Αριστεύς της εγκράτειας και των πνευματικών ασκήσεων ο όσιος Αβράμιος,άφησε τη μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη διακονία του Θεού και του πλησίον.Ζούσε σε ερημικό τόπο,όπου προσευχόταν και μελετούσε τα Ιερά γράμματα.Από εκεί πήγαινε σε διάφορες πόλεις,για να κηρύξει το λόγο του Θεού και να διακονήσει τη βασιλεία της αλήθειας και της ειρήνης του Ευαγγελίου.Η πίστη,η αγάπη και η υπομονή του κατόρθωσαν πολλές φορές να καταπραΰνουν βάρβαρες καρδιές και να ελκύσουν στο σταυρό ψυχές υπερβολικά εξαγριωμένες.Πάνω από 70 ετών ο Αβράμιος, διατηρούσε όλη τη ζωντάνια της Ιεραποστολικής δράσης του.Προστατευόμενος μάλιστα και από την ηλικία του,μπόρεσε να αφοσιωθεί στη σωτηρία αμαρτωλών γυναικών.Κάποτε ευτύχησε να ανασύρει από το βόρβορο της αμαρτίας και την κόρη του αδελφού του,τη Μαρία.Την είδε σε κάποιο πανδοχείο,χωρίς να τη γνωρίζει,φορτωμένη με κοσμήματα και συντροφιά με ακόλαστους νέους.Η παραστρατημένη όμως νεαρή,δεν είχε αποβάλει εντελώς τις ευσεβείς αναμνήσεις της.Την επομένη,πήγε στο γέροντα ασκητή και ζήτησε την ευλογία του.Εκείνος της απάντησε ότι δεν ωφελεί σε τίποτα η ευλογία των ανθρώπων, όταν ο Θεός είναι αναγκασμένος να μη παρέχει τη δική Του.Τα λόγια αυτά συντάραξαν τη Μαρία,μετανόησε,εξομολογήθηκε και από τότε έζησε ζωή αγία.Ο δε Αβράμιος πέθανε υπέργηρος,υπηρετώντας πιστά μέχρι τέλους το Θεό.
Απολυτίκιο.Ήχος α’.Του λίθου σφραγισθέντος.
Ζωής της φθειρομένης λιπών τας απολαύσεις,εν τη των μελλόντων ελπίδι,Αβράμιε θεοφόρε,οσίως εβίωσας εν γη,και χρίσμα υπεδέξω ιερόν δια τούτο ως του Λόγου μυσταγωγός,κατηύγασας τους βοώντας,δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν,δόξα τω σε στεφανώσαντι,δόξα τω ενεργούντι δια σου,πάσιν ιάματα.
Κοvτάκιοv.Ήχος γ’.Η Παρθένος σήμερον.
Εν σαρκί ως Άγγελος,επί της γης ανεφάνης,και ασκήσας γέγονας,πεφυτευμένον ως ξύλοv, ύδατι της εγκρατείας καλώς αυξήσας,ρεύματι των σων δακρύων ρύπον εκπλύνας,διά τούτο ανεδείχθης,δοχείον θείου,Αβράμιε Πνεύματος.
