Η Ορθοδοξία στην Αφρική δεν είναι μόνο εκκλησίες, βαπτίσεις και προσευχές. Είναι και σχολεία, δρόμοι, ιατρικά κέντρα, κλινικές και οι πολύτιμες για χιλιάδες ανθρώπους γεωτρήσεις.Για τους δυτικούς ανθρώπους είναι αυτονόητο. Για τους κατοίκους της Μαύρης Ηπείρου το νερό είναι πιο πολύτιμο από το χρυσάφι.Μοιάζει παράδοξη, στον άνθρωπο των προηγμένων χωρών, που ανοίγει απλά τη βρύση και το νερό ρέει, η ευγνωμοσύνη που νιώθουν οι γηγενείς όταν ιερείς, μητροπολίτες ακόμα και ο ίδιος ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος ευλογούν μια καινούργια γεώτρηση ή ένα πηγάδι, από το οποίο θα ξεδιψάσουν χιλιάδες άνθρωποι.Το Ευαγγέλιο ακούστηκε για πρώτη φορά στη Μαύρη Ηπειρο πριν από 150 χρόνια. Οι δυσκολίες, με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι οι ιεραπόστολοι προσπαθώντας να «μπολιάσουν» με τον λόγο του Θεού τους ντόπιους, τους βαθιά διακατεχόμενους από ανιμισμό, μεγάλες. Μαγεία, ειδωλολατρία, προκαταλήψεις, πόλεμοι, ανείπωτη φτώχεια.
Η Ορθοδοξία στην Αφρική δεν είναι μόνο οι εκκλησίες, οι βαπτίσεις και οι προσευχές.Είναι και τα έργα που βελτιώνουν μια σκληρή καθημερινότητα. Το AIDS και οι τροπικές ασθένειες «θερίζουν», οι άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από την έλλειψη φαγητού και πόσιμου νερού.Οι μητροπολίτες και οι απλοί ιερείς, οι κήρυκες του λόγου του Θεού, πασχίζουν καθημερινά να μεταφέρουν το Ευαγγέλιο σε τόπους απροσπέλαστους, ακόμη και με τα πόδια, χωρίς δρόμους, σε μέρη άγνωστα και ξεχασμένα από τον πολιτισμό.
Ο ίδιος ο Πατριάρχης Θεόδωρος διηγείται στο «Εθνος»: «Βρίσκομαι έξω από την καλύβα μου στο Βόρειο Καμερούν, το 2005, μία κοπέλα έρχεται και κρατάει τέσσερα πράγματα που έμοιαζαν με καρπούς. Βγάζει το πανί και αποκαλύπτονται τα τετράδυμα που είχε γεννήσει πριν από λίγο. Το μόνο που ζητούσε ήταν ένα κομμάτι ύφασμα για να τα ντύσει. Φέτος που πήγα, έμαθα ότι είχαν πεθάνει τα 2 και επέζησαν τα άλλα δύο. Αυτή είναι δυστυχώς η δυσκολία της καθημερινότητας στην Αφρική».
Σε μια ήπειρο όπου το πόσιμο νερό είναι δυσεύρετο, κάθε σταγόνα που αναβλύζει από ένα καινούργιο πηγάδι, γίνεται αφορμή γιορτής για τους ιθαγενείς.Με τα εθνικές τους ενδυμασίες, με κρόταλα και με τύμπανα ευχαριστούν τον Θεό για το νερό, καθώς σε πολλά μέρη οι θερμοκρασίες ξεπερνούν και τους 45 βαθμούς.Σήμερα, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει επιτύχει να κατασκευάσει 500 πηγάδια με χειροκίνητες αντλίες και 100 πηγάδια με μοτέρ σε όλη την Αφρική, μια ανεκτίμητη «περιουσία» για τους κατοίκους της Μαύρης Ηπείρου.
Υποτροφίες
Οι μητροπολίτες εγκαινιάζουν σχολεία και προσπαθούν να μεταδώσουν τη γνώση, εκεί όπου βασίλευε η μαγεία, οι θυσίες και η οιωνοσκοπία. Στην Ουγκάντα, στο Μαλάουι, στην Τανζανία, στη Νιγηρία ιδρύονται σχολεία και δίνονται υποτροφίες. Η ψυχική σωτηρία όμως δεν είναι ο μόνος στόχος της ιεραποστολής. Το αυτονόητο για κάθε παιδί που γεννιέται στον δυτικό κόσμο είναι τα εμβόλια. Στις ζούγκλες της Αφρικής πεθαίνουν από ελονοσία, από το τσίμπημα ενός κουνουπιού ή μένουν ανάπηρα από πολιομυελίτιδα.
Η οικοδόμηση και η λειτουργία ενός ιατρικού κέντρου γίνεται προτεραιότητα, μετά τον εκχριστιανισμό των ντόπιων. Εφοπλιστές, επιχειρηματίες, ομογενείς, όλοι γίνονται δωρητές, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής.Σχεδόν 280 ιατρικά κέντρα και κλινικές λειτουργούν σε χώρες της Αφρικής, με τη μέριμνα του Πατριαρχείου.Δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί συνολικά πόσοι Αφρικανοί έχουν ασπαστεί τον ορθόδοξο χριστιανισμό. Σίγουρα στην Κένυα, το Καμερούν, το Κονγκό, την Τανζανία και τη Μαδαγασκάρη είναι οι πολυπληθέστεροι. Στην Κένυα μάλιστα υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 1.000.000.
Αντίθετα, «σκοτεινές», απροσπέλαστες και σκεπασμένες από «αχλύ» μυστηρίου και ειδωλολατρίας, παραμένουν πολλές περιοχές στο Βόρειο Καμερούν, στη Βόρεια Μαδαγασκάρη, στο Τσαντ, το Κονγκό Μπραζαβίλ, τη Βόρεια Τανζανία, τη Βόρεια Ουγκάντα, τη Λιβερία, τη Σιέρα Λεόνε.Συνολικά, υπάρχουν πάνω από 1.500 εκκλησίες σε όλη την Αφρική και εκατοντάδες ναοί-χορτοκαλύβες.Οι ιεραπόστολοι ανοίγουν καθημερινά, μεταφορικά και κυριολεκτικά, δρόμους για τους γηγενείς.Αλλοτε γίνονται δεκτοί σαν επίγειοι Θεοί, άλλοτε αντιμετωπίζουν την επιφύλαξη ή την εχθρότητα. Κι άλλοτε πρέπει να «ξεριζώσουν» από τη σκέψη και την καρδιά των ντόπιων τον ανιμισμό.
Ο Γρηγόριος
Γράφει σε ένα μήνυμά του ο μητροπολίτης Καμερούν Γρηγόριος:
«Στο Βόρειο Καμερούν ένας μικρός είχε ξεχωρίσει από τ άλλα παιδιά. Γιόρταζαν τη θεμελίωση μιας νέας εκκλησίας στο χωριό τους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τούτη η εικόνα τράβηξε την προσοχή μου. Εμεινα να τον παρακολουθώ από μακριά. Εμοιαζε το ύφος του σαν να μην ήταν της ηλικίας του. Σαν κάτι να τον απασχολούσε. Ελα κοντά μας, μη φοβάσαι του είπα, με όποιον τρόπο μπορούσα κι όσο πιο σιγά γινόταν. «Δεν θέλω να έλθω μαζί σας, γιατί στην εκκλησία που θα φτιάξετε θα ναι πάντα ο Χριστός εσταυρωμένος, όπως και στην άλλη Εκκλησία στο διπλανό χωριό. Δεν θέλω να βλέπω τον Χριστό να πονάει στο Σταυρό», ήταν η απάντηση του παιδιού.Η «μάχη» που δίνουν οι ιεραπόστολοι στην Αφρική είναι ειρηνική αλλά σκληρή και καθημερινή…
ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Οάσεις» φροντίδας στην Τανζανία
Μικρές «οάσεις» αγάπης και φροντίδας για τους κατοίκους της Τανζανίας, δημιουργεί εδώ και τεσσεράμισι χρόνια ο Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως και Σεϋχέλλων Νήσων, Δημήτριος.Στη χώρα αυτή της «Μαύρης» Ηπείρου τα στατιστικά στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά: δύο στα δέκα παιδιά πεθαίνουν από AIDS, μεγάλος αριθμός παιδιών μένει ανάπηρος λόγω πολιομυελίτιδας, ενώ το γενικό ποσοστό θνητότητας είναι πολύ υψηλό, εξαιτίας της έλλειψης τροφής και πόσιμου νερού και των τροπικών ασθενειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά μέσο όρο οι γυναίκες ζουν 45 χρόνια. Ο Μητροπολίτης Δημήτριος που κατάγεται από το Σοχό Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε σιγά σιγά να κάνει μικρές αλλαγές για τη βελτίωση μιας σκληρής καθημερινότητας.
Συσσίτια, σχολεία, ορφανοτροφεία, γεωτρήσεις, κλινικές, είναι μερικά μόνο από τα έργα, τα οποία έχει υλοποιήσει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας για την αρωγή των γηγενών.
Μία από τις πρωτοβουλίες που έλαβαν σάρκα και οστά πριν από χρόνια ήταν η οικοδόμηση ενός Γυμνασίου στο Κινταμάλι, στο οποίο φοιτούν 2.100 μαθητές. Οι κάτοικοι, για να τιμήσουν τον Μητροπολίτη Δημήτριο, έδωσαν στο σχολείο το όνομά του.Επίσης στην περιοχή έχουν χτιστεί τρία δημοτικά. Το πιο πρόσφατα ανεγερθέν, θα εγκαινιαστεί σε έναν μήνα από τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα, ο οποίος, όπως και αρκετοί ακόμη ιεράρχες της Βορείου Ελλάδος, έχει συνδράμει την πρωτοβουλία.Πριν από πέντε χρόνια στην Τανζανία υπήρχαν μόλις 300 ορθόδοξοι και μία Εκκλησία. Σήμερα οι πιστοί είναι χιλιάδες και το έργο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας απτό.Στην Αρούσα, στις παρυφές του όρους Κιλιμάντζαρο, κατασκευάζεται ένα νηπιαγωγείο και μια κλινική.Μία ακόμη σημαντική δραστηριότητα του Πατριαρχείου είναι η διάνοιξη πηγαδιών και γεωτρήσεων προκειμένου να αντληθεί καθαρό νερό. Σε μια απομακρυσμένη επαρχία, στο Μαφρούτο, έχουν ανοίξει έντεκα πηγάδια.Την ανταμοιβή για τις προσπάθειές του, ο Μητροπολίτης Δημήτριος τη λαμβάνει από τις εκδηλώσεις αγάπης των ντόπιων. Τον υποδέχονται χαμογελαστοί στην Εκκλησία, παρ όλο που έχουν διανύσει χιλιόμετρα ολόκληρα ξυπόλητοι, κάτω από τον καυτό ήλιο της Αφρικής για να φτάσουν εκεί. «Μούγκου ακού μπαρίκι Σάνα», «να σας ευλογεί ο Θεός, κύριε» είναι η ευχή που του δίνουν, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους…
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Δόσιμο καρδιάς η προσφορά
Πριν από την ανάρρησή του στον πατριαρχικό θρόνο, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος είχε επιτελέσει ένα σημαντικό ιεραποστολικό έργο, το οποίο, μέσα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, συνεχίζει έως σήμερα.Μιλώντας στο «Εθνος» συμπύκνωσε την αποστολή που επέλεξε από πολύ νέος ως εξής: «Η ιεραποστολή για μένα είναι τρόπος ζωής. Ενα μονοπάτι που οδηγεί στην αγκαλιά του Θεού. Κάθε προσφορά προς τα πλάσματά του είναι δόσιμο καρδιάς.Χρόνια τώρα κοιτάζω τα μάτια αυτών των παιδιών, τα τόσο εκφραστικά. Αραγε τι να θέλουν να μου πούνε και τι απαντήσεις να δώσω στα χιλιάδες «γιατί»; Γιατί η πείνα; Γιατί η γύμνια; Γιατί ο πόνος; Γιατί η φτώχεια; Απαντήσεις, που κι εγώ δύσκολα μπορώ να δώσω».
