Οι Άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος ήταν μαθητές του αποστόλου Τίτου,του τόσο αγαπητού συνεργάτη του αποστόλου Παύλου.Κήρυτταν το Ευαγγέλιο με περίσσιο ζήλο και αφοσίωση.Με το κήρυγμά τους πολλοί ειδωλολάτρες πίστεψαν την μία αληθινή πίστη του Ιησού Χριστού. Για το λόγο αυτό καταγγέλθηκαν στον άρχοντα της πόλης, τον Λιβάνιο.Παρουσιάστηκαν υπό της βίας μπροστά του και διακήρυξαν την αλήθεια του Ευαγγελίου.Ο Λιβάνιος εξοργισμένος διέταξε τον βασανισμό τους.Συγκεκριμένα διέταξε να τούς ξεσκίσουν τις σάρκες τους,όμως με τη βοήθεια της Θείας Χάρης οι Άγιοι θεραπεύτηκαν. το θαύμα αυτό αντί να συνετίσει τον άρχοντα,τον θύμωσε περισσότερο.Έτσι διέταξε το βασανισμό τους με πυρά και τον ενταφιασμό τους καθώς ήταν ζωντανοί ακόμα.Με αυτό το μαρτυρικό τρόπο παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Κύριο.Απολυτίκιο.Ήχος γ’.Θείας πίστεως.
Γνώσιν ένθεον,καρποφόρησαν, ως ομότροπος, των Αποστόλων,εν ιερεύσι πιστός εχρημάτισας και μαρτυρίου τοις σκάμμασι Νίκανδρε,συγκοινωνόν τον Ερμαίον εκέκτησο, μεθ'ου πρέσβευε,Κυρίω τω σε δοξάσαντι,δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.
