Λειτουργούσα κάποτε, νεοχειροτονημένος ιερέας, σ’ ένα ερημικό παρεκκλήσι. Ο σεβαστός μας γέροντας και κάποιος αδελφός μοναχός αποτελούσαν όλο κι όλο το εκκλησίασμα.
Φτάνοντας στην εκφώνηση «Ειρήνη πάσι» κι έχοντας απέναντί μου το γέροντα, σκέφτηκα: Πώς λέω «Ειρήνη πάσι» και ευλογώ το γέροντα, αφού εγώ παίρνω τη χάρη από εκείνον;
Ακούω τότε μία φωνή από το πετραχήλι να μου λέει: «Δεν ευλογείς εσύ. Εγώ ευλογώ!».
