Και όσο προχωρεί πνευματικά, τόσο ελευθερώνεται και τόσο αγαπά τον Θεό και τους ανθρώπους.
Τότε δεν μπορεί να καταλάβει τι θα πει κακία, γιατί όλο καλούς λογισμούς έχει για τους άλλους και όλο αγνά σκέφτεται και τα βλέπει όλα πνευματικά, άγια.
Ωφελείται ακόμη και από τις πτώσεις των συνανθρώπων του, τις οποίες χρησιμοποιεί για γερό φρένο στον εαυτό του, για να προσέχη να μην εκτροχιασθή.
Αντίθετα, ένας που δεν έχει εξαγνισθεί, σκέφτεται πονηρά και βλέπει όλα τα πράγματα πονηρά.
Ακόμη και τα καλά τα μολύνει με την πονηρία του.
Δεν ωφελείται ούτε και από τις αρετές των άλλων, γιατί είναι σκοτισμένος από την μαυρίλα του ανθρωποκτόνου, οπότε και αυτές τις ερμηνεύει με το πονηρό του λεξικό.
Πάντα είναι στενοχωρημένος και πάντα στενοχωρεί τους συνανθρώπους του με την πνευματική του αυτή μαυρίλα.
Αν θέλει να ελευθερωθεί, πρέπει να καταλάβει ότι έχει ανάγκη από εξαγνισμό, για να έρθει και η διαύγεια η πνευματική, η κάθαρση του νου και της καρδιάς.
Λόγοι Γ΄ Πνευματικός Αγώνας, γ. Παϊσίου Αγιορείτου, σελ. 30
