Ἐξέχουσα ἀσκητική μορφή ὁ ὅσιος Ἀκάκιος, ἐνσάρκωσις τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος, παραμένει πάντοτε εἰς τήν πρώτην γραμμήν τοῦ νεωτέρου ἀσκητισμοῦ εἰς τό Ἅγιον Ὄρος.
Νεώτατος ἀγάπησε τήν Ἐκκλησία καί ἐνωρίς ἀκολούθησε τήν μοναχικήν ζωήν. Διέλαμψε περί τό τέλος τῆς 17ης καί τάς ἀρχάς τῆς 18ης ἑκατονταετηρίδος καί ὡς ἀστήρ νεόφωτος κατελάμπρυνε τό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἔχει συνδέσει τό ὄνομά του μέ τήν ἵδρυσιν, τήν συγκρότησιν καί τήν ἐξέλιξιν τοῦ μικροῦ, ἀλλά περιφήμου ἀσκητικοῦ κέντρου τῶν Καυσοκαλυβίων εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου καί ὁ ἴδιος ἔζησε τό μεγαλύτερον μέρος τῆς ἀσκητικῆς του ζωῆς, ὡς ἀξιομίμητον παράδειγμα ὅλων τῶν μοναχῶν.
Ἄκακος, πρᾶος καί ταπεινός ἀνεδείχθη κορυφαῖος τῶν ἀσκητῶν καί θεοφόρων Πατέρων τό καύχημα.
Ἔζησε ὡς ἐπίγειος ἄγγελος καί ἀξιώθηκε μέ θαυματουργικήν δύναμιν, μέ πολλές θεῖες δωρεές καί μέ τό προορατικόν χάρισμα.
