«Η φωτιά είναι η παρθενία, το λάδι είναι η ελεημοσύνη. ΄Οπως, ακριβώς, λοιπόν, η φωτιά, αν δεν έχη λάδι να τροφοδοτήται, σβήνει, έτσι και η παρθενία, αν δεν έχη ελεημοσύνη, σβήνει. «Πηγαίνετε και αγοράστε λάδι...».
Και πόσο λάδι να αγοράσω; ΄Οσο θέλεις. Δεν ορίζω τιμή, για να μην προβάλης σαν δικαιολογία την φτώχεια. ΄Οσο μπορείς, τόσο αγόρασε. ΄Εχεις οβολό; αγόρασε τον ουρανό. Όχι επειδή ο ουρανός είναι φτηνός, αλλά επειδή είναι φιλάνθρωπος ο Δεσπότης. Δεν έχεις οβολό; δώσε ένα ποτήρι κρύο νερό. «Όποιος ποτίση ένα ποτήρι κρύο νερό κάποιον από αυτούς τους ασήμαντους στο όνομά μου, δε θα χάση το μισθό του». (Ματθ. 10,42). Εμπόριο και πραγματεία είναι ο ουρανός και μεις αδιαφορούμε. Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο, δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα. Δώσε φθαρτά και πάρε άφθαρτα. Αν ήταν πανηγύρι και υπήρχαν φθηνά και άφθονα τρόφιμα, δεν θα πουλούσατε τις περιουσίες σας και, παραμερίζοντας όλα τα άλλα, δεν θα προσπαθούσατε να αποκτήσετε εκείνη την πραγματεία; Και εκεί, βέβαια, που τα πράγματα είναι φθαρτά, δείχνετε τόση προθυμία. ΄Οπου, όμως, η πραγματεία είναι αθάνατη, δείχνετε τόση ραθυμία και αδιαφορία!
Δώσε στον φτωχό, ώστε, και αν ακόμη εσύ σιωπάς, αμέτρητα στόματα να απολογούνται για σένα με την παρουσία και τη συνηγορία εκεί της ελεημοσύνης. Λύτρωσις της ψυχής είναι ή ελεημοσύνη.
΄Επλυνες τα σωματικά χέρια με το νερό; Πλύνε και τα χέρια της ψυχής σου με την ελεημοσύνη».