Ο Αβραάμ διαπραγματεύεται με τον Θεό τη σωτηρία των Σοδόμων και Γομόρων σε τέτοιο σημείο, ώστε να κάνει συνεχώς νέες προτάσεις στον Θεό και Εκείνος να τις αποδέχεται (Γέν. ιη' 23-33).
Και τώρα άφησέ με να καταστρέψω αυτούς επάνω στη δικαία μου οργή και να κάνω τους απογόνους σου έθνος μέγα, λέγει ο Θεός στον Μωϋσή. Και ο άγιος αυτός άνθρωπος του απαντά με τους χαριτωμένους εκείνους λόγους, που φανερώνουν όλη την οικειότητα και την απλότητα στις σχέσεις του με το Θεό:
Διατί, Κύριε, θυμώνεις και οργίζεσαι με το λαό Σου τον οποίο εξήγαγες από την Αίγυπτο με μεγάλη ισχύ και με την παντοδύναμο δεξιά Σου; (Έξοδ. λθ' 9-11). Η αγία Γραφή μας πληροφορεί πως ο Θεός άκουσε τη δέηση αυτή του Μωυσή και δεν ετιμώρησε το λαό (Εξοδ. λθ 14, πρθλ. Ταλμ. ρε' 23. Γέν. κ' 7. Αριθ. ια' 2, κα' 7. Δευ-τερ. λδ' 10).
Στον Ιερεμία αναφέρεται πως ο Θεός ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει ολόκληρη την πόλη Ιερουσαλήμ αν υπήρχε σ' αυτήν έστω και ένας δίκαιος· περιέλθετε εις τους δρόμους της Ιερουσαλήμ και ίδετε, βεβαιωθήτε, ζητήσατε εις τας πλατείας αυτής. Εάν θα εύρετε άνθρωπον, ο οποίος να πράττη δικαιοσύνη, να είναι αξιόπιστος, τότε εγώ θα τους ελεήσω, λέγει Κύριος (Ιερεμ. ε' 1, πρθλ. Ιεζ. κθ' 30).
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα που διατυπώνεται στην ίδια την αγία Γραφή: Το θέλημα των φοβούμενων αυτόν θα το εκπληρώσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται (Ταλμ. ρμδ' 19, πρθλ. Ιώβ μθ' 7-8. Γέν. κ' 17).
Μήπως όμως ο Θεός εισακούει μόνο τις προσευχές των αγίων ανθρώπων έφ' όσον ζουν σ' αυτή τη ζωή;
Από όσα αναφέραμε γίνεται φανερό πως και οι άγιοι που βρίσκονται στους ουρανούς προσεύχονται στον Θεό για τους αδελφούς τους, δηλαδή για όλους εμάς και με τη μεσιτεία τους επενεργούνται θαύματα από τον Θεό.
Ο Ελισαίος, παρ' όλον ότι έλαβε διπλή χάρη (Δ' Βασιλ. θ' 9), δεν κατόρθωσε να διαιρέσει τα νερά του Ιορδανού, χτυπώντας τα με τη μηλωτή του Ηλία. Όμως τα νερά διαιρέθηκαν όταν ξανακτύπησε και επικαλέσθηκε το όνομα του Ηλία (Δ' Βασιλ. β' 14).
Ο Ιούδας ο Μακκαβαίος βλέπει σε οπτασία τον αρχιερέα Ονία να έχει υψωμένα τα χέρια προς τον ουρανό και να προσεύχεται θερμά για ολόκληρο το γένος των Ιουδαίων. Ύστερα με τον ίδιο τρόπο του εμφανίσθηκε και ένας άλλος, πολύ αξιοσέβαστος γέροντας, για τον οποίο ο Ονίας βεβαιώνει: Ο φιλάδελφος ούτος έστιν ο πολλή προσευχόμενος περί του λαού και της άγιας πόλεως. Ιερεμίας ο του Θεού προφήτης (Β' Μακκ. ιε' 12-14).
Ο απόστολος Ιωάννης βλέπει, όπως αναφέραμε, τις προσευχές των αγίων σαν χρυσές φιάλες γεμάτες θυμιάματα, σαν κάτι δηλαδή που είναι πολύτιμο στα μάτια του Θεού (Αποκ. ε' 8). Βλέπει ακόμη το Θεό να τηρεί την υπόσχεσή Του προς τους αγίους και να εκπληρώνει το αίτημα για την εκδίκηση των αδελφών τους. Όμως προηγουμένως εξασφαλίζεται με ειδική σφράγιση η προστασία των δικαίων δηλαδή των αδελφών τους που αγωνίζονται πάνω στη γη, για να λάβουν και αυτοί το στεφάνι της νίκης:
Τότε ήλθε άλλος άγγελος και εστάθη εις το θυσιαστήριο με ένα χρυσό θυμιατήριο˙ και του έδωκαν πολύ θυμίαμα, δια να το προσφέρη με τας προσευχάς όλων των αγίων επάνω εις το χρυσούν θυσιαστήριον, το οποίον ήτο εμπρός εις τον θρόνον. Και ανέθη ο καπνός του θυμιάματος με τας προσευχάς των αγίων από το χέρι του αγγέλου εμπρός εις τον Θεόν. Τότε έλαβε ο άγγελος το θυσιαστήριο και το έρριψε εις την γη. Και έγιναν βρονταί, φωναί, αστραπαί και σεισμός (Αποκ. η' 3-5).
Με τις προσευχές των αγίων η απάντηση έρχεται άπ' ευθείας από το θυσιαστήριο και από τον θρόνο του Θεού. Το κακό και τα όργανα του κακού τιμωρούνται και η τάξη αποκαθίσταται στον κόσμο. Θα μπορούσε κανείς να πει πως η τύχη ολόκληρου του κόσμου βρίσκεται στα χέρια των αγίων, όπως και η σωτηρία της αγωνιζομένης Εκκλησίας πάνω στη γη (πρβλ. Ματθ. ιθ' 28. Α' Κορ. στ' 2). Τις προσευχές των αγίων τις μεταφέρουν άγγελοι μέχρι το θρόνο του Θεού και τις προσφέρουν θυσία πνευματική στο επουράνιο θυσιαστήριο (πρβλ. Τωβίτ ιθ' 12-15. Ζαχ. α' 12).
