Οι Άγιοι αυτοί ήταν νοτάριοι και γραμματικοί του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παύλου του ομολογητή,στα χρόνια του Αρειανού βασιλέως Κωνσταντίου (337-349).Άριστα σπουδαγμένοι και οι δύο,υπήρξαν συνήγοροι θαρραλέοι της ορθόδοξης αλήθειας.Όταν ο Πατριάρχης Παύλος δεν δέχθηκε να συμφωνήσει με τους Αρειανούς,εξορίστηκε από το βασιλιά στην Αρμενία και πνίγηκε από τους εκεί Αρειανούς.Τότε οι δύο Άγιοι έμειναν πιστοί στον ποιμένα τους και σταθεροί στο ορθόδοξο δόγμα.Διότι πάντα στο μυαλό τους κυριαρχούσε ο λόγος του Κυρίου:"εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ,αληθώς μαθηταί μου έστε". Αν,δηλαδή,εσείς,μείνετε στερεοί στη διδασκαλία μου,λέει ο Κύριος,τότε πράγματι είσθε και αληθινοί μαθητές μου.Ο Μαρκιανός και ο Μαρτύριος το απέδειξαν περίτρανα αυτό, όταν συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα.Ομολόγησαν με θάρρος μπροστά του την αληθινή πίστη και ήλεγξαν αυτόν για τις παρανομίες του.Τότε,διατάχθηκε και τους σκότωσαν με μαχαίρι.Απολυτίκιο.Ήχος γ’.Θείας πίστεως.
Ζήλον ένθεον, αναλαβόντες,ημαυρώσατε,Αρείου πλάνην,ομοούσιον Τριάδα κηρύποντες. Μαρκιανέ και Θεόφρον Μαρτύριε,Ορθοδοξίας οι άσειστοι πρόβολοι.Θείοι Μάρτυρες,Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε,δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.
Κοvτάκιον.Ήχος δ’.Ο υψωθείς.
Αγωνισάμενοι καλώς από βρέφους,Μαρκιανέ συν τω σοφώ Μαρτυρίω,τον αποστάτηv Άρειοv καθείλετε,άτρωτον τηρήσαντες,την ορθόδοξοv πίστιν,Παύλω εφεπόμενοι,τω σοφώ διδασκάλω,όθεν συν τούτω εύρατε ζωήv,ως τής Τριάδος υπέρμαχοι άριστοι.
