Κεφ. 18, χωρία 18 έως 27
῾Η αἰώνιος ζωὴ καὶ τὰ ἐμπόδια ἀπὸ τὰ πλούτη
ΙΗ΄\ 18 Τῷ καιρώ εκείνο, άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού πειράζων αὐτὸν και λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. 20 τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. 21 ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 22 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 23 ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. 24 ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! 25 εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 26 εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; 27 ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, πειράζοντας τον και λέγοντας· Άγιε διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; Και ο Ιησούς του είπε· Γιατί με λες άγιο; Κανένας δεν είναι άγιος παρά ένας, ο Θεός. Τις εντολές τις ξέρεις· μην πειράξεις ξένη γυναίκα, μη σκοτώσεις, μην κλέψεις, μην πάρεις ψεύτικο όρκο, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Και εκείνος είπε· όλα αυτά τα έχω τηρήσει πιστά από τα μικρά μου χρόνια. Κι όταν άκουσε αυτά ο Ιησούς, του είπε· ένα ακόμα σου. λείπει όλα όσα έχεις πούλησε τα και μοίρασε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό και έλα να με ακολουθείς. Άλλα εκείνος, όταν άκουσε αυτά, έπεσε σε μεγάλη λύπη· γιατί ήταν πάρα πολύ πλούσιος. Όταν τον είδε ο Ιησούς πού λυπήθηκε τόσο πολύ, είπε-πόσο δύσκολα εκείνοι πού έχουν χρήματα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού! Γιατί είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα από τρύπα της βελόνας παρά πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού. Τότε είπαν εκείνοι πού τον άκουσαν και ποιος μπορεί να σωθεί; Και ο Ιησούς είπε-τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό.
Από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 6, χωρία 10 έως 17
Η πανοπλία τοῦ χριστιανοῦ
ΣΤ΄\ 10 Αδελφοί, τὸ λοιπόν, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. 11 ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· 12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. 13 διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. 14 στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, 15 καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, 16 ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· 17 καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί παίρνετε δύναμη, έχοντας πίστη και ελπίδα στον Κύριο και την ακατανίκητη δύναμη Του. Ντυθείτε την πανοπλίαν του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθείτε στις πανουργίες του διαβόλου, γιατί δεν έχουμε να παλαίψουμε με ανθρώπους, αλλά με τα πονηρά πνεύματα, με τις αρχές και τις εξουσίες και τις σκοτεινές δυνάμεις αυτού του κόσμου, πού συμπεριφέρεται σ' ολόκληρο τον υπό τον ουρανό χώρο. Γι΄ αυτό πάρτε στα χέρια σας την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθείτε ως το τέλος νικώντας όλες τις εχθρικές επιθέσεις, και αφού εκτελέσετε τον πνευματικό αγώνα να σταθείτε όρθιοι μπροστά στον Θεό. Σταθείτε λοιπόν όρθιοι και ζωσθείτε στη μέση σας με την αλήθεια και ντυθείτε τον θώρακα της δικαιοσύνης και βάλτε στα πόδια σας σαν υποδήματα την πρόθυμη υπακοή σας στο Ευαγγέλιο πού είναι κήρυγμα ειρήνης. Πάνω άπ' όλα πάρετε για ασπίδα την πίστη, με την οποία θα μπορέσετε να ξεφύγετε από τα πυρωμένα βέλη του πονηρού και για περικεφαλαία βάλετε την ελπίδα της σωτηρίας και πάρετε τη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος, πού είναι ο λόγος του Θεού.
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά
(Ο πλούσιος άρχων)
(Λουκ. ιη’, 18-27)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
Μεταξύ των ανθρώπων που πλησίασαν και μίλησαν με το Χριστό ήταν και ένας πλούσιος νέος ο οποίος ζήτησε να μάθει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών. Ο Κύριος του υπέδειξε να τηρεί τις εντολές του Θεού στην καθημερινή του ζωή και εκείνος απάντησε ότι όλα αυτά τα εφαρμόζει από την παιδική του ηλικία. Τότε ο Κύριος του είπε ότι, εάν θέλει να είναι τέλειος, να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να τα δώσει στους φτωχούς, και να τον ακολουθήσει, δηλαδή να γίνει μαθητής Του. Ο πλούσιος όμως στο άκουσμα αυτό λυπήθηκε πολύ και απομακρύνθηκε από το Χριστό, γιατί είχε κτήματα πολλά.
Δυστυχώς η κάθε εποχή έχει να παρουσιάσει τους δικούς της τύπους πλουσίων που επιδίδονται με μανία στον υλικό θησαυρισμό. Μολονότι ο ψαλμωδός λέει και, εάν ακόμη ρέει ο πλούτος, να μη προσκολληθεί η καρδιά σας σ' αυτόν, παρά ταύτα πολλών ανθρώπων η καρδιά και η σκέψη βρίσκεται αιχμαλωτισμένη στον πλούτο. Λέγεται μάλιστα ότι το πάθος αυτό συνοδεύει την ψυχή και πέραν του τάφου όπου την βασανίζει αιώνια. Εξ άλλου η καθημερινή πείρα διδάσκει ότι ο πλούτος δεν παραμένει μόνιμα στον άνθρωπο, αλλά αλλάζει αφεντικό, αφού πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν. Σημασία λοιπόν έχει η διαχείριση του πλούτου και όχι ο θησαυρισμός. Εάν ο πλούτος χρησιμοποιείται κατά τρόπο φιλάνθρωπο, αποβαίνει εις σωτηρίαν του ανθρώπου, όπως φαίνεται από πολλά παραδείγματα πλουσίων της Παλαιάς και Καινής διαθήκης και όχι μόνο. Πολλοί Πατριάρχες αγωνίστηκαν με αυτοθυσία και υπάκουσαν στο κέλευσμα του Θεού χάριν της επουρανίου Βασιλείας.
Ο Ιωσήφ προτίμησε φυλακίσεις και στερήσεις χάριν του ουράνιου θησαυρού. Ο Μωυσής αρνήθηκε την πριγκιπική του ιδιότητα και τους θησαυρούς της Αιγύπτου χάριν της ουράνιας πατρίδας. Ο Πατριάρχης Δαυίδ προσευχόταν να του δώσει ο Θεός καρδίαν καθαράν, την οποία όσοι την έχουν θα δουν το Θεό, σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Κυρίου. Αλλά και. από την Καινή Διαθήκη πληροφορούμαστε ότι οι Απόστολοι εγκατέλειψαν τα πάντα και ακολούθησαν το Χριστό για να γίνουν μέτοχοι της αιωνιότητας. Ο Ζακχαίος έδωσε τα μισά από τα υπάρχοντά του και ο Κύριος δεν το αρνήθηκε αλλά τον βεβαίωσε για τη σωτηρία του. Πολλοί από τους πατέρες της Εκκλησίας διαμοίρασαν τα πλούτη τους στους φτωχούς και έζησαν σε φτώχεια και άσκηση για να κατακτήσουν τον ουράνιο θησαυρό,
Όμως και σήμερα πολλοί, όχι μόνο φτωχοί αλλά και πλούσιοι, έχουν σφοδρή επιθυμία να αποκτήσουν τους ουράνιους θησαυρούς. Και δε γίνεται ο πλούτος εμπόδιο στο σκοπό αυτό, γιατί τον χρησιμοποιούν σαν να είναι όχι δικός τους, αλλά του Θεού, όπως και πράγματι είναι. Όπως ο ταμίας που διαχειρίζεται χρήματα δεν τα θεωρεί δικά του, έτσι και οι πλούσιοι πρέπει να αισθάνονται σαν διαχειριστές των αγαθών που τους έδωσε ο Θεός.
Ο άνθρωπος πρέπει να έχει υπ' όψη του ότι τίποτα δεν έφερε στη ζωή αυτή και τίποτα δεν θα πάρει μαζί του φεύγοντας απ' αυτή. Πρέπει να αρκείται σε όσα του δίνει ο Θεός με την τίμια εργασία του, γιατί πλούσιος πρέπει να αισθάνεται κανείς, όταν δεν είναι πλεονέκτης. Οι πλούσιοι όμως πρέπει να σκέπτονται και τους ουράνιους θησαυρούς οι οποίοι αποκτώνται, όταν χορταίνουν πεινασμένους, ντύνουν γυμνούς, θεραπεύουν ασθενείς, και ελευθερώνουν φυλακισμένους. Και δόξα τω Θεώ υπάρχουν και σήμερα πλούσιοι που σκέπτονται και ενεργούν έτσι, και όχι όπως ο πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου. Αμήν.
