Τι αγαπώ, σαν αγαπώ Εσένα Κύριε…
Και ποιος είν’ ο Θεός μου;….
Ρώτησα τη γη, κι αυτή μου είπε:
« Δεν είμαι εγώ Θεός»
Κι όλα που είναι πάνω της
Το ίδιο μ’ ομολόγησαν.
Ρώτησα τη θάλασσα με τα βάθη της
Κι όλα τα ζωντανά
Που μέσα της κινούνται,
Και πήρα απάντηση:
« Θεός σου εμείς δεν είμαστε,
Ψάξε ψηλά, πιο πάνω από μας».
Ρώτησα τους ανέμους…
Και λάλησε ολάκερο τα’ αγέρα το βασίλειο
με όσα κατοικούσανε μέσα του:
« Δεν είμαι εγώ Θεός».
Ρώτησα τον ουρανό, τον ήλιο,
Τη σελήνη και τα’ αστέρια:
« Ούτε και εμείς είμαστε ο Θεός
Που ζητάς».
Κι’ εγώ είπα σ’ όλα τα πράγματα
Που είναι γύρω μου παντού:
« Πέστε μου λοιπόν κάτι
Για το Θεό μου, μιας κι εσείς
Δεν είσαστε αυτός ελάτε,
Πέστε μου κάτι γι’ Αυτόν».
Κι αυτά ύψωσαν μια κραυγή
Κι είπαν με δυνατή φωνή:
« Αυτός μας δημιούργησε» !
Η ερώτηση μου ήταν η σκέψη μου,
Η απάντηση τους ήταν
Η ομορφιά τους.
