Άγνωστος στοὺς αρχαίους Συναξαριστές.
Έγινε γνωστὸς απὸ τυχαία εύρεση της εικόνος του τον 14ο αιώνα στην Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιὰ σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναὸς με πολλὲς κατεστραμμένες εικόνες και μεταξὺ αυτών και η καλὰ διατηρημένη εικόνα επὶ της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β’ ο Διασπωρινὸς (1355 – 1369) διάβασε το όνομα του Αγίου «ο άγιος Φανώ». Ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρὸς στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον οποίο ήταν λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε απὸ την εικόνα τα 12 μαρτύριά του.
Τον αρχαίο αυτὸ ναὸ ανοικοδόμησε ο Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του.
(Η αναφορὰ στο Νέο Λειμωνάριο ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500, είναι λανθασμένη. Διότι ο ἐπίσκοπος Ρόδου Νείλος υπήρξε τον 14ο αιώνα).
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἄστρον ἀνέτειλας, τῇ Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ, καὶ πάντας κατηύγασας, φανερωθεὶς θαυμαστῶς, Φανούριε ἔνδοξε· ὅθεν τοῖς εὔφημοῦσι, τὴν σὴν ἄθλησιν Μάρτυς, νέμεις τῶν σῶν θαυμάτων, τῆν σωτήριον χάριν, πρεσβεύων τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἱερεῖς διέσωσας, αἰχμαλωσίας ἀθέου, καὶ δεσμὰ συνέθλασας, δυνάμει θείᾳ θεόφρον, ᾔσχυνας, τυρράνων θράση γενναιοφρόνως· ηὔφρανας, Ἀγγέλων τάξεις Μεγαλομάρτυς· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, θεῖε ὁπλῖτα, Φανούριε ἔνδοξε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὦ Φανούριε Ἀθλητά, ὁ πᾶσι παρέχων, τὰ αἰτήματα συμπαθῶς· χαίροις εὐσεβούντων, ὁ μέγας ἀντιλήπτωρ, καὶ πάσης Ἐκκλησίας, θεῖον ἀγλάϊσμα.
