Ο Υιός και Λόγος του Θεού γεννάται εν χρόνω και ως άνθρωπος. Λαμβάνει την ανθρώπινη φύση, αλλά διατηρεί και την θεϊκή φύση και είναι Θεάνθρωπος. «Ο συμπάρεδρος τω Πατρί και τω Πνεύματι», «Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος» γεννάται στο ταπεινό και παγερό σπήλαιο της Βηθλεέμ, που ζεστάθηκε από την ακριβή και άγρυπνη παρουσία του Γέροντα Ιωσήφ του Μνήστορος και τα χνώτα των ζώων, όπως προφητικά είχε αναγγείλει ο Προφήτης Ησαΐας 800 χρόνια πριν: «γνώρισε ο βους τον ιδιοκτήτη του και ο όνος το παχνί του Κυρίου Του, ο λαός του Θεού όμως δεν με εγνώρισε και ο λαός μου δεν με κατάλαβε» (Ησαϊας α΄,3)
Εκτός από λίγους βοσκούς αγραυλούντες, οι οποίοι ήλθαν καθ΄ υπόδειξιν των Αγγέλων και προσκύνησαν το θείο Βρέφος (Λουκ. β΄, 8-18) στην υπόλοιπη Βηθλεέμ τίποτε άλλο δεν μαρτυρούσε τον ερχομό του Βασιλέως των βασιλευόντων και Κυρίου των κυριευόντων, παρά μόνον ο λαμπρός αστέρας, ώστε να διερωτάται ο Μέγας Αθανάσιος: «Ποιο παιδί, που γεννήθηκε ποτέ προσείλκυσε ουράνιο αστέρα, ο οποίος να καταδεικνύει εμφανώς το στενωπό καταγώγιο, όπου βρισκόταν το αναζητούμενο βρέφος;»
Έκτοτε δεν υπήρξε τόπος και κατάλυμμα σ΄ αυτή τη γη για να χωρέσει ο αχώρητος μέχρι και σήμερα. Ο κόσμος μας μοιάζει και πάλι με τη Βηθλεέμ. Δεν έχει τόπο για τον Χριστό. Η ημέρα των Χριστουγέννων είναι χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τιμώμενο θεανδρικό Πρόσωπο, χωρίς χριστιανικά συναισθήματα, που γεννά στην καρδιά κάθε πιστού η επίσκεψη του θείου Λυτρωτή από τον ουρανό στη γη.
Οι περισσότεροι εορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς την γεύση της παρουσίας του Χριστού, χωρίς καμμιά σχέση με το νόημα και το πνεύμα της εορτής.
Χριστούγεννα χωρίς Χριστό!
Και βέβαια ο Κύριός μας σ΄ ολόκληρη την επί γης ζωή Του «δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι Του» (Ματθ. η΄, 20). Ο κόσμος ποτέ δεν είχε τόπο για τον Χριστό «Μέσα στον κόσμο ήταν κι ο κόσμος απ΄ αυτόν δημιουργήθηκε, μα δεν τον αναγνώρισε ο κόσμος. Ήλθε στον τόπο τον δικό του και οι δικοί Του δεν τον δέχθηκαν» (Ιω. α΄10-11), υπογραμίζει με έμφαση και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στους πρώτους στίχους του ιερού Εααγγελίου Του. Ο Κύριος πάντα παρέμενε ως ξένος, πτωχός, άστεγος και ζητιάνος να χτυπά την πόρτα των καρδιών μας και να εισπράττει ως απάντηση την άγνοια και την αδιαφορία μας! Η ανθρώπινη σκέψη θεοποιήθηκε και το ανθρώπινο μυαλό απολυτοποιήθηκε. Άλλα θέλγουν, άλλα συγκινούν. Τα ανθρώπινα πάθη κυριαρχούν. Ο κόσμος μας γεμάτος εγωϊσμό, αδικία και πολέμους.
Η πορεία της κοινωνίας μας στο μεγάλο σύνολό της είναι πορεία χωρίς Χριστό. Δεν τους χρειάζεται ο Χριστός και το Ευαγγέλιό Του.
Οι περισσότεροι δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, αλλά ο τρόπος της ζωής τους δεν έχει καμμία σχέση με τη διδασκαλία του Χριστού. Τον δε τελευταίο καιρό με γοργούς ρυθμούς οδηγούμαστε στην αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας μας και στην αποκαθήλωση των θρησκευτικών μας Συμβόλων, των ιερών μας Εικόνων ακόμη και αυτού του Τιμίου Σταυρού και χρειάζονται προς τούτο και δικαστικές αποφάσεις!
Κάποιοι έντεχνα καλλιέργησαν την αποξένωσή μας από τον Χριστό. Κάποιοι προσπαθούν να Τον απομακρύνουν από τις καρδιές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Κάποιοι καταλαμβάνονται από φόβο και ταραχή, ένεκα της παρουσίας Του, γιατί αισθάνονται φόβο και ενοχή για τους πολέμους, τις αδικίες, το μίσος. Κάποιοι απέρριψαν τον Χριστό και συνεχίζουν να τον απορρίπτουν, γιατί δεν διάβασαν ποτέ τους το ιερό Ευαγγέλιο, το καλό μήνυμα της αγάπης, της χαράς, της σωτηρίας.
Η κοσμική καρδιά τους δεν έχει τόπο για την αλήθεια! Η υπερήφανη καρδιά τους δεν έχει τόπο για την αγάπη! Η υποκριτική καρδιά τους δεν έχει τόπο για τη δικαιοσύνη! Η καρδιά της πλεονεξίας και του μίσους δεν έχει τόπο για την ειρήνη!
Όμως ο Κύριός μας έγινε άνθρωπος «για να συγκεντρώσει σε ένα τα διασκορπισμένα παιδιά του» (Ιω. ια΄, 52) και για να επαναφέρει τον αποστάτη άνθρωπο στον προορισμό του.
Όσοι δεχόμαστε τον γεννηθέντα Χριστό με πίστη, ως Θεό και Σωτήρα, καλούμαστε από την Εκκλησία να Τον πλησιάσουμε, να Τον ξαναβρούμε, να Τον γνωρίσουμε και να γίνουμε παιδιά του Θεού και κληρομόνοι της Βασιλείας Του, όπως ο Ιωάννης ευαγγελίζεται και πάλι λέγοντας: «Όσοι Τον δέχθηκαν και πίστεψαν σ΄ Αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού» (Ιω.α΄,12)
Αυτή η αποδοχή είναι η μοναδική ελπίδα στη σημερινή εποχή της συγχύσεως και της αποστασίας για τον αληθή προορισμό της επί γης ζωής μας. Το θείο Βρέφος συμπορεύεται μαζί μας, μας καθοδηγεί μυστικά και χαρίζει προς όλους την αγάπη Του, την ειρήνη του ύμνου των Αγγέλων και τη χαρά των μάγων και των βοσκών της Βηθλεέμ.
Αγαπητοί μου
Εύχομαι ολοκάρδια ο σαρκωθείς Υιός του Θεού να βρει στα φετινά Χριστούγεννα, φάτνη στην καρδιά του καθενός μας. Αυτήν αναζητεί με τον λόγο Του: «Δώσε μου παιδί μου την καρδιά σου» (Παροιμ. κγ΄,26), όπως διαβάζουμε στο βιβλίο των Παροιμιών της Παλαιάς Διαθήκης.
Καρδιά καθαρή για να αναπαυθή, αλλά κυρίως για να αναπαύσει. Έρχεται και ζητεί να γεννηθεί στην καρδιά μας!
Αδελφέ μου Χριστιανέ, «Τα πάντα δώσε για τον Χριστό, Τον Χριστό μη δώσεις για τίποτε» (π. Ιουστίνος Πόποβιτς)
