Ο Όσιος Μαρτύριος του Ζελένσκ, κατά κόσμο Μηνάς, γεννήθηκε στην πόλη Βελίκι Λούκι της Ρωσίας κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Κοσμά και την Σταφανίδα, οι οποίοι πέθαναν δέκα χρόνια μετά την γέννησή του. Την κατά Θεόν διαπαιδαγώγησή του και φριντίδα του μικρού Μηνά ανέλαβε ένας πνευματικός και αγαθός λευίτης του ναού του Ευαγγελισμού της γενέτειράς του, που λίγο αργότερα έγινε μοναχός στη μονή της Αγίας Τριάδος και ονομάστηκε Βογολέπιος. Ο Όσιος επισκεπτόταν τακτικά τον γέροντά του και λίγο αργότερα, ικανοποιώντας τον πόθο της ψυχής του, κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Μαρτύριος. Μετά από επτά χρόνια ασκήσεως και προσευχής ο Όσιος, με την ευλογία του πνευματικού του, πήρε μαζί του την εικόνα της Αγίας Τριάδος και της Υπεραγίας Θεοτόκου του Τιχβίν και ήλθε στη νήσο Βέρντε, κοντά στην περιοχή Ζελένσκ, όπου και ασκήτευε. Εκεί έκτισε ένα μικρό ναό προς τιμήν του Κυρίου και της Θεοτόκου.Ένα βράδυ, μετά την προσευχή του, είδε ξαφνικά στο όνειρό του την εικόνα της Παναγίας να επιπλέει πάνω στο νερό. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κάλεσε τον Όσιο να πάει να βρει την ιερή εικόνα. Πράγματι, ο Όσιος Μαρτύριος κατέβηκε στην λίμνη και είδε την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου αν επιπλέει επάνω στο νερό. Τότε την πήρε με ευλάβεια και δέος και την μετέφερε στον τόπο της ασκήσεώς του.
Το έτος 1570 μ.Χ., ο Όσιος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο του Νόβγκοροντ και διορίσθηκε ως ηγούμενος το έτος 1582 μ.Χ.
Ο Όσιος Μαρτύριος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1603 μ.Χ.. Παραδίδοντας την αγία ψυχή του στον Κύριο ανέπεμψε την τελευταία επί γης ικεσία του: «Κύριε, χάρισε την ειρήνη σε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς».
