«Επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς του τυφλού και είπεν αυτώ. Ύπαγε νίψαι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ». Επιχρίει με πηλό τον πηλό ο Σωτήρ, το όμοιο αναπληρώνοντας με το όμοιό του (αφού δηλαδή από πηλό έγινε και το ανθρώπινο σώμα). Πάντως μπορεί να πη κανείς ότι για τούτο έχρισε ο Κύριος με πηλό τους οφθαλμούς του τυφλού, για να κάμη σ' όλους φανερό, ότι αυτός ο ίδιος είναι που έπλασε και τον Αδάμ με πηλό. Γιατί όμως έστειλε τον τυφλό στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Μήπως εκεί βούτηξε και τον Αδάμ; Άκου με σύνεση: Όταν ο Κύριος έπλασε με τον πηλό τον Αδάμ, τότε δεν παρευρίσκετο κανείς από τους αντιλέγοντας Ιουδαίους. Και αφού δεν υπήρχε κανείς που να αντιλέγη, ο Κύριος με λιγώτερη επίδειξη και εμφάνιση κατασκεύασε τον λογικό ανδριάντα (τον άνθρωπο). Τώρα όμως, επειδή υπάρχουν πολλοί που αντιλέγουν, μακραίνει την διαδικασία του θαύματος (δηλαδή την περιοδεία του τυφλού), για να δείξη πιο δυναμική την εξουσία Του, ώστε να κάμη τους αντιλέγοντας να παραδεχθούν και παρά τη θέλησή τους το θαύμα. Γι' αυτό λοιπόν απέστειλε τον χρισμένο με πηλό τυφλό να νιφθή στον Σιλωάμ. Για να ακολουθήσουν, οι βλέποντες, τον τυφλό που έτρεχε και έτσι να γίνη αυτός που δεν έβλεπε, οδηγός αυτών που έβλεπαν και εν συνεχεία αυτοί που έτρεξαν να δουν, να γίνουν μάρτυρες του θαύματος.
