Οι πληροφορίες για τον βίο του οσίου Ρωμανού δυστυχώς είναι λίγες.Έζησε,κατά μία εκδοχή τον 8ο αιώνα επί τού βασιλέως Αναστασίου του Β'.Αρχικά είχε χρηματίσει διάκονος στην εκκλησία της Βηρυτού. Κατόπιν μετέβηκε στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε στα κελιά τού Ναού της Θεοτόκου. Ο Ρωμανός είχε μέτρια παιδεία και το ποιητικό ταλέντο του ήταν ακόμα άγνωστο. Διεκατέχετο όμως από μία βαθιά πίστη στην σεπτή μνήμη της Παναγίας της Παρθένου και τακτικά παρακολουθούσε στον Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών τις κατανυκτικές ολονυκτίες. Σε μία τέτοια,στην γιορτή των Χριστουγέννων,πού παραβρέθηκε η ψυχή του γέμισε με κατάνυξη,όταν γύρισε στο κελί του είδε όνειρο την Παναγία να του προσφέρει ένα βιβλίο και να του λέει να τον καταφάει.
Ο Ρωμανός από την επίδραση τού ονείρου συνέθεσε για την γέννηση τού Χριστού το τροπάριο «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει».Από την στιγμή αυτή η ποιητική επιφοίτηση του οσίου Ρωμανού έμεινε άσβεστη και αναδείχτηκε ο εξωχότερος και μεγαλύτερος μελωδός της Εκκλησίας μας.Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Ως σάλπιγξ θεόληπτος,των ουρανίων ωδών,ενθέως εφαίδρυνας,την Εκκλησίαν Χριστού,τοις θείοις σου άσμασι,συ γαρ της Θεοτόκου,εμπνευσθείς τη ελλάμψει,ένθεος υμνηπόλος, εγνωρίσθης εν κόσμω,διό σε πόθω τιμώμεν,Ρωμανέ Όσιε.
