Το Πάσχα του 1549 μ.Χ. οι Αρμένιοι κατώρθωσαν να δωροδοκήσουν τον Τούρκο Διοικητή, και να εκδώσῃ απαγορευτική διαταγὴ προς τον Έλληνα-Ορθόδοξο Πατριάρχη Σωφρόνιο Δ΄, ώστε να μην έχει πρόσβαση εντὸς του Ναού για την τελετὴ του Αγίου Φωτός. Οι φρουροὶ έκλεισαν την Αγία Πόρτα και ο Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄ με το ιερατείο και τους πιστούς του παρέμειναν έξω προσευχόμενοι, αναμένοντας την έκβαση των γεγονότων. Πράγματι η απάντηση του Κυρίου μας ήταν άμεσος. Παρὰ τις απέλπιδες προσπάθειες του Αρμένιου Πατριάρχη, το Άγιο Φως δεν έλαμψε στο ιερὸ Κουβούκλιο ή σε άλλο σημείο εντὸς του Ναού. Το Άγιο Φως εξήλθε διαπερνώντας την Κολόνα, η οποία μέχρι σήμερα φαίνεται σχισμένη και μαυρισμένη, και προς μεγάλη κατάπληξη άναψαν τα κεριὰ, τα οποία κρατούσε στα χέρια του ο Ορθόδοξος Πατριάρχης. Στη συνέχεια ο Πατριάρχης έδωσε το Άγιο Φως στους Ὀρθοδόξους, οι οποίοι ευρίσκονταν στην αυλή, ενώ ο Αρμένιος έφυγε ντροπιασμένος. Το αξιοθαύμαστο γεγονὸς μαρτύρησε ο Εμίρης Τοῦνομ, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήταν φρουρὸς στην Αγία Πόρτα. Αυτὸ έγινε αιτία να πιστέψη και να γίνη Χριστιανός.
Οι Τούρκοι τον σκότωσαν για να μή μαθευθή το γεγονός. Σύμφωνα με άλλη εκδοχὴ, όταν αντελήφθη το θαύμα ανεφώνησε προς τους συγκεντρωμένους: «Αυτή είναι η αληθινὴ πίστις». Οι Τούρκοι δια την αλλαξοπιστία του τον έκαψαν ζωντανό. Τα οστά του σήμερα φυλάσσονται στο Μοναστήρι της Μεγάλης Παναγιάς. Όταν ο Σουλτάνος πληροφορήθηκε το θαύμα, εξέδωσε φιρμάνι και ανεγνώρισε το αποκλειστικὸ δικαίωμα για τη λήψη του Αγίου Φωτὸς στον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη.
