«Ευρών δε ο Ιησούς ονάριον εκάθισεν επ' αυτό». Αν και πολύ πλήθος τον περικύκλωνε σαν τιμητικό απόσπασμα και τον επευφημούσε, όμως εκείνος κινούμενος από άκρα μετριοπάθεια εκάθισε πάνω σε όνο, για να μας διδάξη να μην επαιρώμαστε από τους επαίνους, με το να μη κάμη τίποτε περισσότερο απ' ό,τι ήταν ανάγκη... Και εκάθισε τώρα μόνο επί του όνου για να δείξη ότι πρόκειται να χαλιναγωγήση και να ανεβάση το νέο λαό του, τον ασυγκράτητο και δυσκολοκυβέρνητο, δηλαδή τους εθνικούς, στη μεγάλη αξία της δικαιοσύνης και στην άνω Ιερουσαλήμ, της οποίας τύπος είναι η επίγεια Ιερουσαλήμ. Σ' αυτήν την άνω Ιερουσαλήμ (δηλαδή στη Βασιλεία του Θεού) ο λαός που έγινε καθαρός εισέρχεται μαζί με τον Χριστό, ο οποίος υμνείται από τους ακάκους αγγέλους, των οποίων τύπος είναι τα νήπια. Και ονομάζει «πώλον» (μικρό γαϊδουράκι) τον όνο ο Ευαγγελιστής, γιατί ο λαός των εθνών ήταν ακόμη αγύμναστος στην πίστη που οδηγεί στην ευσέβεια.
