Στη Νάουσα, αναβιώνει το έθιμο Γενίτσαροι και Μπούλες. Οι Γενίτσαροι φορούν φουστανέλες, και στο λαιμό κρεμούν σταυρό και αλυσίδα με φυλακτό. (σ.σ. Τι φυλαχτό; Κόκαλο από νυχτερίδα;). Οι Μπούλες είναι επίσης άνδρες, ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και στο πρόσωπο φορούν βαμμένες μάσκες. (σ.σ. τέλεια ζευγάρια!!!)
Στο Σοχό του νομού Θεσσαλονίκης εμφανίζονται οι Κουδουνοφόροι, κατάλοιπο της
διονυσιακής λατρείας. Με τραγόμορφες στολές και κουδούνια σε όλο το σώμα τους, χορεύουν στους δρόμους και τις πλατείες. (σ.σ. σατιρίζουν μήπως, δραματοποιώντας την, τήν σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση;).
Στο Λιτόχωρο Πιερίας αναβιώνουν έθιμα που έχουν σκοπό τον εξαγνισμό των κακών πνευμάτων και τον εξοβελισμό της κακοτυχίας. Αυτό επιτυγχάνει ο Χορός των βωμολόχων που περιδιαβάζει όλο το χωριό με πειράγματα για όλους τους περαστικούς. (σ.σ. Και να σκεφτείς ότι μητροπολίτης του οικουμενικού πατριαρχείου, ο διαβόητος Χαλκηδόνος Μελίτων, είχε μιλήσει τέτοιες μέρες στον μητροπολιτικό ναό Αθήνας και είχε τονίσει ότι ο καρνάβαλος εκπροσωπεί το.. γνήσιο πνεύμα της Ορθοδοξίας!!!..)
Στην Καλή Βρύση Δράμας αναβιώνει ο εικονικός γάμος (σ.σ. πολιτικός, ή θρησκευτικός;). Σύμφωνα με το έθιμο, ο γαμπρός δολοφονείται, τις περισσότερες φορές με «δράστη» τον κουμπάρο. (σ.σ. Κουμπάρο της Νέας Δημοκρατίας; Μπανάλ! Πρέπει ο κερατάς γαμπρός να δολοφονεί κάποιον πρόεδρο δημόσιου οργανισμού... για να είναι μέσα στην επικαιρότητα!!!..).
Στις Σέρρες, την Kαθαρά Δευτέρα, το έθιμο του «Καλόγερου» (σ.σ. δεν αφήνουν τίποτε όρθιο οι καρναβαλιστές!!!) κλέβει την παράσταση.
Θάσος: ''Διονυσιακά μυστήρια''. Στην Παναγία (σ.σ. Γιατί δεν μετονομάζουν και την περιοχή οι «χριστιανοί» αντίχριστοι;), ένα παραδοσιακό χωριό της Θάσου, αναβιώνει κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα τα διονυσιακά μυστήρια.
Στη Νάξο, όπου η μυθολογία την αναφέρει ως το νησί - γενέτειρα του Θεού Διονύσου, τα αποκριάτικα έθιμα αποτελούν παράδοση ανθεκτική μέσα στο χρόνο.
Στη Λέρο και τη Σύμη οι Αποκριές γιορτάζονται με τις "καμουζέλες", μασκαράτες και τους αυτοσχέδιους ποιητές που σκαρώνουν περιπαιχτικά στιχάκια τα οποία τα απαγγέλλουν παιδιά ντυμένα καλογεράκια (σ.σ. η εκκλησία τι λέει για όλα αυτά;) πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Το ίδιο έθιμο έχουν επίσης και στην Σύμη.
Στον Τύρναβο, άνδρες και γυναίκες συγκεντρώνονται κοντά στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όπου παρασκευάζουν το «μπουρανί», μια σούπα από σπανάκι και ξύδι. Έπειτα, το σερβίρουν και στο τέλος του φαγητού, το γλέντι φουντώνει. Το πρωτότυπο της υπόθεσης όμως είναι οι άσεμνες χειρονομίες, τα φαλλικά σύμβολα και οι βωμολοχίες που ακολουθούν. (σ.σ. «Ελλάς, Ελλήνων», τι... σκατά άραγε;)
