Από νεαρή ηλικία ο Ευμένιος υπέβαλλε τον εαυτό του σε πολλές σκληραγωγίες και ασκήσεις. Η εγκράτεια ήταν εκείνη που τον διέκρινε περισσότερο.Διότι στο μυαλό του,είχε πάντα τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου,"πας ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται".Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται,εγκρατεύεται σε όλα,ακόμα και στην τροφή και στο ποτό, προκειμένου να πετύχει τον πνευματικό του σκοπό.Και ο Ευμένιος,ακολουθώντας τα λόγια του θεόπνευστου Αποστόλου,πέτυχε.Αξιώθηκε να ιερωθεί και να γίνει επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη.Από τη νέα του θέση,η αρετή του έλαμψε ακόμα περισσότερο και ο Θεός του έδωσε τη χάρη και τη δύναμη να θαυματουργεί.Και όπως αναφέρει η παράδοση,μια φορά με αναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε έναν δράκοντα,που όρμησε εναντίον του.Έπειτα ο Ευμένιος πήγε στη Ρώμη,όπου με τη θεία του διδασκαλία και με θαύματα στερέωσε τους πιστούς.Ποθώντας,όμως,περισσότερη σκληραγωγία και άσκηση, πήγε στη Θηβαΐδα της Άνω Αιγύπτου,κοντά στους μεγάλους ασκητές.Εκεί παρέδωσε και το πνεύμα του στο Θεό.Το δε λείψανο του μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τιμές στην έδρα της επισκοπής του,στην Κρήτη.Απολυτίκιο. Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Ταχύν προμηθέα σε,και αρωγόν ευμενή,κεκτήμεθα Όσιε ως του Χριστού μιμητήν,Ευμένιε ένδοξε,συ γαρ αναβλυστάνων,συμπαθείας τα ρείθρα,βρύεις τη Εκκλησία,Ιαμάτων πελάγη. Αλλά και τοις τιμώσι σε,σκέπη γενήθητι.
Κοντάκιον.Ήχος β’.Τα άνω ζητών.
Φωτί θεϊκώ,ελλαμφθείς παμμακάριστε,φωτίζεις ημάς,τους πόθω ανυμνούντάς σου,την σεπτήν και ένδοξον,και αγίαν Πάτερ μετάστασιν,Ιεράρχα Ευμένιε,πρεσβεύεις γαρ απαύστως υπέρ ημών.
