Ποιος είναι όμως ο καρπός του Αγίου πνεύματος; Ας ακούσουμε τι λέει ο Παύλος. «Ο καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, λέει. Πρόσεξε με πόση ακρίβεια και συνέπεια μας εκθέτει αυτή τη διδασκαλία. Έβαλε στην αρχή τη αγάπη και μετά ανέφερε τις άλλες αρετές. Φύτεψε το δέντρο και ύστερα μας έδειξε τον καρπό. Έβαλε τα θεμέλια και κατόπιν έχτισε από πάνω την οικοδομή. Άρχισε από την πηγή και ύστερα πήγε στους ποταμούς. Γιατί δεν είναι δυνατόν να νιώσει κανείς χαρά, αν δεν θεωρήση πρώτα δική του χαρά την ευτυχία των άλλων και αν δεν δει τα αγαθά του πλησίον του ως δικά του. Και, σ’ αυτήν την κατάσταση δεν μπορούμε να φθάσουμε με κανέναν άλλον τρόπο, αν δεν κυριεύσει την ψυχή μας η αγάπη.
Η αγάπη είναι η ρίζα και η πηγή και η μητέρα όλων των αγαθών. Γιατί σαν ρίζα κάνει να βλαστήσουν χιλιάδες κλαδιά αρετής , σαν πηγή αναβλύζει πολύ και καθαρό νερό, σαν μητέρα σφίγγει στην αγκαλιά της όλους εκείνους που καταφεύγουν σ’ αυτή. Αυτό βέβαια το γνώριζε καλά και ο μακάριος Παύλος, γι’ αυτό αποκάλεσε την αγάπη καρπό του Αγίου Πνεύματος. Και σε κάποιο άλλο σημείον την θεώρησε τόσο ανώτερη , ώστε να την αποκαλέσει πλήρωμα του νόμου∙ «Πλήρωμα του νόμου είναι η αγάπη». Γι’ αυτό και ο Κύριος των πάντων δε θεώρησε κανέναν άλλο τρόπον τόσο αξιόλογο και καμία άλλη απόδειξη τόσο αξιόπιστη, για να αποδειχθεί ότι είναι κάποιος μαθητής Του, όσο την αγάπη, και γι’ αυτό είπε: «Μ’ αυτό θα καταλάβουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε μεταξύ σας αγάπη».
Γι’ αυτό σας παρακαλώ, ας καταφύγουμε όλοι σ’ αυτήν, ας την αγκαλιάσουμε σφιχτά και μ’ αυτήν να υποδεχτούμε την σημερινή εορτή. Γιατί, όπου υπάρχει αγάπη, νεκρώνονται τα πάθη της ψυχής. Όπου υπάρχει αγάπη, παύουν να είναι ορμητικές και παράλογες οι κινήσεις της ψυχής. «Η αγάπη – λέει ο Παύλος- δεν έχει εγωισμό, δε φουσκώνει από υψηλοφροσύνη , δεν πράττει τίποτε το άσεμνο». Η αγάπη δεν κάνει κανένα κακό στον συνάνθρωπο. Όπου επικρατεί η αγάπη δεν υπάρχει κανένας Κάιν για να σκοτώσει τον αδερφό του. Βγάλε την πηγή του φθόνου από την καρδιά σου και έχεις βγάλει τον ποταμό όλων των κακών. Κόψε τη ρίζα του δένδρου της αμαρτίας και αμέσως θα εξαφανιστούν οι καρποί της. Και τα λέω αυτά, επειδή λυπάμαι περισσότερο εκείνους που φθονούν παρά εκείνους που φθονούνται. , γιατί εκείνοι που φθονούν είναι αυτοί που ζημιώνουν περισσότερο και επιφέρουν την καταστροφή στον εαυτό τους, ενώ για κείνους που φθονούνται, ο φθόνος είναι , αν το θελήσουν, αφορμή για να λάβουν αμοιβή από τον θεό. Και σκέψου ότι επαινούμε τον Άβελ και τον μνημονεύουμε καθημερινά και ότι ο φόβος του έγινε αφορμή να αποχτήσει δόξα. Κι αυτός, επειδή τον σκότωσε ο Κάιν, έχει παρρησία μετά τη δολοφονία του και με θάρρος επικρίνει τον φονιά του, ενώ ο Καίν που τάχα έμεινε στη ζωή, πήρε την αμοιβή του για τα έργα του, και έζησε πάνω στη γη με τρόμο και στεναγμό. Εκείνος όμως που δολοφονήθηκε, μιλούσε με περισσότερο θάρρος μετά τον θάνατό του. Και όπως έκανε τον Κάιν η αμαρτία να ζει έτσι ώστε να είναι πιο αξιολύπητος απ’ τους νεκρούς, έτσι έκανε και τον Άβελ η αρετή να φαίνεται πιο ένδοξος μετά τον θάνατό του.
Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
