Προσπαθούσε να συνεγείρει και να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αυτοκριτική, στην γνώση προκειμένου να ετοιμαστεί για τα χειρότερα.
Τα χειρότερα, για τον κεκοιμημένο γέροντα Παΐσιο, θα είναι η πείνα, αλλά και κάποιο «επεισόδιο» με την γείτονα Τουρκία (για το οποίο δεν γίνεται σαφής εάν θα προηγηθεί της απομάκρυνσης του "κεφαλαίου"). Αλλά, ο σεβάσμιος γέροντας μας παρηγορεί και μας ειδοποιεί πως αυτό το κακό δεν θα κρατήσει πολύ. «Το κακό που θα έρθει, θα κρατήσει λίγο, μερικούς μήνες. Να εύχεστε μόνο να έρθει καλοκαίρι και όχι χειμώνα, γιατί τότε θα είναι ποιο εύκολο να βρεθεί τροφή…», μας λέει ο αγαπημένος του Χριστού και της Παναγίας, αγιορίτης γέροντας…
Ποιός, άραγε, θα τον πίστευε ακόμη και πριν έναν χρόνο από σήμερα;
Ποιός δύσπιστος δεν θα τον περιγελούσε, ή και δεν θα τον μεμφθεί ακόμη και σήμερα;
Και όμως, πόσα έχουν συμβεί και πόσα πρόκειται να συμβούν…! Ζούμε σε μία περίοδο κατά την οποία δεν είμαστε σίγουροι για το αύριο... άραγε αργεί να έρθει η στιγμή που δεν θα είμαστε σίγουροι ούτε για το σήμερα;
Ακόμη και οι μέχρι πρότινος υπερασπιστές της άποψης πως "η χώρα θα σωθεί και δεν θα πτωχεύσει", σήμερα γράφουν διστακτικά ή αρχίζουν να ψελλίζουν την αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αποδέχονται την πολύ σοβαρή πιθανότητα η χώρα να μπαίνει πλέον σε μία πορεία που μπορεί να χαρακτηριστεί (το λιγότερο) ως πρωτόγνωρη, κατά την οποία η Ελλάδα και οι κάτοικοί της θα γνωρίσουν στιγμές πολύ δύσκολες, ενώ το ζήτημα της εύρεσης και της εξασφάλισης ακόμη και της τροφής θα αποτελεί την μοναδική καθημερινή μέριμνα… Βλέπετε, η τέταρτη δόση του δανείου και η επικείμενη συνάντηση Κορυφής της Ευρώπης, στέλουν αρκετά απαισιόδοξα μηνύματα για την Ελληνική οικονομία...
Έχουμε σκεφθεί, αλήθεια, τι θα συμβεί στην χώρα, εάν επαληθευθούν τα λόγια αγίων γερόντων της Εκκλησίας μας;
Έχουμε σκεφθεί τι σημαίνει το: «θα ξεσηκωθεί το ρέμπελο και θα γίνουν μεγάλες φασαρίες στην πρωτεύουσα» που είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός;
Κοιτώντας σήμερα τριγύρω μας, βλέπουμε με χαρακτηριστική άνεση το «ρέμπελο» (ανθρώπους που δεν έχουν κανονική στέγη, που περιφέρονται και που καταφέρνουν να ζούνε εκτελώντας παρασιτικούς ρόλους ή μέσω του εγκλήματος) να περιφέρεται στην Αθήνα, να τρομοκρατεί κατοίκους της χώρας ακόμη και στην Ηγουμενίτσα, ενώ η κυβέρνηση (δια στόματος Βενιζέλου) αποδέχεται την σοβαρή πιθανότητα δημιουργίας σοβαρών εκτρόπων στο κέντρο της Αθήνας από τους λαθρομετανάστες και η γνωστή Αλ Σαλέχ δεν διστάζει να απειλεί πως «θα πάρει φωτιά η Αθήνα»…
Ταυτόχρονα, μία είδηση που έχει παραμείνει στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας (αν όχι στην πλήρη αφάνεια), και που αφορά την έλλειψη δημητριακών στην χώρα, εντείνει τους φόβους για την περίπτωση αδυναμίας του κράτους να ανταποκριθεί στις ανάγκες διατροφής των πολιτών…
Δεν τολμώ να σκεφθώ που βαδίζουμε ως χώρα, δεν τολμώ να αναλογιστώ που βαδίζουμε ως πολίτες, αλλά θα τολμήσω να αναρωτηθώ, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους «δαίμονές» μας; Τη στιγμή που τα κρατικά θεσμικά όργανα αδυνατούν να καλύψουν τις πάγιες ανάγκες των πολιτών, οι πολίτες, όλοι εμείς, είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε σε μία σοβαρή περίοδο κρίσης; Και αν δεν είμαστε, μήπως θα έπρεπε να ετοιμαζόμαστε για κάτι τέτοιο; Μήπως θα πρέπει να περάσουμε (με οποιονδήποτε τρόπο) στην ενηλικίωσή μας ως πολίτες, αλλά και να αρχίσουμε να λειτουργούμε ως άνθρωποι;
http://www.pentapostagma.gr/2011/03/blog-post_416.html
