Κοντά στον κόσμο, μόνο μαζί με τον Χριστό και για τον Χριστό

Ο Χριστός έκαμε το θαύμα του χορτασμού των περισσοτέρων από πέντε χιλιάδες ανθρώπων στην έρημο. Αμέσως «ανάγκασε τους μαθητές Του να μπουν βιαστικά στο πλοιάριο και να Τον μεταφέρουν απέναντι, μέχρι να διαλυθή ο κόσμος». Όταν ο Χριστός θαυματουργή, απομακρύνει τους μαθητές από τον κόσμο, διδάσκοντας μ’ αυτό ότι ποτέ μας δεν πρέπει να επιδιώκουμε τον έπαινο των ανθρώπων. Όταν ο Ευαγγελιστής λέγει «ηνάγκασε», θέλει να δείξη την μεγάλη επιμονή των μαθητών να μείνουν μαζί με το πλήθος στον τόπο του θαύματος. Όμως ο Χριστός τους αναγκάζει να αναχωρήσουν μαζί Του, θέλοντας να μας διδάξη δυο πράγματα: Ούτε με τον κόσμο ν’ ανακατευώμαστε πολύ, ώστε να βλαπτώμαστε πνευματικά, ούτε όμως και να τον αποφεύγουμε, όταν είναι ο κόσμος πιστός στην ουράνια διδασκαλία. Ας μάθουμε, λοιπόν, και εμείς να μένουμε κοντά στον Χριστό. Χωρίς όμως ν’ αποβλέπουμε σε υλικά μόνο αγαθά και πρόσκαιρη ωφέλεια.

Η έλευσις του Χριστού διαλύει τα κύματα των παθών της ζωής μας

Δεν είναι στις δυνατότητες του ανθρώπου να βαδίζη πάνω στο υγρό στοιχείο της θάλασσας. Μόνος ο Θεός μπορεί να το κάμη αυτό. Γιατί, όπως το τονίζει και ο Δαυίδ, «στη θάλασσα είναι οι δρόμοι Σου, και το περπάτημά Σου στα πολλά νερά». Θαυματουργεί όμως ο Χριστός, την τέταρτη φυλακή της νύχτας, δηλαδή τα χαράματα. Τί σημαίνει αυτό; Ότι στην τέταρτη χρονική περίοδο έφθασε ο Χριστός, δηλαδή στο πλήρωμα του χρόνου. Πρώτη σημαδιακή χρονολογία η συμφωνία και επαγγελία προς τον Αβραάμ. Δεύτερη, η παραχώρησις από τον Θεό στους ανθρώπους της Μωσαϊκής Νομοθεσίας. Τρίτη, η παρουσία των Προφητών. Τέταρτη και τελευταία, η σάρκωσις του Λόγου του Θεού και η παρουσία Του στον κλυδωνιζόμενο κόσμο. Αυτός, λοιπόν, μας έσωσε, που κινδυνεύαμε από τα κύματα της τρικυμίας των παθών, με το να έλθη και να ζήση ανάμεσά μας. Έτσι που να γευ­θούμε την ευεργετική παρουσία Του και να Τον προσκυνούμε ως Θεός μας και Λυτρωτή.