Το 1860, ο Υδραίος, Ιερομόναχος, Π. Άνθιμος Χατζηκωνσταντάκης, Μοναχός της εν Ύδρα Ιεράς και Κολλυβαδικής Μονής του Προφήτου Ηλιού, ύστερον δε της εν τω Αγιωνύμω Όρει Ι. Μ. Ιβήρων, και Μετοχιάρης του εν Μόσχα Αγιορειτικού Μετοχίου αυτής, ηγόρασεν ένα εκκλησίδιον εν ονόματι της Αγίας Φωτεινής, με περιοχών πεφυτευμένων με καρποφόρα δένδρα, και ίδρυσεν Μονύδριον Παρθένων Γυναικών. Επεξέτεινε δε συν τω χρόνω την μικράν εκκλησίαν και έκτισε κελία τινά.Το έτος 1881 απεβίωσε και άφησε κληρονόμους του τας Μοναχάς Ευδοκίαν Τσιγγάρη (πρώτων Ηγουμένων) και τας ανεψιάς της Φωτεινήν και Μακρίνων Ρουμάνη (δεύτεραν Ηγουμένων).Το έτος 1921 κατηδαφίσθη, τη συγκαταθέσει των δύο Μοναχών - Μακρίνας και Φωτεινής- το ηρειπωμένον εκκλησίδιον και ανηγέρθη υπό του Μακαριστού Μητροπολίτου Ύδρας - Σπετσών - Αιγίνης κυρίου Προκοπίου Καραμάνου νέος Ι. Ναός επ' ονόματι των Αγίων Μεγαλομάρτυρος Φωτεινής και Οσίας Ελισσάβετ, Βασιλικού Ρυθμού.Το έτος 1924 αι Μοναχαί Μακρίνα και Φωτεινή Ρουμάνη, δια δωρεάς εν ζωή, εδώρησαν και παρεχώρησαν τον Ι. Ν. Αγίας Φωτεινής και Ελισάβετ, μετά των πολυτίμων Ιερών σκευών εις τον Καθεδρικόν Ναόν Ύδρας "Κοίμησις της Θεοτόκου".
Το έτος 1925, αι ως άνω Μοναχαί εδώρησαν και παρεχώρησαν ολόκληρον το κτήμα και εις τον ως άνω Μητροπολίτην, ένεκα του προς αυτόν σεβασμού και εκτιμήσεως λόγω των ευεργεσιών τούτου προς αυτούς.Το έτος 1938 εκοιμήθη η τελευταία Μοναχή Μακρίνα και παρεχωρήθη, υπό του ως άνω Μητροπολίτου, η Μονή προς φύλαξιν και καλλιέργειαν εις την οικογένειαν Ηλίου και Ζαχάρως Λεμπέση, διαμένουσαν παραπλεύρως του Ησυχαστηρίου.Το έτος 1955, ο ανωτέρω Μητροπολίτης, εδώρησε δια δωρεάς εν ζωή, εις τας Μοναχάς Αγνήν Θεοφ. Αγγελοπούλου και Χριστονύμφην Υφαντή, το ανωτέρω κτήμα, ίνα ιδρύσωσιν Ησυχαστήριον Παρθένων Γυναικών, καθώς επίσης, τη χρησικάρπωσιν του Ι. Ναού Αγίων Φωτεινής & Ελισσάβετ, εις το διηνεκές, το οποίον έκτοτε λειτουργεί ως Ησυχαστήριον Κοινόβιου Ιδιωτικού Δικαίου, με τρίτην Ηγουμένην την Αγνήν Αγγελοπούλου.Την 22η Ιουλίου 1963 κατετέθη ο θεμέλιος λίθος Ι. Ναϊσκου Βυζαντινού Ρυθμού επ' ονόματι Παναγίας Πορταϊτίσσης εις την αυλήν του Ι. Ησυχαστηρίου, όστις και περιέλαβεν εν τω τέμπλω την θαυματουργόν ιεράν εικόνα Πορταϊτίσσης του πρώτου ιδρυτού του Ι. Ησυχαστηρίου. Την δε 1ην Δ/μβρίου 1963 εγένοντο τα εγκαίνια, αυτού υπό του ανωτέρω Μητροπολίτου, και του επισκόπου θαυμακού (νυν Μητροπολίτου Μεσσηνίας) κ.κ. Χρυσοστόμου.
Την 14ην Νοεμβρίου 1969, κατόπιν τάματος, λόγω ιάσεως της Καθηγουμένης παρά του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου, κατατέθη θεμέλιος λίθος Ι. Ναού, Βυζαντινού Ρυθμού, επ' ονόματι Αγ. Νεκταρίου και Αγ. Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλιέτας, όστις ανηγέρθη κατόπιν εράνων. Την δε 19ην Νοεμβρίου 1970, ετελέσθησαν τα εγκαίνια αυτού παρά του Σ/του Μητροπολίτου Υδρης κ.κ. Ιεροθέου Τσαντίλη.Το έτος 1989 η εξαμελής τότε Αδελφότης του Ι. Ησυχαστηρίου υπό την ηγεσίαν της Αγνής Αγγελοπούλου, κατεδάφισε την ανατολικήν παλαιάν πτέρυγα και ανήγειρε νέαν, ήτις εις το ισόγειον στεγάζει Μαγειρείον, Κελλάρι, 2 Τράπεζες, εις δε το υπερώον Κελλία Μοναχών.Σήμερον η Αδελφότης αριθμοί μόνον 2 Μοναχάς αι οποίαι εκτός των θρησκευτικών και λατρευτικών καθηκόντων τους εργάζονται με ζήλον και την εκ Κυρίω αγάπην δια την συντήρησιν και εξωραϊσμόν της Μονής, ευχόμεναι όπως ο Πανάγαθος Θεός, πρεσβείαις των Αγίων Φωτεινής και Ελισσάβετ αναντώση το ιερόν τούτο Ησυχαστήριον δια νέων αδελφών και συνεχισθή η δοξολογία του Θεού και ο αγιασμός ψυχής.
