Ο Όσιος Αμμωνάς έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Αντωνίου τον 4ο αιώνα μ.Χ., ο όποιος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτόν και υπήρξε διάδοχός του στη πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του μοναστικού κέντρου Πισπίρ, που βρισκόταν στην αριστερή όχθη του Νείλου.Σπάνια άνθρωπος έγινε τόσο κύριος του εαυτού, ώστε να είναι ανώτερος από τις βρισιές, ευλογώντας μάλιστα και ευεργετώντας τους υβριστές του. Ιδιαίτερη επίσης προσπάθεια κατέβαλε ο Άγιος για το φωτισμό και την επιστροφή στην αρετή, δυστυχισμένων γυναικών, που είχαν βγει από το δρόμο της τιμής. Ενώ ο κόσμος τον κακολογούσε, αυτός συμβούλευε και παρακαλούσε. Και πετύχαινε. Πολλές παράτησαν την αμαρτία και ήλθαν μέσω αυτού στην ευσέβεια και τη σωφροσύνη.
Ο Όσιος Αμμωνάς κοιμήθηκε με ειρήνη προ του έτους 403 μ.Χ. Το συγγραφικό του έργο φανερώνει ασκητή πολύ πεπειραμένο περί τις μυστικές αναβάσεις προς τον Θεό.
Ρώτησαν κάποτε τον Άγιο Αμμωνά, ποια είναι η στενή και τεθλιμμένη οδός. Και εκείνος απάντησε: «Στενή και τεθλιμμένη οδός είναι να πολεμά κανείς τους λογισμούς του και να κόβει για χάρη του Θεού το θέλημά του».
Επίσης εδώ αναφέρεται στο Λαυσαϊκό και ένας άλλος όσιος Άμμωνάς, πού ήταν ιερέας. Αυτός, μια φορά είδε έναν Άγγελο στα δεξία του Βήματος ο οποίος έγραφε σε ένα βιβλίο τα ονόματα τψν αδελφών που πήγαν στην Ιερά Λειτουργία. Τα ονόματα αυτών που δεν πήγαν, τα έσβηνε και μετά από τρείς μέρες πέθαναν.
