Τί είναι η αμαρτία; Εγώ δεν μπορώ να σας εξηγήσω. Θα έπρεπε να βγει μέσα από την κόλασι ένας αμαρτωλός, για να περιγράψει την φρικτή κατάσταση που ζει· θα έπρεπε να είναι εδώ ένας από τους αμαρτωλούς που μετανόησαν και έκλαυσαν και πόνεσαν στη ζωή τους, για να περιγράψει το μυστήριο και την τύφλωση που προκαλεί η αμαρτία.
Το τέλος της αμαρτίας
Ω αδελφοί μου, να σας δείξω το τέλος της αμαρτίας; Ποιό είναι το τέλος; Γλέντα άνθρωπε, διασκέδαζε, πιές απ’ όλα τα ποτήρια της αμαρτίας. Το τέλος είναι -ω Θεέ μου, ας μη φθάσει κανείς μας στο τέλος της αμαρτίας, διότι η αμαρτία δεν είναι παιχνιδι-, το τέλος είναι καταστροφή. Επάνω σ’ ένα βράχο είναι στημένη μιά αγχόνη, μιά κρεμάλα. Το τέλος της αμαρτίας είναι το τέλος του Ιούδα. Έτσι ο Ιούδας, κατρακυλώντας κατρακυλώντας έφθασε στο τέλος.
Εξαπατά ο σατανάς τον άνθρωπο λέγοντας· Δεν είναι τίποτα η αμαρτία, προχώρα, προχώρα και μη φοβάσαι… Και όταν ο άνθρωπος κάνει την αμαρτία και ο σατανάς τον οδηγήσει στην άβυσσο, τότε του λέγει· Τι κάνεις! τώρα για σένα δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει έλεος… Αυτό είπε και στον Ιούδα, και «μεταμεληθείς…απελθών απήγξατο» (Ματθ. 27, 3-5). Αυτό είναι το τέλος της αμαρτίας, η απελπισία και η καταστροφή.
Μην απελπίζεσθε,υπάρχει συγχώρησις
Ο Χριστός συγχωρεί τ’ αμαρτήματα μας. Αν κανένα κορίτσι ή κανένας άνδρας ή καμμιά γυναίκα στον μάταιο και απατηλό και απατεώνα αυτό κόσμο γλυστρήσει και πέσει, όχι, να μη απελπισθεί.
Τί να κάνει; Να τρέξει στον Χριστό.
Τί να κάνωμε; Σαν τον άσωτο, σαν την πόρνη, σαν το ληστή, να πέσωμε στα ματωμένα πόδια του Χριστού μας και να του πουμε· Χριστέ, συγχώρεσέ μας. Και αν το πούμε όχι με τα χείλη μας, αλλά μέσα από την καρδιά μας, άμα κλαύσωμε και πονέσωμε, όπως η πόρνη, τότε από τα ουράνια θ’ ακουστεί η φωνή, στα βάθη της καρδιάς μας· «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2). Παιδί μου, παίρνω σφουγγάρι και σβήνω τ’ αμαρτήματά σου. Αλλά πρόσεχε από εδώ κ’ εμπρός, να μην πέσεις στην αμαρτία. Να φυλάγεσαι από αυτήνόπως φυλάγεσαι από το φίδι. Όπως φεύγεις από το φίδι, όπως φεύγεις το αστροπελέκι, όπως φεύγεις τη φωτιά, όπως φεύγεις την αρρώστια, φεύγε την αμαρτία και σώζου.
Ναι αδελφοί μου! Μην απελπίζεστε. Από την ώρα που τα άγια χείλη του Χριστού είπαν την παραβολή του ασώτου, από την ώρα που επάνω στο Γολγοθά άνοιξε τα χέρια του ο Χριστός και έχυσε το τίμιον του αίμα, από την ώρα εκείνη χιλιάδες αμαρτωλοί ελούσθησαν και λούζονται μέσα στα δάκρυα της μετανοίας και εξομολογήσεως και σώζονται.
Μετά την σταυρική θυσία του Χριστού, δεν υπάρχει πλέον αμαρτία και έγκλημα που να μη τη νικά το έλεος του Θεού. Ακριβώς αυτή τη μεγάλη ελπίδα και παρηγοριά δίνει ο Θεός στον άνθρωπο.
