Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Η Εκκλησία

Το θαύμα της Εκκλησίας

Υπάρχουν, αγαπητοί μου, πολλά αξιοθαύμαστα. Για παράδειγμα, στον αρχαίο κόσμο ήταν οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνος, οι πυραμίδες του Χέοπος, ο Κολοσσός τής Ρόδου, ή Ακρόπολις των Α­θηνών- και σήμερα πολλά επιτεύγματα τής επιστήμης και τής τεχνικής είναι θαυμαστά. Αλλά το ανώτερο από όλα, εκείνο πού προ­καλεί το θάμβος των αιώνων, είναι ή αγία μας "Εκκλησία. Αλλά τι είναι Εκκλησία;
Ή Εκκλησία δεν είναι το κτήριο του να­ού- όχι. Τούς ναούς μπορεί μία μέρα ένα ά­θεο καθεστώς νά τούς γκρεμίσει, όπως έγινε στη Βόρειο Ήπειρο επί Έμβέρ Χότζα. Ό ναός γκρεμίζεται, ή Εκκλησία δε γκρεμίζε­ται· εδώ είναι ή μεγάλη διαφορά. Γιατί ή Εκκλησία δεν είναι τα ντουβάρια- ή Εκ­κλησία είναι κάτι βαθύτερο και υψηλότερο, κάτι άγιο και πνευματικό και αθάνατο. Ή Εκκλησία είναι το σύνολο των ψυχών πού πιστεύουν. Τι πιστεύουν; ότι ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος, ένας φιλόσοφος ή κοινωνιολόγος, ένας από τούς μεγάλους άνδρες τής ιστορίας- ο Χριστός είναι παρα­πάνω από αγγέλους, αρχαγγέλους, αγίους, παραπάνω απ’ όλο τον ουράνιο κόσμο- είναι αυτός ο Θεός. Αυτή είναι ή πίστη μας, την οποία διακηρύττει σήμερα ή αγία μας Εκ­κλησία. Και όσοι πιστεύουν στο Χριστό ως Θεό, αυτοί αποτελούν το σώμα τής Εκ­κλησίας του.
Ή Εκκλησία είναι το βασίλειο - ή βασι­λεία του Χριστού, τής οποίας «ούκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33 και Σύμβ. πίστ.).
Ποιά ήταν ή αρχή της; Ξεκίνησε από δώδεκα ψαράδες. Σ' αυτούς είπε ο Χρι­στός- Σας στέλνω νά σαλπίσετε το κήρυγμα μου σε όλο τον κόσμο- ένα κήρυγμα αντί­θετο με τις επιθυμίες του όχλου, συγκρουόμενο με όλο τον αρχαίο ειδωλολατρικό κόσμο, ανατρεπτικό του κατεστημένου.
Πώς έγινε ή εξάπλωση της Εκκλησίας; 'Εάν ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, θα δούμε ότι ορισμένοι ίδρυσαν βασιλείες και αυτοκρατορίες μεγάλες, όπως είναι λόγου χάριν το Μακεδονικό κράτος του Μ. Αλε­ξάνδρου, ή Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το κράτος του Μ. Ναπολέοντος, πού έφθασαν ως τα πέρατα της γης. Έφθασαν· άλλα πώς έφθασαν; Ό μεν Αλέξανδρος με τις περίφη­μες φάλαγγες πού εξόπλισε, ο Καίσαρ με τις λεγεώνες του, ο Ναπολέων με τις στρα­τιές του. Ή βασιλεία όμως του Χριστού δεν επεβλήθη με όπλα. Πώς απλώθηκε; Εδώ είναι το θαυμαστό. Που είναι οι φάλαγ­γες, οι λεγεώνες, τα στρατεύματα της; Που είναι τα όπλα και τα πυροβόλα της;
Τι μέσα μεταχειρίστηκε λοιπόν; Χρή­μα; Οι απόστολοι δεν είχαν στις τσέπες τους τίποτα. Όπλα; Ένα σουγιά είχε ο Πέτρος, και ο Χριστός του άπηγόρευσε νά τον έχει κι αυτόν. Σοφία και γνώση; Αγράμματοι ήταν. Και όμως, χωρίς λεφτά, χωρίς όπλα. χωρίς γνώσεις και επιστήμες, ξεκίνησαν οι δώδεκα ψαράδες και εξέτειναν στον κό­σμο την μεγαλύτερα βασιλεία, την Εκκλη­σία του Χριστού μας.
Τις δυσκολίες αυτές τις γνώριζε ο Χρι­στός, γι' αυτό τούς είπε· «Ιδού έγώ απο­στέλλω υμάς ώς πρόβατα έν μέσω λύκων»-σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους (Ματθ. 10,16). Πρόβατα οι απόστολοι, λύκοι ο κόσμος των αυτοκρατόρων, των διωκτών, των Νερώνων. Για φαντασθείτε τώρα το χειμώνα νά πάρεις δώδεκα πρόβα­τα και νά τα σπρώξεις μέσα σ' ένα άγριο δάσος γεμάτο λύκους. Τι περιμένετε, ποίο θα είναι το αποτέλεσμα; Εκατό τοις εκατό τα πρόβατα θα γίνουν βορά των λύκων. Και όμως εδώ τα πρόβατα δεν έξωλοθρεύθηκαν, άλλά και νίκησαν τους λύκους! Και μόνο αυτό; έκαναν και τούς λύκους πρό­βατα! Είναι ποτέ δυνατόν ο λύκος νά γίνει πρόβατο; Εν τούτοις έγινε· οι απόστολοι κατόρθωσαν νά κάνουν Χριστιανούς και πολλούς από τούς διώκτες των.
Ποιά ή δύναμη της Εκκλησίας; Φαίνε­ται, ότι παραπάνω από τα όπλα, τα χρή­ματα, τη σοφία, υπάρχει μία άλλη δύναμη, αόρατη. 'Ας μη πιστεύουν οι άπιστοι' δε νι­κούν τα υλικά μέσα. Μία χούφτα ανθρώ­πων κατόρθωσε νά νικήσει ολόκληρο τον κόσμο. «Αύτη ή άλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου» (Ψαλμ. 76,11). Από τον Εσταυ­ρωμένο εκπορεύεται μία αήττητος δύναμις, πού νικά τα πάντα.
Εάν λοιπόν αποβλέψουμε στην αρχή της Εκκλησίας, εάν αποβλέψουμε στην έξάπλωσί της,εάν δούμε τους εχθρούς πού αντιμετώπισε, παντού βλέπουμε το θαύμα.
Αξιοθαύμαστη ή Εκκλησία μας, αήττητη. Κανείς δεν μπόρεσε νά την καταβάλει. Ή ιστορία της Εκκλησίας είναι ιστορία αλλε­παλλήλων θαυμάτων. Αναφέρω δύο μόνο.
Τι εορτάζουμε στις 25 Μαρτίου; Πώς σώθηκε ένας λαός πού ήταν 400 χρόνια σκλάβος. Πώς σώθηκε; Ερώτημα μεγάλο. Άλλα έθνη, μέσα σε 50 - 60 χρόνια δουλεί­ας, αφομοιώθηκαν και έσβησαν. Πώς εδώ τέσσερις ολόκληροι αιώνες δεν κατόρθωσαν νά διακόψουν την ιστορία τού έθνους μας; Τι άπαντα ή Ιστορία: όχι οι πλαστο­γράφοι τής ιστορίας, αλλά ή πραγματική Ιστορία; Και οι λίθοι ακόμα και οι πέτρες φωνάζουν, ότι το γένος των Ελλήνων α­νορθώθηκε και σώθηκε από την Εκκλησία. Αύτη στάθηκε ή κιβωτός, μέσα στην οποία διατηρήθηκε. Αυτή το κράτησε στις αγ­κάλες της όπως ή μάνα το νήπιο. Αυτό έκανε τον ποιητή Κώστα Κρυστάλλη νά γράψει·
Ώ Εκκλησία - «Θρησκεία! γλυκεία μάνα, τι όμορφη δίνεις εσύ λαλιά και στην καμπάνα, και πόσο εκείνη ή λαλιά σαλεύει την καρδιά μας! Πόσες, εκείνος ο σταυρός άπ’ τα καμπαναριά μας, στην άντηλιάδα χύνοντας τόσες χρυσές αχτίδες, χύνει βαθειά μας, στην ψυχή. γλυκές χρυσές ελπίδες!».
Θέλετε άλλο θαύμα; Ρίξτε ένα βλέμμα στη Ρωσία. Το 1917 έγινε το πείραμα. Άθεο καθεστώς έβαλε μπροστά νά ξεριζώσει την πίστη του Χριστού. Κάψανε, γκρεμίσανε, καταστρέψανε· έστειλαν σε στρατόπεδα, βασάνισαν, θανάτωσαν. Τελι­κά τι κατόρθωσαν: Στο Στάλινγκραντ και στη Μόσχα λαός πολύς, και άντρες και παι­διά και γέροντες, και επιστήμονες και άν­θρωποι των γραμμάτων, πηγαίνουν στις εκκλησίες και πιστεύουν περισσότερο από ότι πιστεύουμε εμείς. Ώ Εκκλησία αήττη­τος! κανείς μα κανείς δε θα μπόρεση ποτέ νά σε κλονίσει.
Αγαπητοί μου!Είμεθα παιδιά τής Εκκλησίας, τής Ορθοδοξίας. Δεν είμεθα χιλιασταί, δεν εί­μεθα μασόνοι, δεν είμεθα ροταριανοί, δεν εί­μεθα οπαδοί τού άθεου υλισμού, δε λατρεύ­ουμε τα είδωλα. Ανήκουμε στην μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, στη μητέρα Εκκλησία.
Το συμπέρασμα ποίο είναι; Γράψατε το: Όποιος τα βάζει με την Εκκλησία του Χρι­στού, θα γίνει στάχτη. Θα ομολογήσει και αυτός· «Νενίκηκάς με, Ναζωραίε». Το εί­πε ο Χριστός και ο λόγος του είναι αληθινός· «Πύλαι αδου ού κατισχύσουσιν αύτης» (Ματθ. 16,18). Όλοι οι δαίμονες δε μπορούν νά κλονίσουν την Εκκλησία.
Σ' αυτήν ανήκουμε, και είθε ο Κύριος νά μάς αναδεικνύει πάντοτε πιστά και αφοσι­ωμένα τέκνα της, δια πρεσβειών τής υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων αμήν.