Υπερβολικά θαυμαστή υπήρξε η ευψυχία,με την οποία υπέφερε φρικιαστικά μαρτύρια,επειδή επέμενε στην ομολογία του Χριστού.Ο άγιος Αθηνόδωρος καταγόταν από τη Μεσοποταμία και μαρτύρησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός (290).Έτσι λοιπόν,στην αρχή του έκαψαν τις σάρκες με αναμμένες από ρητίνη λαμπάδες.Έπειτα,του έβαλαν στις μασχάλες σιδερένιες πυρακτωμένες σφαίρες.Και στη συνέχεια τον ξάπλωσαν σε χάλκινο πυρωμένο τάπητα.Αλλά η καρτερία που έδειξε σ'όλα αυτά τα μαρτύρια και οι θερμές προσευχές του προς τον Ύψιστο,τράβηξαν στη χριστιανική πίστη πενήντα ειδωλολάτρες.Έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή,αφού προετοίμασε για τον ουρανό και άλλες εκλεκτές δια της αληθινής αρετής ψυχές. Ο Άγιος Νεόφυτος
Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.
Ο Άγιος Δομέτιος
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Οι Άγιοι Ισίδωρος,Ακεψιμάς και Λέων
Μαρτύρησαν δια πυρός.
Ο Όσιος Αμμούν "ο της Νιτρίας"
Ο Άγιος Νικόδημος αναφέρει ότι είναι ο ίδιος Άγιος με αυτόν της 4ης Οκτωβρίου,αλλά αυτός λέγεται "ο εν Νιτρία",κατ'άλλα δε Μηνολόγια (εσφαλμένα) επίσκοπος Νιτρίας. Δηλαδή,τα λιγοστά βιογραφικά του στοιχεία δεν είναι σαφή.
Οι Άγιοι Γάιος και Γαϊανός
Μαρτύρησαν δια πυρός.
Οι Άγιοι 300 Μάρτυρες που μαρτύρησαν στην Αφρική
Μαρτύρησαν τον 5ο αιώνα μετά Χριστόν στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνα. Τότε στην Αφρική δύο επίσκοποι Μονοφυσίτες,ο Κύριλλος και ο Βαλινάρδης,έπεισαν τον άρχοντα Ονώριχο,μονοφυσίτη και αυτόν,να κινήσει άγριο και φονικό διωγμό εναντίον των χριστιανών.Οι εν λόγω λοιπόν Μάρτυρες,καταγγέλθηκαν και επέμειναν στην ορθόδοξη ομολογία και έτσι όλοι πέθαναν διά αποκεφαλισμού.Μεταξύ αυτών,ήταν γέροντες,νέοι και οικογενειάρχες,αλλά όλοι υπέστησαν το μαρτύριο γενναιότατα,αληθινοί ήρωες της θρησκείας του Σταυρού.
Ο Όσιος Παύλος ο Υποτακτικός
Από που ήταν και που μόναζε οι Συναξαριστές δεν το αναφέρουν.Αναφέρουν μόνο μερικές παράδοξες θαυματουργίες του,ότι δηλαδή έβαλε το χέρι του μέσα σε καυτή πίσσα χωρίς να καεί και άλλα παρόμοια.Από τη Μονή του,στην οποία είχε φήμη Αγίου και θαυματουργού,αναχώρησε στα Ιεροσόλυμα και αφού προσκύνησε τους Αγίους Τόπους,πέρασε στην Κύπρο,όπου ασκήτευε πάνω σ'ένα βουνό για αρκετά χρόνια.Επειδή όμως τον ενοχλούσαν οι προστρέχοντας σ'αυτόν,έφυγε στην Κωνσταντινούπολη και αφού ανέβηκε με θεία προσταγή στο όρος Παρηγοριά,απεβίωσε μετά από μικρό χρονικό διάστημα. Ο Όσιος Γεράσιμος ο εξ Ευρίπου (Ευβοίας)
Ιεραπόστολος της Ελλάδας κατά τους χρόνους της φραγκοκρατίας (μέσα 13ου αιώνα - περί το 1320).Γεννήθηκε στη νήσο Εύριπο (Εύβοια) από πλούσιους και ευγενείς γονείς.Οι γονείς του Γερασίμου κατάγονταν από τη δυτική φραγκική οικογένεια του Ρήγα Φάτζου. Κατά το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα,ο Γεράσιμος ήλθε στο Σινά,στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης. Εκεί γνώρισε το "υπερβάλλον" της αρετής του Γρηγορίου του Σιναΐτου, προσκολλήθηκε σ'αυτόν και έγινε ένας από του μαθητές του.Έτσι έφθασε σε μεγάλο ύψος πράξεως και θεωρίας,ώστε να γίνει για τους άλλους "υπόδειγμα και αρχέτυπον των καλών απάντων" και "εκμαγείον αρετών". Όταν ο Γρηγόριος ο Σιναΐτης εγκατέλειψε το Σινά,ο μαθητής του Γεράσιμος τον ακολούθησε και όταν έφθασαν στην Ελλάδα, στάθμευσαν για λίγο στους Καλούς λιμένες της Κρήτης,από όπου ο μεν Γρηγόριος ο Σιναΐτης κατευθύνθηκε στο Άγιον Όρος,ο δε Γεράσιμος αποβιβάστηκε στην ηπειρωτική Ελλάδα,όπου και έδρασε Ιεραποστολικά.Τελικά,επέστρεψε ως μοναχός Γεράσιμος Σιναΐτης στην ιδιαίτερη πατρίδα του,την Εύβοια.
