Όταν η ψυχή παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, τότε ο Ίδιος ο Κύριος αρχίζει να τήν καθοδηγεί, και η ψυχή διδάσκεται απευθείας από τόν θεό, ενώ προηγουμένως τήν οδηγούσαν οι άνθρωποι και η Γραφή. Αλά το να είναι Δάσκαλος της ψυχής ο Ίδιος ο Κύριος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι σπάνιο και λίγοι γνωρίζουν αυτό το μυστήριο, εκείνοι μόνο που ζουν κατά το θέλημα του Θεού.
Ο υπερήφανος δεν αναζητεί το θέλημα του Θεού , αλλά προτιμά να κατευθύνει ο ίδιος τη ζωή του. Και δεν καταλαβαίνει ότι χωρίς τον Θεό δεν επαρκεί το λογικό του ανθρώπου, για να τον καθοδηγεί. Κι εγώ, όταν ζούσα στον κόσμο, προτού να γνωρίσω τον Κύριο και το Άγιο Πνεύμα, στηριζόμουν στο λογικό μου. Όταν όμως γνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, τότε παραδόθηκε η ψυχή μου στον Θεό και δέχομαι οτιδήποτε θλιβερό μου συμβεί και λέω: «Ο Κύριος με βλέπει .Τι να φοβηθώ ;» Προηγουμένως, όμως, δεν μπορούσα να ζω με τον τρόπο αυτό.
Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού η ζωή γίνεται ευκολότερη, γιατί και στις αρρώστιες και στη φτώχεια και στο διωγμό σκέπτεται: «Έτσι ευδόκησε ο Θεός και πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου».
Να, εδώ και πολλά χρόνια πάσχω από πονοκέφαλο και δύσκολα τον υποφέρω, αλλά με ωφελεί, γιατί με την ασθένεια ταπεινώνεται η ψυχή. Η ψυχή μου επιθυμεί διακαώς να προσεύχεται και να αγρυπνεί, αλλά η ασθένεια με εμποδίζει, γιατί το άρρωστο σώμα απαιτεί ανάπαυση. Παρακάλεσα πολύ τον Κύριο να με θεραπεύσει, αλλά δεν με άκουσε. Και αυτό σημαίνει πώς αυτό δεν θα ήταν προς όφελός μου.
Να, όμως και μια άλλη περίπτωση, που ο Κύριος με άκουσε και με έσωσε. Σε μια γιορτή πρόσφεραν στην τράπεζα ψάρι. Ενώ λοιπόν έτρωγα, ένα κόκαλο μπήκε πολύ βαθιά στο λαιμό μου. Επικαλέστηκα τον Άγιο Παντελεήμονα, παρακαλώντας να με θεραπεύσει, γιατί ο γιατρός του Μοναστηριού δεν θα μπορούσε να μου βγάλει το κόκαλο από το φάρυγγα. Και μόλις είπα: «γιάτρεψέ με», η ψυχή μου πήρε απάντηση: «Βγες, έξω από την τράπεζα, κάνε μια βαθιά εισπνοή και μια απότομη εκπνοή και το κόκαλο θα βγει με αίμα». Έτσι κι έκαμα και βγήκε ένα μεγάλο κόκαλο με αίμα. Και κατάλαβα πώς, αν ο Κύριος δεν με θεραπεύει από τον πονοκέφαλο, αυτό σημαίνει ότι είναι ωφέλιμο για την ψυχή μου να υποφέρω τον πόνο.
* * *
Το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο είναι να γνωρίζεις τόν Θεό και να καταλαβαίνεις, έστω και έν μέρει, το θέλημά Του.
Η ψυχή που γνώρισε τόν Θεό πρέπει να παραδίνεται στο θέλημα του Θεού σε όλα και να ζει ενώπιόν Του με φόβο και αγάπη· με αγάπη, γιατί ο Κύριος είναι αγάπη· με φόβο, γιατί πρέπει να φοβάται μήπως λυπήσει τόν Θεόν με κάποιον κακό λογισμό.
«Ω, Κύριε, αξίωσέ μας με τη δύναμη της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Σου».
Όταν η χάρη είναι μαζί μας, είμαστε δυνατοί στο πνεύμα Όταν όμως την χάσουμε, βλέπουμε την αδυναμία μας, βλέπουμε πως χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε ούτε να σκεφτούμε το καλό.
Ελεήμον Θεέ, γνωρίζεις τήν αδυναμία μου. Σε παρακαλώ, δώσε μου ταπεινό πνεύμα, γιατί κατά τήν ευσπλαγχνία Σου δίνεις στην ταπεινή ψυχή να ζει κατά το θέλημά Σου· αποκαλύπτεις σε αυτήν όλα τα μυστήριά Σου· δίνεις σε αυτήν να γνωρίσει Εσένα και πόσον πολύ Εσύ μας αγαπάς.
* * *
Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζεις, αν ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού;
Να η ένδειξη: Αν στενοχωριέσαι για κάτι, αυτό σημαίνει πως δεν παραδόθηκες τελείως στο θέλημα του Θεού, έστω κι αν σου φαίνεται πως ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού, αυτός δεν μεριμνά για τίποτε. Και αν κάτι του χρειάζεται, παραδίνει τον εαυτό του και την ανάγκη του στον Θεό. Και αν δεν πάρει ό,τι θέλει, μένει ήρεμος, σαν να το είχε.
Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού δεν φοβάται τίποτε: ούτε θύελλες ούτε ληστές ούτε τίποτα άλλο. Ό,τι και αν έλθει, λέγει: «Έτσι ευδοκεί ο Θεός», κι έτσι διατηρείται η ειρήνη στην ψυχή και στο σώμα.
* * *
Όποιος μεριμνά για τόν εαυτό του, αυτός δεν μπορεί να παραδοθεί στο θέλημα του Θεού έτσι, ώστε η ψυχή του να έχει ειρήνη εν τω Θεώ. Η ταπεινή, όμως, ψυχή παραδίδεται στο θέλημα του Θεού και ζει ενώπιόν Του με φόβο και αγάπη· με φόβο, μήπως λυπήσει σε κάτι τόν Θεό, με αγάπη, γιατί η ψυχή γνώρισε πόσο μας αγαπά ο Κύριος.
* * *
Το καλύτερο έργο είναι να παραδινόμαστε στο θέλημα του Θεού και να βαστάζουμε τις θλίψεις με ελπίδα. Ο Κύριος βλέποντας τις θλίψεις μας δεν θα επιτρέψει ποτέ κάτι που να ξεπερνά τις δυνάμεις μας. Αν οι θλίψεις μας φαίνονται υπερβολικές, αυτό σημαίνει πως δεν έχομε παραδοθεί στο θέλημα του Θεού.
* * *
Η ψυχή παραδόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού και αναπαύεται κοντά Του, γιατί γνωρίζει από τήν πείρα και τήν Αγία Γραφή ότι ο Κύριος μας αγαπά πολύ και επαγρυπνεί στις ψυχές μας, ζωοποιώντας τα πάντα με τη χάρη Του εν ειρήνη και αγάπη.
Όποιος παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, δεν στεναχωριέται για τίποτε, έστω και αν είναι άρρωστος και φτωχός και κατατρεγμένος. Η ψυχή γνωρίζει ότι ο Κύριος προνοεί σπλαγχνικά για μας. Μαρτυρεί για τα έργα του Θεού το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο γνωρίζει η ψυχή. Οι υπερήφανοι, όμως, και ανυπότακτοι δεν παραδίνονται στο θέλημα του Θεού, γιατί αγαπούν να ακολουθούν το δικό τους θέλημα, πράγμα που βλάπτει πολύ τήν ψυχή.
Ο Όσιος Ποιμήν ο Μέγας είπε: «Το θέλημά μας είναι χάλκινο τείχος ανάμεσα σε μας και στον Θεό και δεν μας αφήνει να Τόν πλησιάσουμε ή να δούμε το έλεός Του».
Οφείλουμε πάντα να παρακαλούμε τόν Κύριο για τήν ειρήνη της ψυχής, ώστε να είναι ευχερέστερη η εκπλήρωση των εντολών Του· γιατί ο Κύριος αγαπά εκείνους, που αγωνίζονται να εκπληρώσουν το θέλημά Του, και έτσι βρίσκουν τη μεγάλη ανάπαυση εν τω Θεώ.
Όποιος κάνει το θέλημα του Θεού, είναι ευχαριστημένος με όλα, έστω κι αν είναι φτωχός και, ίσως, ασθενής και πάσχει, γιατί τον ευχαριστεί η χάρη του Θεού. Όποιος, όμως, δεν είναι ικανοποιημένος με τη μοίρα του και γογγύζει για την ασθένειά του ή εναντίον εκείνου που τον πρόσβαλε, αυτός να γνωρίζει ότι κατέχεται από υπερήφανο πνεύμα και έχασε την ευγνωμοσύνη για τον Θεό. Ακόμη, όμως, και σε μια τέτοια περίπτωση μη στενοχωριέσαι, αλλά ζήτησε μ΄ επιμονή από τον Κύριο πνεύμα ταπεινό. Και όταν έλθει σε σένα το ταπεινό Πνεύμα του Θεού που αναζητάς, τότε θα Τον αγαπήσεις και θα βρεις ανάπαυση, παρ΄ όλες τις θλίψεις σου.
Ψυχή που απέκτησε την ταπείνωση θυμάται πάντα τον Θεό και αναλογίζεται:
«Ο Θεός με δημιούργησε· έπαθε για μένα· συγχωρεί τις αμαρτίες μου και με παρηγορεί· με τρέφει και φροντίζει για μένα. Γιατί λοιπόν να μεριμνώ εγώ για τον εαυτό μου ή τι έχω να φοβηθώ, έστω και αν με απειλεί ο θάνατος» .
* * *
Ο Κύριος χαρίζει σύνεση σε κάθε ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, γιατί Αυτός είπε: «Επικάλεσαί Με έν ημέρα θλίψεως και εξελούμαί σε και δοξάσεις Με» (Ψαλμ. μθ΄15).
Κάθε ψυχή που ταράζεται από οποιαδήποτε αιτία πρέπει να καταφεύγει στον Κύριο και ο Κύριος θα την καθοδηγήσει. Αυτό, όμως, γίνεται κυρίως σε καιρό συμφοράς και απροσδόκητης σύγχυσης - κανονικά πρέπει να ρωτάμε τον πνευματικό, γιατί αυτό είναι ταπεινότερο.
* * *
Η ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού μένει αδιαλείπτως κοντά στον Θεό και απολαμβάνει μεγάλη ησυχία. Και από τη χαρά αυτή προσεύχεται, ώστε να γνωρίσει κάθε ψυχή τόν Κύριο, πόσο πολύ μας αγαπά Αυτός και πόσο άφθονα μας χορηγεί το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο ευφραίνει τήν ψυχή εν τω Θεώ.
Και τα πάντα, τα πάντα δίνουν τότε αγάπη στην καρδιά, γιατί όλα είναι του Θεού.
* * *
Ο Κύριος νουθετεί με το έλεος Του τον άνθρωπο, για να δέχεται μ΄ ευγνωμοσύνη τις θλίψεις. Ποτέ σε όλη μου τη ζωή, ούτε μια φορά, δεν γόγγυσα για τις θλίψεις, αλλά τα δεχόμουν όλα σαν φάρμακο από τα χέρια του Θεού και πάντα Τον ευχαριστούσα, και γι΄ αυτό ο Κύριος μου έδωσε να υπομένω εύκολα τον αγαθό ζυγό Του.
* * *
Όλοι επάνω στη γη υποφέρουν αναπόφευκτα θλίψεις. Και παρόλο που οι θλίψεις που παραχωρεί ο Κύριος δεν είναι μεγάλες, όμως φαίνονται στους ανθρώπους αφόρητες και συντριπτικές. Και αυτό γίνεται, γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ταπεινωθούν ενώπιον του Θεού και να παραδοθούν στο θέλημά Του. Όσοι, όμως, άφησαν τον εαυτό τους στο θέλημα του Θεού, αυτούς τους καθοδηγεί ο Ίδιος ο Κύριος με τη χάρη Του και υπομένουν με ανδρεία τα πάντα για χάρη του Θεού, τον Οποίο αγάπησαν και με τον Οποίο θα δοξάζονται αιώνια.
* * *
Είναι αδύνατον επάνω στη γη να αποφύγεις τις θλίψεις. Όποιος, όμως, παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, εκείνος εύκολα τις υπομένει. Βλέπει τις θλίψεις, αλλά ελπίζει στον Κύριο και αυτές περνούν.
Όταν η Παναγία βρισκόταν κοντά στον Σταυρό, η θλίψη Της ήταν ακατάληπτα μεγάλη, γιατί Αυτή αγαπούσε τον Υιό της περισσότερο απ΄ ό,τι μπορεί κανείς να φαντασθεί. Κι εμείς γνωρίζουμε πως όσο μεγαλύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η οδύνη. Κατά την ανθρώπινη φύση η Θεοτόκος δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να υπομείνει τις θλίψεις Της· παραδόθηκε, όμως, στο θέλημα του Θεού και το Άγιο Πνεύμα Την ενίσχυσε να αντέξει τον πόνο Της.
Μετά δέ την Ανάληψη του Κυρίου η Παναγία έγινε η μεγάλη παρηγοριά στις θλίψεις για όλο το λαό του Θεού.
* * *
Ο Κύριος έδωσε επάνω στη γη το Άγιο Πνεύμα, και όσοι Το έλαβαν αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους.
Ίσως πεις: Γιατί λοιπόν δεν έχω κι εγώ μια τέτοια χάρη; Γιατί εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού, αλλά ζεις κατά το θέλημά σου.
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπά το θέλημά του. Αυτός δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή και δεν ευχαριστείται με τίποτε· γι΄ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν έπρεπε. Όποιος, όμως, δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει καθαρά προσευχή, και η ψυχή του αγαπά τον Κύριο και τα πάντα είναι ευχάριστα και καλά.
Έτσι παραδόθηκε στον Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου». Αν λέγαμε κι εμείς το ίδιο, «ιδού ο δούλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου», τότε τα Ευαγγελικά λόγια του Κυρίου, που γράφτηκαν με το Άγιο Πνεύμα, θα ζούσαν μέσα στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σε όλον τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία. Αλλά παρόλο που τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σε όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. Όποιος, όμως, ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξασθεί και στον ουρανό και στη γη.
* * *
Όποιος παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, απασχολείται μόνο με τον Θεό. Η χάρη του Θεού τον βοηθά να παραμένει σε αδιάλειπτη προσευχή. Και όταν ακόμα εργάζεται ή ομιλεί, η ψυχή του είναι απορροφημένη από τον Θεό, και γι΄ αυτό ο Κύριος την πήρε υπό την προστασία Του.
* * *
Η Παράδοση λέει ότι κατά τη φυγή στην Αίγυπτο η Αγία Οικογένεια συνάντησε στο δρόμο ένα ληστή, αλλ΄ αυτός δεν τους έκανε κανένα κακό. Όταν μάλιστα ο ληστής είδε το Νήπιο, είπε ότι αν γινόταν ο Θεός άνθρωπος, δεν θα ήταν ωραιότερος από αυτό το Νήπιο, και τους άφησε να φύγουν ανενόχλητοι.
Αξιοθαύμαστο πράγμα! Ληστής, που σαν θηρίο δεν ευσπλαγχνίζεται κανέναν, ούτε πρόσβαλε ούτε λύπησε την Αγία Οικογένεια. Η ψυχή του ληστή, μόλις είδε το Νήπιο και την ταπεινή Μητέρα Του, συγκινήθηκε και η χάρη του Θεού την άγγιξε.
Το ίδιο συνέβαινε και στα άγρια θηρία, πού, μόλις αντίκριζαν τους αγίους μάρτυρες ή τους οσίους, ηρεμούσαν και δεν τους έκαναν κακό. Αλλά και οι δαίμονες ακόμη φοβούνται τη γαλήνια και ταπεινή ψυχή, που τους νικά με την υπακοή, την εγκράτεια και την προσευχή.
Και άλλο παράδοξο πράγμα: ο ληστής λυπήθηκε το Νήπιο - Κύριο, ενώ οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι Τον παρέδωσαν στον Πιλάτο, για να σταυρωθεί. Και αυτό γιατί δεν προσεύχονταν και δεν ζητούσαν από τον Θεό σύνεση, πώς και τι να κάνουν.
Έτσι, πολλές φορές οι κυβερνήτες και γενικά οι άνθρωποι ζητούν μεν το αγαθό, αλλά δεν γνωρίζουν που είναι αυτό το αγαθό. Δεν ξέρουν ότι το αγαθό βρίσκεται στον Θεό και μας δίνεται από τον Θεό.
* * *
Είναι ανάγκη να προσευχόμαστε πάντοτε, για να μας νουθετεί ο Κύριος τί και πώς πρέπει να κάνουμε, και ο Κύριος δεν θα επιτρέψει να πλανηθούμε.
Ο Αδάμ δεν είχε τη σύνεση να ρωτήσει τον Κύριο για τον καρπό που του έδωσε η Εύα, και γι΄ αυτό έχασε τον Παράδεισο.
Ο Δαβίδ δεν ρώτησε τον Κύριο: «Θα ήταν άραγε καλό για μένα να πάρω τη γυναίκα του Ουρία;»· κι έπεσε στα αμαρτήματα του φόνου και της μοιχείας.
Έτσι κι όλοι οι άγιοι που αμάρτησαν, αμάρτησαν, γιατί δεν επικαλούνταν τη βοήθεια του Θεού, για να τους φωτίσει. Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ είπε:
«Όταν μιλούσα από το νου μου, συνέβαιναν λάθη».
Υπάρχουν, όμως, και αναμάρτητα λάθη που οφείλονται στην ατέλεια του ανθρώπου. Τέτοια βλέπουμε ακόμη και στην Παναγία. Λέγεται στο Ευαγγέλιο ότι, όταν επέστρεφε η Παναγία με τον Ιωσήφ από την Ιερουσαλήμ, ενόμισε πώς ο Υιός της βάδιζε μαζί με τους συγγενείς ή τους γνωστούς ... Και μόνο μετά αναζήτηση τριών ημερών Τον βρήκαν στο Ιερό των Ιεροσολύμων να συνομιλεί με τους πρεσβυτέρους.
Συνεπώς μόνον ο Κύριος είναι παντογνώστης, ενώ όλοι εμείς, όποιοι κι αν είμαστε, πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό ζητώντας σύνεση και να ρωτάμε τον πνευματικό μας, για να αποφύγουμε λάθη.
Το Πνεύμα του Θεού οδηγεί τόν καθένα με διαφορετικό τρόπο: ο ένας ησυχάζει μόνος, στην έρημο· άλλος κλήθηκε να ποιμάνει το λογικό ποίμνιο του Χριστού· άλλος πήρε το χάρισμα να κηρύττει ή να παρηγορεί τους πάσχοντες· άλλος υπηρετεί τόν πλησίον με τόν κόπο ή τήν περιουσία του, και όλα αυτά είναι χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και όλα σε διαφορετικούς βαθμούς: στον ένα τριάντα, στον άλλο εξήντα και σε μερικούς εκατό (πρβλ. Μάρκ. Δ΄ 20).
Αν αγαπούσαμε ο ένας τόν άλλον με απλότητα καρδιάς, τότε ο Κύριος με το Άγιο Πνεύμα θα μας έδειχνε πολλά θαύματα και θα μας αποκάλυπτε μεγάλα μυστήρια.
Ο Θεός είναι Αγάπη ακόρεστος…
Ο νους μου στάθηκε στον Θεό και σταμάτησα να γράφω…
Πόσο φανερό είναι για μένα ότι ο Κύριος μας κατευθύνει! Χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε ούτε να σκεφθούμε το αγαθό. Γι΄αυτό είναι ανάγκη να παραδινόμαστε στο θέλημα του Θεού, ώστε ο Κύριος να μας καθοδηγεί.
Από το βιβλίο «Ο Αγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», γ.Σωφρονίου (Σαχάρωφ), σ.408-417.
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr
