«Τούτο το γένος εν ουδενί εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία». Ποιο γένος; Ή το γένος των σεληνιαζομένων ή γενικά ολόκληρο το γένος των δαιμόνων δεν βγαίνει από τον άνθρωπο με άλλον τρόπο, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία. Πρέπει δηλαδή και ο άρρωστος να νηστεύη και εκείνος που πρόκειται να τον θεραπεύση. Και οι δύο πρέπει να το κάνουν. Και περισσότερο μάλιστα τη νηστεία του ασθενούς απαιτεί ο λόγος του Χριστού. Πρέπει και να μη νηστεύη μόνο, αλλά και να προσεύχεται. Και πάλι ούτε μόνο να προσεύχεται, αλλά και να νηστεύη. Γιατί έτσι γίνεται η αληθινή προσευχή, αν έχη και τη νηστεία συζευγμένη μαζί της. Όταν δηλαδή δεν βαρύνεται ο προσευχόμενος από τις αναθυμιάσεις των φαγητών, αλλά είναι ελαφρός και αβαρής από αυτές.
