
"Δεν είναι ανάγκη να λέω πολλά λόγια Λυσία.Στη ζωή αυτή είμαι του Χριστού και θα είμαι δικός Του μέχρι θανάτου.Και αν αναρίθμητους δαρμούς και πληγές μου δώσεις,και αν με φωτιά και σίδερο με λιώσεις,ο Χριστός μου είναι παντοδύναμος και ο Σταυρός Του ακαταμάχητος.Αυτός καθ'εαυτόν ο Αυξέντιος είναι αδύνατος.Αλλά του χριστιανού Αυξεντίου το φρόνημα δε θα κάμψεις ποτέ".Εξαγριωμένος ο ηγεμόνας από την απάντηση, αμέσως τον αποκεφάλισε.Το Μαρδάριο,αφού τρύπησαν τους αστραγάλους του τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω και τον έκαψαν.Ο αξιωματικός Ευγένιος,αφού του έκοψαν τη γλώσσα και τα χέρια και του έσπασαν τα πόδια,εξέπνευσε.Τον δε στρατιώτη Ορέστη τον θανάτωσαν,αφού τον ξάπλωσαν σε πυρακτωμένο κρεβάτι.

Η πενταυγής των Αθλοφόρων χορεία,τη των αγώνων νοητή δαδουχία,την οικουμένην άπασαν αυγάζει νοητώς,ο σοφός Ευστράτιος,Αυξεντίω τω θείω Ορέστης και Μαρδάριος και Ευγένιος άμα,ους ευφημούντες είπωμεν πιστοί,χαίροις Μαρτύρων,πεντάριθμε σύλλογε.
Κοντάκιον.Ήχος β’.Την εν πρεσβείαις.
Φωστήρ εφάνης λαμπρότατος τοις εν σκότει,της αγνωσίας καθημένοις,Αθλοφόρε,πίστιν ως δόρυ δε περιθέμενος,των δυσμενών τα θράση,ουκ επτοήθης Ευστράτιε,Ρητόρων υπάρχων ευγλωττότερος.