Δεν γνωρίζουμε το όνομά του, μόνο το επάγγελμά του αγίου είναι γνωστό. Ήταν δήμιος.Αν έζησε την εποχή των διωγμών,πόσες φορές οδήγησε ο ίδιος τους Χριστιανούς μάρτυρες στα πυρακτωμένα σιδεροκρέβατα του μαρτυρίου τους,κάρφωσε ο ίδιος τα καρφιά στον ξύλινο σταυρό τους, άναψε τα σώματα των μαρτύρων λαμπάδες να φωτίζουν τα δείπνα των Ρωμαίων!Πόσες φορές μούσκεψε το μανίκι του από τα δάκρυα τις πίστης των Χριστιανών,πόσες φορές άκουσε την τελευταία προσευχή τους! Μνήσθητι,Κύριε,και της εμής ταπεινότητας
και αθλιότητος,και συγχώρησαν μοι όσα σοι
ήμαρτον παρ'όλον των της ζωής μου χρόνον
Ο άγιος υπήρξε δήμιος,ψυχρός εκτελεστής, δολοφόνος κατ επάγγελμα,σταυρωτής ανθρώπων. Όμως,πρόσωπο σημαίνει το αμείωτο του ανθρώπου προς την φύση του και η μετάνοια βεβαιώνει την απόκρημνη ελευθερία του θαύματος.Μία ημέρα,ο δήμιος γνώρισε τον Χριστό.Αυτό γράφει ο συναξαριστής του Αγίου Νικοδήμου.Καμία άλλη λέξη.Ο ανώνυμος δήμιος ομολόγησε την πίστη του οδηγήθηκε στην ζοφερή φυλακή από όπου μέχρι τότε ανέσυρε τα θύματά του,και εκεί παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.Την μνήμη του Αγίου Δημίου τιμούμε την
30η Οκτωβρίου.
