Ο Άγιος Μάρτυς Πανσόφιος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν τέκνο του Νείλου, ο οποίος είχε τιμηθεί με το αξίωμα του ανθύπατου. Έζησε κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. και στόλισε την Αλεξάνδρεια, η οποία είχε γνωρίσει τόσους περιπετειώδες και κρίσιμους αγώνες της πίστεως και της Ορθοδοξίας.Ο Πανσόφιος, λόγω της μεγάλης περιουσίας του πατέρα του και της φιλομάθειάς του, σπούδασε τόσο την ελληνική όσο και τη χριστιανική παιδεία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, διένειμε ολόκληρη την περιουσία του στους φτωχούς και αποσύρθηκε στην έρημο, όπου επιδόθηκε στην άσκηση, στη μελέτη και στην απόκτηση των αρετών. Εκεί, μέσα από τους πνευματικούς αγώνες, έμαθε ότι η πτωχεία ελευθερώνει από την επιρροή του υλικού, η παρθενία ελευθερώνει από την επιρροή του σαρκικού υλικού και η υπακοή ελευθερώνει από την ειδωλολατρική επιρροή του εγώ. Είναι η θεία υιοθεσία.
Στην έρημο διέμεινε είκοσι επτά χρόνια. Μετά όλο αυτό τον καιρό επέστρεψε στην γενέτειρά του, θωρακισμένος με τα όπλα του πνεύματος και της αγιότητας, για να εργασθεί υπέρ της πίστεως. Τότε ξέσπασε ο διωγμός του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ο Άγιος προσκλήθηκε ενώπιον του αυτοκρατορικού διοικητού και διατάχθηκε να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Πανσόφιος, όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά επέδειξε σε αυτόν το ψεύδος της ειδωλολατρίας. Τότε ο τύραννος έδωσε εντολή και μαστίγωσαν τον Άγιο μέχρι θανάτου. Έτσι ο Άγιος Πανσόφιος, κάτω από τα βάρβαρα και λυσσώδη κτυπήματα των στρατιωτών, μαρτύρησε και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου της δόξας.
