Μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου.Καταγόταν από τη Σεθάστεια και τον διέκρινε θερμός ζήλος,με τον οποίο υπηρετούσε το Ευαγγέλιο.Χρησιμοποιούσε τα πλούτη του για τους φτωχούς και για τους φυλακισμένους χριστιανούς.Είχε φέρει πολλούς στη χριστιανική πίστη και αρκετούς είχε ενθαρρύνει να υποστούν καρτερικά και νικηφόρα το μαρτύριο.Όλα αυτά έκαναν τον αιμοβόρο ηγεμόνα Λυσία να καλέσει το Σεβηριανό στην Καισαρεία.Εκεί,αφού απέτυχε στην προσπάθεια του να κάμψει το φρόνημα του Αγίου, διέταξε να τον μαστιγώσουν με νεύρα βοδιού. Κατόπιν,ξέσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια,έτσι ώστε το αίμα να τρέχει σαν χείμαρρος.Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και οι πληγές μεγάλες και βαριές.Η υπομονή,όμως,του Σεβηριανού ήταν ισχυρότερη και αναφώνησε προς τον Κύριο θερμή προσευχή, την οποία πρέπει να χρησιμοποιεί κάθε αγωνιζόμενος χριστιανός,σε καιρό δοκιμασιών:"Κύριε Ιησού,ο ποιών θαυμάσια,ο επί του σταυρού κρεμασθείς και τον υπερήφανον τοιουτοτρόπως καταβολών,ο μέχρι και σήμερον δι'υπερθαυμάτων έργων μεγαλυνόμενος,ελθέ να με σώσης,και τον μεν βραχίονα του πονηρού αμαρτωλού σύντριψαν, τας δε ιδικός μου δυνάμεις σύσφιγξον,αγαθέ,και δος μοι τον αγώνα τούτον να διανύσω του μαρτυρίου".Και η βοήθεια ήλθε.Η ψυχή του έμεινε σταθερή και νικήτρια,το δε σώμα του έμεινε κρεμασμένο στο τείχος της Καισαρείας.Απολυτίκιο.Ήχος δ'.Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία των λόγων σου,παρεμβολήν ιερόν,ενθέως επήλειψας,πανευκλεών Αθλητών,προς άθλησιν ένθεον όθεν τας φθειρομένας,παριδών υπολήψεις,άφθαρτον εκομίσω,δι' αθλήσεως δόξαν διό Σεβηριανέ σε,ύμνοις γεραίρομεν.
