Τη νύχτα της παραμονής άναβαν φωτιά στην πλατεία των χωριών, όπως και τα Χριστούγεννα. Οι γέροι γλεντούσαν μπροστά στη φωτιά τρώγοντας λουκάνικα και πίνοντας τσίπουρο. Έτσι περίμεναν την αλλαγή του χρόνου.
Άλλοι ξενυχτούσαν παίζοντας χαρτιά στα σπίτια ή στα καφενεία. Κάποτε στους Προμάχους αυτός που κέρδιζε στη χαρτοπαιξία έβγαζε όργανα στην πλατεία του χωριού και χόρευε μ' αυτόν που είχε χάσει. Ήταν μια πράξη ενδεικτική της ηθικής ανωτερότητας του πρώτου. Η χαρτοπαιξία συνηθίζεται και σήμερα και αποσκοπεί στη δοκιμασία της τύχης καθώς και στον εκβιασμό της να μας πλουτίσει.
Το ξενύχτι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς -όπως και των Χριστουγέννων- είναι έθιμο ρωμαϊκό. Αντιστοιχεί στα νυχτέρια των λαών κατά τις κρίσιμες στιγμές της αλλαγής των εποχών, στιγμές που οι άνθρωποι παρακολουθούσαν την τύχη τους.
