Ο Όσιος Ιωσήφ, ο επονομαζόμενος Σαμάκος, γεννήθηκε στην πόλη των Κεράμων, το σημερινό Αζοκέραμο Σητείας της Κρήτης λίγο πριν την άλωση (1440). Υπήρξε πνευματικό γέννημα και θρέμμα της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, γνωστής ως Δερματάνου, πλησίον του Χάνδακος (Ηρακλείου), όπου έζησε και έδρασε από την παιδική του ηλικία μέχρι την κοίμησή του. Έζησε σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική περίοδο για το Γένος. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών και η πατρίδα Κρήτη βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ενετών. Ο Όσιος μετά τον θάνατο των γονέων του διένειμε την περιουσία του στους πτωχούς και εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Δαρματάνου. Εχειροτονήθηκε πρεσβύτερος και μετά την κοίμηση του ηγουμένου ανέλαβε την ηγουμενία της μονής. Διακρίθηκε για την αρετή της φιλανθρωπίας και θα μπορούσε δικαιολογημένα να του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός του ελεημόνος. Αναγνωρίσθηκε, επίσης, ως θαυματουργός, αφού αναφέρονται πολλά θαύματά του. Μετά από εβδομήκοντα χρόνια αδιάλειπτης οσιακής και φιλανθρωπικής δράσεως εκοιμήθηκε με ειρήνη το 1511 και ενταφιάσθηκε στη μονή του. Με την ανακομιδή των λειψάνων του διαπιστώθηκε η αγιότητά του, διότι το ιερό λείψανο βρέθηκε ακέραιο και εξέπεμπε ευωδία. Το ιερό σκήνωμά του κατατέθηκε στο καθολικό της μονής. Η συνεχής θεραπεία πλήθους ασθενών, τυφλών και δαιμονισμένων και μετά την κοίμησή του καθιέρωσε ευρύτατα τη φήμη του ως θαυματουργού.
Το 1669 οι Οθωμανοί κυρίευσαν τον Χάνδακα (Ηράκλειο) και ο ευλαβής κληρικός Αντώνιος Αρμάκης μετέφερε το ιερό λείψανό του στη Ζάκυνθο, όπου στις 29 Αυγούστου 1669 το κατέθεσε στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Μαντινειού στα Ξεροβούνια. Εκεί παρέμεινε ως το 1915, οπότε τοποθετήθηκε στον ενοριακό ναό του Παντοκράτορος Γαϊτανίου.
