Ακολουθώντας τα θαλάσσια τείχη στον Κεράτιο Κόλπο, πρὶν φθάσει κανεὶς στον Άγιο Δημήτριο της Ξυλόπορτας, θα συναντήσει τον ναὸ της Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαλίνου.
Χτισμένος και ξαναχτισμένος κι᾽ αυτός, ύστερα απὸ τις μεγάλες πυρκαγιὲς που ρήμαξαν την περιοχὴ είναι σήμερα σε άθλια κατάσταση. Το κτίσμα εξωτερικὰ χρειάζεται επειγόντως συντήρηση, ενώ η υγρασία στο εσωτερικὸ διαλύει, αργὰ αλλά σταθερά, τα πάντα.
Η προσωνυμία Μπαλίνου παραπέμπει στον μάγιστρο Παυλίνο που έδρασε στα χρόνια του Θεοδοσίου Β´, του επονομαζομένου Μικρού (409-450).
Την εκκλησία, της οποίας τα οικονομικὰ ήσαν άθλια και εκινδύνευε να πωληθή, έσωσε πληρώνοντας τα χρέη της το 1597, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς. Αργότερα, διετέλεσε υπὸ την προστασία των ηγεμόνων της Βλαχίας. Εν τούτοις τα οικονομικά της, αν και βελτιώθηκαν για ένα διάστημα, δεν πρέπει ποτὲ να ήσαν ανθηρά, γιατὶ ο Γεδεών σημειώνει ότι «εἰς έργα κοινής ωφελείας έδιδεν ολίγιστα το ταμείον του ναού».
Μνεία περὶ σχολείου δεν γίνεται πουθενά, συνεχίζει, και το αποδίδει στο ότι τα παιδιὰ της συνοικίας θα παρακολουθούσαν μαθήματα στο τόσο κοντινό, σχολείο του Αγίου Δημητρίου της Ξυλόπορτας.