Το να επιμένει στην αμαρτία είναι διαβολικό,
Το να λυπάται για την αμαρτία είναι χριστιανικό,
Το να συγχωρεί κάθε αμαρτία είναι θεϊκό!!!
Πόσοι συγχωρούμε;
Πόσοι κοιτάζουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλλων?
Πόσοι κλαίμε για την δική μας κατάντια;
Πόσοι πέφτουμε στα γόνατα και ζητούμε απο τον Θεό να μας ελεήσει;
Πόσοι προσευχόμαστε για τους άλλους;
Πόσοι δακρύζουμε απο τον πόνο των άλλων;
Πόσοι κρίνουμε τον εαυτό μας και μόνο;
Πόσοι;
Να γνωρίιζουμε κάτι...
Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας,ο Θεός τις ξεχνάει.
Όσο ξεχνάμε εμείς όμως τις αμαρτίες μας σκόπιμα,τότε ο Θεός τις γράφει με χοντρό μαρκαδόρο στο βιβλίο της ζωής μας.
Η Αμαρτία είναι στο καθημερινό πρόγραμμά μας,δυστυχώς.
Την έχουμε κάνει ζωή μας.
Και όσο τις επαναλαμβάνουμε τόσο πιό κάτω πέφτουμε.
Μόνο ο θεός θα μας τις συγχωρέσει μέσω του μυστηρίου της Ιεράς εξομολογήσεως
Δόξα τον θεό!!!
