Κατείχε μεγάλη κοινωνική θέση στο Ικόνιο,αλλά και μεγάλες χριστιανικές αρετές. Όταν, λοιπόν,ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός (270-275) εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών,ο έπαρχος Ικονίου συνέλαβε το Χαρίτωνα από τους πρώτους.Τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν σκληρά.Όμως ο Χαρίτων έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του.Στο διάστημα δε που βρισκόταν στη φυλακή,ο Αυρηλιανός δολοφονήθηκε.Ο Διάδοχός του Πρόβος σταμάτησε το διωγμό κατά της Εκκλησίας και ο Χαρίτων απελευθερώθηκε.Αποφάσισε,τότε,να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα.Αλλά στο δρόμο συνελήφθη από ληστές,που τον οδήγησαν στο κρησφύγετο τους.Όταν έφθασαν στη σπηλιά τους,έφαγαν και ήπιαν.Αλλά το κρασί ήταν δηλητηριασμένο και πέθαναν όλοι.Τότε,η σπηλιά εκείνη των ληστών μετατράπηκε από τον όσιο σε εκκλησία του θεού.Η φήμη του Χαρίτωνα έφερε κοντά του πολλούς μαθητές.
Τους κυβερνούσε με στοργή και τους προήγαγε σε υψηλές βαθμίδες αρετής.Ποθώντας,όμως,περισσότερη ησυχία,όρισε διάδοχό του στο μοναστήρι και αναχώρησε στην έρημο,όπου ασκήτεψε μέσα σε διάφορα σπήλαια.Όταν πλησίασε το τέλος του,επέστρεψε στο αρχικό του μοναστήρι,κοντά στους αγαπημένους του μαθητές,τους οποίους είχε οδηγήσει "επί ζωής πηγάς υδάτων".Δηλαδή τους είχε οδηγήσει σε πηγές νερών,που είναι γεμάτα ζωή.Εκεί,λοιπόν,παρέδωσε ήσυχα και ειρηνικά την ψυχή του στο Θεό.Απολυτίκιο.Ήχος δ’.Ταχύ προκατάλαβε.
Χαρίτων του Πνεύματος,καταυγασθείς ταις αυγαίς,φωστήρ εχρημάτισας,της εναρέτου ζωής,Χαρίτων μακάριε,συ γαρ ομολογία,αληθείας εμπρέψας,έλαμψας εν ερήμω,εγκράτειας τοις πόνοις.Διό των ευφημούντων σε,Πάτερ μνημόνευε.
