Σε υψόμετρο 720 μέτρων στην βορειοανατολική πλευρά του Παρνασσού στην κεντρική Λοκρίδα είναι κτισμένο το Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Απέχει 12 χιλιόμετρα από την Κάτω Τιθορέα. Η ανέγερση των κτισμάτων, όπως φαίνεται δεν ολοκληρώθηκε την ίδια εποχή. Η αρχαιολογική υπηρεσία συμπεραίνει ότι το 1708 έγινε γενική επισκευή και συμπλήρωση της οχυρώσεως. Το Μοναστήρι έχει τα γνωρίσματα οχύρωσης των μεταβυζαντινών χρόνων. Το Καθολικό της Μονής είναι ρυθμού Βασιλικής, ενώ η εικονογράφηση έγινε από λαϊκούς ζωγράφους με τεχνοτροπία μεταβυζαντινής εποχής.
Η έλλειψη επαρκών στοιχείων και πηγών δεν μας βοηθά στο να χρονολογήσουμε επακριβώς την ίδρυση της Μονής. Εντοιχισμένος σταυρός εις το τείχος της Μονής φέρει εγχάρακτη επιγραφή:
«Έκτιση ο Ναός έτους ΑΞΗ».
Φαίνεται ότι ανήκε σε παλαιό Σταυροπήγιο και ευρεθείς εντοιχίστηκε στη Μονή. Στα έγγραφα των Γενικών Αρχείων του Κράτους διασώζονται πληροφορίες πού αναφέρονται στην οικονομική κατάστασή της κατά τα χρόνια της ακμής της και το ρόλο της, τόσο στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, όσο και την ανεκτίμητη προσφορά της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Μετά τα χρόνια της επανάστασης, με διάταγμα το 1833 διαλύθηκε και η περιουσία της περιήλθε στο κράτος.
Μία προσπάθεια ανακαίνισης έγινε το 1980 με αποτέλεσμα να νοικοκυρευτεί το Μοναστήρι. Το Μοναστήρι έχει ανακηρυχθεί σε διατηρητέο μνημείο και σήμερα λειτουργεί ως γυναικεία Μονή.
Γιορτάζει την 15η και την 23η Αυγούστου.
