Ενα από τα σπουδαιότερα Μοναστήρια της Ηλείας και της Ελλάδος ίσως είναι η Ιερά Μονή της Δίβρης.Στην είσοδο του γραφικού χωρίου με τα όμορφα πετρόχτιστα σπίτια βρίσκεται το ένα τμήμα του η Κάτω Μονή Δίβρης.
Ο ναός της Μονής, αφιέρωμα στη Κοίμηση της Θεοτόκου είναι του 18ου αιώνα μ.Χ. και έχει τις πιο καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες και ένα αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Μονή Σεπετού
Μπορεί να την επισκεφθεί κανείς είτε ακολουθώντας τη διαδρομή από Ανδρίτσαινα, είτε από Αρχ. Ολυμπία και Δαφνοΰλα που είναι πιο δύσκολη αλλά και πιο εντυπωσιακή.Κτισμένη από τον 11ο αιώνα μ.Χ. σε απόκρημνο βράχο πάνω ακριβώς από τον Τρίτωνα ποταμό, παραπόταμο του Αλφειού. Πολλές απόψεις υπάρχουν για τη προέλευση της ονομασίας της Μονής. Σεπτός = ρηματικό επίθετο του σέβομαι, ή από το σλαβικό "sopot" = καταρράκτης -υπάρχει στους πρόποδες του Μοναστηριού- ή από το "σε πετώ" = "σε χαρίζω".
Μεγάλη ήταν η συνεισφορά της Μονής στους πιστούς της περιοχής τα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας και επίσης μεγάλη η προσφορά της στην Ελληνική Επανάσταση
Παναγία Καθολική της Γαστούνης
Στην άκρη της πόλεως της Γαστούνης στέκεται για πάνω από χίλια χρόνια ένα Βυζαντινό αριστούργημα ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, η Καθολική της Γαστούνης με το ομώνυμο Μοναστήρι. Η ονομασία αυτή μαρτυρεί το χρόνο που κτίστηκε (920 μ.Χ.), επειδή έτσι συνηθιζόταν να ονομάζονται τότε οι Ελληνικές Εκκλησίες.
Η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Καθολικής στη Γαστούνη Ηλείας ανήκει στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού και χρονολογείται στον 12ο αιώνα. Έχει ημιεξαγωνική αψίδα. Οι τοίχοι, κτισμένοι με πλινθοπερίκλειστο σύστημα και χρήση διπλών πλίνθων στους αρμούς, ζωογονούνται με λιτό κεραμοπλαστικό διάκοσμο, κυρίως οδοντωτές ταινίες, και με την ένθεση εφυαλωμένων σκυφίων. Μοναδική φραγκική επίδραση (του 14ου αιώνα.) το οξυκόρυφο τόξο, της σφραγισμένης σήμερα, βόρειας θύρας. Η μεταγενέστερη προσθήκη εξωνάρθηκα και τα νεώτερα μεγάλα θυραία ανοίγματα συνιστούν τις μόνες μείζονες επεμβάσεις στην αρχική του μορφή.
Στο εσωτερικό διατηρούνται δύο στρώματα τοιχογραφιών. Το δεύτερο, σύμφωνα με επιγραφή χρονολογείται το 1702 και έγινε με δαπάνες του επισκόπου Ωλένης Ιωαννικίου. Μία δεύτερη επιγραφή της ίδιας εποχής, που αναφέρει τους κτήτορες του ναού και ως έτος ανεγέρσεως το 1279, αντιγράφει, πιθανόν, την παλαιότερη κτητορική επιγραφή.
Εκείνο που περισσότερο θαυμάζει κανείς είναι η βυζαντινή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στον ωραιότατο θρόνο της στέκει για αιώνες παρηγοριά και ελπίδα των πιστών.
