Ἅγιος Νικόλαος Τζιβαλίου

Γιὰ το εκκλησιαστικὸ συγκρότημα του ναού του Αγίου Νικολάου, του παρεκκλησίου του Αγίου Χαραλάμπους και του αγιάσματος, πρώτη μνεία στις πηγὲς απαντά σε τουρκικὰ έγγραφα του 1724 και αργότερα του 1837.
Ὁ Γεδεὼν, αναφερόμενος σε αυτὰ τα σουλτανικὰ διατάγματα, λέει ότι πιστοποιούν ύπαρξη ναού στον ίδιο χώρο, στα προ της Αλώσεως χρόνια. Χαρακτηριστικὸ δείγμα του τρόπου λειτουργίας των χριστιανικών κοινοτήτων στην Κωνσταντινούπολη, όπου η εκκλησία, περίκλειστη, προφυλαγμένη απὸ αυλόγυρους ψηλούς, περιστοιχίζεται και απὸ κτίσματα που στεγάζουν σχολεία, εντευκτήρια, συλλόγους φιλανθρωπικούς και πολιτιστικούς, το συγκρότημα του Αγίου Νικολάου, ανακαινισμένο το 1998 απὸ το Ίδρυμα Νικολάου Βαρδινογιάννη, είναι σήμερα σε πολὺ καλὴ κατάσταση.

Η πρόσβαση απὸ τον βορρά γίνεται με σκάλα που κατεβαίνει, γιατί ο δρόμος της παραλίας έχει υπερυψωθεί. Ο ναὸς καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος στὰ βορειοανατολικὰ του περιφραγμένου χώρου, ενώ το αγίασμα βρίσκεται νοτιοδυτικά.
Το παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους είναι χτισμένο στο νότιο τμήμα. Η τοιχοποιία και η αρχιτεκτονικὴ με τα φαναριώτικα «γκιαβγκίρια» παραπέμπουν ευθέως στα βυζαντινὰ χρόνια.
Η εξωτερικὴ όψη, στο μέτωπο του Κερατίου, παρουσιάζει εξαιρετικὸ ενδιαφέρον, καθὼς είναι ένα απὸ τα ελάχιστα κτίσματα που συνδέουν την ύστερη βυζαντινὴ αρχιτεκτονικὴ με την μεταβυζαντινή.