξ πάσης της οικουμένης…» Συνεπώς, ό Σταυρός, ως Σύμβολο, ως Σχήμα, ως Τύπος, ως Ουσία, ως Νόημα Ζωής, κατέχει δεσπόζουσα θέσιν εν τη Εκκλησία και παντού εντοπίζεται». (Ιδε ΒΙΒΛΙΟΝ «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ» Επιμέλεια Αρχιμ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Καθηγουμένου Ίερ. Μονής ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ

Ο διάβολος ΕΙΡΩΝΕΥΕΤΑΙ…

- Σάς υπόσχεται ΕΚΕΙΝΟΣ τον Παράδεισον λέγει καταγελών ημάς, ό διάβολος, δια το κατάντημα μας – και δεν τον ακολουθείτε. Σάς υπόσχομαι εγώ την κόλασιν και όλοι έρχεσθε μαζί μου».
Τι είναι ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ; Σε απασχόλησε ποτέ ή σκέψις; Ότι, όταν πεθάνεις, εμπρός σου εκτείνεται ένας ατελείωτος αιώνιος κόσμος; Εάν κερδίσωμεν την Βασιλείαν του Θεού, κερδίσαμε το πάν. Εάν όμως κολασθούμε, χάσαμε το πάν. «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;» (Μάρκ. 8, 36).

Ο διάβολος ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ να μας καταπολεμά.

— « Εγώ κάνω ακατάπαυστα το καθήκον μου και σας καταπολεμώ, λέγει ό κακούργος και άρχέκακος δαίμονας. Εσείς κάνετε το καθήκον σας να με καταπολεμείτε όπως εγώ σας καταπολεμώ;».
Ο διάβολος ημέρας τε και νυκτός καταπολεμεί τον κάθε άνθρωπο. Προ πάντων τους πιστούς. Καταστρώνει σχέδια την νύκτα, δια να τα εφαρμόσει την ημέρα. «Σκέπτομαι, σκέπτομαι, Τι άλλο να σου κάνω- λέγει ό διάβολος.
Αν γνωρίζαμε, Ότι εις κάθε βήμα της ζωής μας ό διάβολος παραμονεύει να μας προξενήσει κακόν, θα ήταν διαφορετική ή ζωή μας.

Το όνομα μου είναι ΔΙΑΒΟΛΟΣ…

- «Το όνομα μου είναι διάβολος, λέγει ό πανούργος δαίμονας. Αυτό σημαίνει Ότι τίποτε άλλο δεν μπορώ να σας κάνω, ειμή μόνον να διαβάλλω. Δεν αναγκάζω κανένα. Εσείς διατί έρχεσθε μόνοι σας σε μένα;»
Ποίος δύναται να υποστήριξη ότι ό διάβολος τον εξανάγκασε προς διάπραξη της αμαρτίας; Ό κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίσει το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ. Όπως ό Θεός παροτρύνει τον άνθρωπο να αποφυγή το κακόν και να πράξη το καλόν, κατά τον ίδιον τρόπον ό διάβολος παροτρύνει τον άνθρωπο να απαρνηθεί το καλόν και να διάπραξη το κακόν.
· Ιδού λέγει ό Θεός, παρέθηκά σοι πυρ και ύδωρ ου αν θέλεις, εκτενείς την χείρα σου» (Σοφ. Σειρ. 15, 16).
“Ώστε μόνοι μας εκλέγομε τον Παράδεισον ή την κόλασιν. Ουδείς μας πταίει

Ο διάβολος ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ…

- Είσαι, πονηρέ δαίμονα, το σκότος της κολάσεως.
-Είμαι, άπαντά με πολλή υπερηφάνειαν ό διάβολος.
- Είσαι ή λάσπη και ή ακαθαρσία της κολάσεως.
- Είμαι, απαντά με πολλή αναισχυντία.
- Είσαι ή εφεύρεσης παντός κακού στο κόσμον.
Είμαι, άπαντα με διαβολική καύχηση. Είμαι και δεν αρνούμαι.
Έχεις τίποτε άλλο να μου ειπείς;

Τώρα ερωτώ εγώ, λέγει ό παμπόνηρος και παγκάκιστος δαίμονας. « Εφ’ όσον είμαι ότι μου είπες, και Ότι δεν μου είπες, διατί μόνοι σας έρχεσθε και κολυμπάτε μέσα εις το ιδικό μου βρώμικο και ακάθαρτο νερό;»
Χρειάζονται σχόλια; Ό ουρανός, ή γη, ή θάλασσα μολύνθηκαν από τα βρώμικα και ακάθαρτα νερά των δικών μας πράξεων. Τι μας απομένει; Η ή μετάνοια ή, ή θεία δίκη και τιμωρία.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ό διάβολος;

- «Είμαι, λέγει ό διάβολος, ελεύθερος. Με άφησε ελεύθερον. Ουδείς θα μείνει άθικτος. Όλοι θα περάσετε από το κόσκινο μου…».
« Ιδού ό σατανάς εξητήσατο υμάς του σινιάσαι ως τον σίτον» « Ιδού ό σατανάς, όπως άλλοτε περί του Ιώβ, ούτω και δια σας τώρα ζήτησε να σας ταράξει και σας κλονίσει, όπως κοσκινίζεται και σείεται το σιτάρι μέσα εις το κόσκινον·· (Λουκ. 22, 31).
«Και εβλήθη ό δράκων, ό όφις ό μέγας ό αρχαίος, ό καλούμενος Διάβολος και ό Σατανάς, ό πλανών την οικουμένη όλη, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν». «Και ερρίφθη ό δράκων ό μεγάλος, ό παλαιός όφις, που παρέσυρε εις την παράβασιν τους πρωτοπλάστους, ό καλούμενος διάβολος και ό σατανάς, ό όποιος πλανά την οικουμένη όλη. Ερρίφθη εις την γην, και οι σκοτεινοί άγγελοι του ερρίφθησαν και αυτοί μαζί με αυτόν».
Είναι κοινή ομολογία, ότι τα σημεία των καιρών προειδοποιούν, ότι κάτι φοβερόν αναμένει τον πλανήτη της γης. “Ας είμεθα λοιπόν Έτοιμοι…».

ΠΕΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ…

-Πάψε πια να μας πολεμάς.,., λέγει ό κακούργος και αρχέκακος όφις. Έλα να συμμαχήσομε μαζί. Πέσε να με προσκύνησης και Ότι μου ζήτησης, θα σου το δώσω. Χρυσάφι όσο θέλεις. Πλούτη, θέσεις, αξιώματα…».
- Αποτάσσομαι σοι, Σατανά, και πάσι του έργοις σου, και πάσι τοις αγγέλοις σου, και πάση τη λατρεία σου, και πάση τη πομπή σου. Πτού σου καταραμένε και αφορισμένε από τον Επουράνιό μου Θεόν.
Ο ίδιος παρέμεινε και παραμένει ό διάβολος και θα παραμένει από τότε, που πολέμησε τον Κύριόν μας εις την έρημο, έως της σήμερον και έως της συντέλειας του κόσμου. Αυτόν τον άσπονδο εχθρόν του ανθρώπου πρέπει να και πολεμήσωμεν, δια να λάβωμεν τον στέφανον της νίκης.

Θα μεταχειριστεί τα πάντα

Δεν είναι δυνατόν, να παραγνωρισθεί ή πραγματικότης. Αυτό, δηλαδή, που τονίσθηκε περισσότερον παρά άλλοτε, Ότι ό Αντίχρι­στος θα μεταχειριστεί τα πάντα, δια να παραπλάνηση τους ανθρώπους της γης. Θα ποίηση εικόνα και θα δώσει πνεύμα πλάνης εις αυ­τήν και θα «λαλήση ή είκών του θηρίου». Θα εξαναγκασθούν οί άνθρωποι να προσκυνήσουν την εικόνα, και «όσοι εάν μη προσκυνήσωσι τη εικόνι του θηρίου», θα έχει την εξουσία ό Αντίχριστος «ίνα αποκτανθώσι», δηλαδή, να φονευθούν (Άποκ. 13,15).
Θα δώσει «χάραγμα» εις τους ανθρώπους. Το χάραγμα θα είναι ή επί της δεξιάς χειρός ή επί των μετώπων των ανθρώπων. Ό διαχωρισμός των οπαδών του Χριστού και των οπαδών του Αντίχριστου θα αρχίσει εκ της τροφής. Ή αγορά και ή πώλησης τροφών. Το σημείον τούτο θα είναι κρίσιμο. Πολλοί θα υποκύψουν, διότι δεν θα γνωρίζουν, Ότι και αυτός ό Αντίχριστος δεν θα έχει εις το τέλος τροφή δια να δώσει εις τους οπαδούς του.
Το χάραγμα ή, ή σφραγίδα του Αντίχριστου θα δώσει την ευκαιρία μόνον εις τους σφραγισμένους «να αγοράζουν ή να πωλούν» (Άποκ. 13,17).
Εν συνεχεία θα προχώρηση ό Αντίχριστος στην διακίνηση του νομίσματος. Θα δέσμευση το χρήμα, το νόμισμα. Θα έχει δε δικαίωμα μόνον ό σφραγισμένος να χρησιμοποιεί το ειδικό νόμισμα, το κοινόν εις τα έθνη. Τότε, με την ιδία σφραγίδα θα δικαιούται να μετακινείται από τόπου εις τόπον δι’ όλων των μέσων. Θα διακοπή δηλαδή, ή μετακίνησης των αρνουμένων την σφραγίδα του Αντίχριστου.
Ειδική ταυτότητα ή ειδική κάρτα θα είναι το έτερον σημείον του διαχωρισμού των πιστών από τους απίστους. Τότε όσοι θα χρησιμοποιούν την ειδική κάρτα θα είναι οί νομοταγείς εις το κράτος. Όσοι θα αρνηθούν, θα είναι οί παράνομοι. Από του σημείου τούτου θα αρχίσει Όσοι διωγμός και το μαρτύριο.
Τα θαύματα και ή πλάνη του Αντίχριστου θα πολλαπλασιασθούν. Ό κόσμος θα είναι βυθισμένος εις το σκότος και όλο και περισσότερον θα περιπατεί εις το σκότος και όλο και περισσότερον διαρκώς εις τας τάξεις του «ανόμου». Το αποκορύφωμα θα είναι ή παγκόσμιος κυριαρχία του «ανθρώπου της αμαρτίας, του υιού της απώλειας» (Β’ Θεσσ. 2,3).

Χρειάζεται προσοχή

Δια την ύπαρξιν του διαβόλου δεν χωρεί ουδεμία αμφιβολία. Ή ενανθρώπισης του Κυρίου σκοπό είχεν την απελευθέρωσιν του ανθρώπου εκ της δυναστείας του διαβόλου. Ή επί γης Εκκλησία του Χριστού κατεργάζεται την σωτηρίαν κάθε ψυχής. όταν ομιλούμε περί σωτηρίας, προϋποτίθεται ή ύπαρξης εχθρού. Ό εχθρός ποίος; Ο σατανάς και διάβολος ό «πλανών την οικουμένη όλη…» (Άποκ. 12,9).
Η ύπαρξης κακών πνευμάτων μαρτυρείτε από όσους λυτρώθηκαν από αυτά. Ή προσωπική των εμπειρία, τα βάσανα που υπέστησαν, ή πάλη που διεξήγαγαν, ό αγώνας που υπεβλήθησαν δεν αφήνουν αμφιβολίας δια την ύπαρξιν δαιμόνων. ούτε δίδουν υπόνοια να φανταστή κανείς, Ότι υπέφεραν ή ότι ηθέλησαν οι ίδιοι να υποφέρουν για επίδειξη. Δεν είναι δυνατόν, να ισχυριστεί κάποιος, Ότι, όσα υπέφεραν αυτά τα άτομα, είσαν εικονικά, ότι ενεφανίζοντο στον κόσμον με επιτηδειότητα, δια να κινήσουν υπέρ αυτών τον οίκτων ή την συμπάθεια.
Απεριόριστος προσοχή επιβάλλεται να υπάρχει εις την παρούσαν ζωήν εκ μέρους των πιστών. Ό διάβολος καραδοκεί δια να εισέλθει εις την ψυχήν και να την θανάτωση. Είναι ανθρωποκτόνος και ψυχοκτόνος. Εργάζεται χωρίς ανάπαυλα. Ούτε τη μέρα ησυχάζει ούτε νύκτα αναπαύεται. Μυριάδες μυριάδων αι παγίδες του και αυτός είναι έτοιμος να συλλάβει το θύμα του και να το εκδικηθεί.
Έναντι αυτού του αοράτου εχθρού ημείς είμεθα παντελώς ανίσχυροι. Δια τούτο επιβάλλεται όπως αναθέσωμεν πάσαν την ζωήν μας εις τον Κύριον Ιησούν.
«πάσαν την μέριμνα ημών επιρρίψαντες έπ’ αυτόν, Ότι αύτω μέλει περί ημών, νίψατε, γρηγορήσατε” Όσοι αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α’ Πετρ. 5,7-8).
Οι θετικοί παράγοντες προς απελευθέρωση εκ του πονηρού πνεύματος.
Θετικοί παράγοντες δια την προσέλκυση της χάριτος του Θεού είναι αυτοί:

α. Το Ακατανίκητο όπλο της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
β. Η ανάγνωσης και ή μελέτη της Αγ. ΓΡΑΦΗΣ.
γ. Η βαθιά μελέτη του Λόγου του Θεού.
δ. Μελέτη και ανάγνωση ιδιαιτέρως των Ψαλμών του Δαυίδ.
ε. Καθημερινή ανάγνωση των πατερικών κειμένων της Εκκλησίας. Οι άθλοι και τα μαρτυρολόγια των αγίων.
στ. Η εξομολόγηση και ειλικρινής απόφαση να μην επιστρέψει ο ασθενής εις τα οπίσω, αλλά να πράττει το θέλημα του Θεού.
ζ. Οι παρακλήσεις και οι χαιρετισμοί της Παναγίας μας και άλλε παρακλήσεις αγίων.
η. Η νηστεία επίσης αποτελεί μέγα όπλο κατά των πονηρών πνευμάτων.
Το διαβεβαίωσε Όσοι Κύριος, όταν έδωκεν εις την γενεάν των ανθρώπων την θεϊκή Του συνταγή.
«Το γένος τούτο εν ουδενί δύναται εξελθείν ειμή εν προσευχή και νηστεία» (Μάρκ. 9,29).
Ή εγκράτεια εις την τροφήν, που επεκτείνεται και εις τα σαρκικά, είναι αναγκαία, δια να εκδιωχθεί Όσοι διάβολος.
θ. Επισφράγισμα μιας προσπάθειας κατά των πονηρών πνεύμα των είναι ή μετάληψις των αχράντων μυστηρίων του Θεού. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι το υπέρτατο όπλο, που κατασυντρίβει την δύναμη του διαβόλου.

-«Ως λέοντες τοίνυν πυρ πνέοντες, όντως από της τραπέζης αναχωρούμε εκείνης, φοβεροί τω διαβάλω γινόμενοι» (Ρ.Ο. 59,260).
«Πίνετε αγιασμό, όσο πιο συχνά τόσο πιο καλά. Είναι το καλλίτερο και αποτελεσματικότερο φάρμακο. Αυτό δεν το λέγω σαν παπάς, το λέγω σαν γιατρός. Από την Ιατρική μου πείρα».
http://oparadeisos.wordpress.com