Όταν το έτος 1728 μ.Χ. ενέσκυψε στη νήσο της Ζακύνθου πανούκλα, οι Χριστιανοί εστράφησαν στον Άγιο Χαράλαμπο (βλέπε 10 Φεβρουαρίου) και ζήτησαν την μεσιτεία του. Αποφάσισαν μάλιστα να οικοδομήσουν ναό προς τιμή του ως ικεσία και υπέρ της απαλλαγής αυτών από την συμφορά. Οι Άγιοι Πάντες Ιεράρχες εν Νόβγκοροντ της Ρωσίας
Η εορτή αυτή καθιερώθηκε μετά τη φανέρωση του Αγίου Ιωάννου, Αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ (κοιμήθηκε 7 Σεπτεμβρίου 1186 μ.Χ.) στον Άγιο Ευθύμιο, Αρχιεπίσκοπο Νόβγκοροντ (κοιμήθηκε 11 Μαρτίου 1458 μ.Χ.), ο οποίος του είπε να εορτάζει με αγρυπνία στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας τους μακαρίους Ιεράρχες της τοπικής αυτής Εκκλησίας, που ευαρέστησαν με το βίο και τους αγώνες τους τον Θεό. Επίσης, η εορτή αυτή επιτελείται στις 4 Οκτωβρίου, ημέρα της μνήμης του Αγίου Ιεροθέου, Επισκόπου Αθηνών, σύμφωνα με όσα είπε ο Άγιος Ιωάννης, και την Τρίτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή.Οι Άγιοι Ιεράρχες είναι: Ιωακείμ (κοιμήθηκε 1030 μ.Χ.), Λουκάς (κοιμήθηκε 1060 μ.Χ.), Γερμανός (κοιμήθηκε 1096 μ.Χ.), Αρκάδιος (κοιμήθηκε 1162 μ.Χ.), Γρηγόριος (κοιμήθηκε 1193 μ.Χ. - βλέπε 24 Μαΐου), Μαρτύριος (κοιμήθηκε 1199 μ.Χ.), Αντώνιος (κοιμήθηκε 1231 μ.Χ.), Βασίλειος (κοιμήθηκε 1352 μ.Χ.), Συμεών (κοιμήθηκε 1421 μ.Χ.), Γεννάδιος (κοιμήθηκε 1505 μ.Χ.), Ποιμήν (κοιμήθηκε 1571 μ.Χ.), Αφφώνιος (κοιμήθηκε 1652 μ.Χ.).Ο Όσιος Λογγίνος ο Ερημίτης
Ο Όσιος Λογγίνος του Κορυάζχεμσκ καταγόταν από την Ρωσία. Ασκήτεψε αρχικά στη μονή Αγίου Παύλου της Ομπνόρα και στη συνέχεια στη μονή των Αγίων Βορίδος και Γκλεμπ του Σολβυτσέγκοντ και στη μονή του Αγίου Κορνηλίου της περιοχής Κομέλ. Από εκεί, ακολουθούμενος από τον μοναχό Συμεών, ήλθε σε ερημητήριο που ήταν στις όχθες του ποταμού Κορυαζχέμα. Εκεί ανήγειρε κελιά και ναό αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο.Ο Όσιος Λογγίνος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1540 μ.Χ. Μετά 16 χρόνια από την κοίμηση αυτού, το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε μέσα στο ναό.
Ο Άγιος Βασίλειος Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ της Ρωσίας
Ο Άγιος Βασίλειος εξελέγη Μητροπολίτης του Νόβγκοροντ της Ρωσίας το 1329 μ.Χ. και χειροτονήθηκε στο ναό των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού. Συνέγραψε το προσφιλές ανάγνωσμα «Ο παράδεισος επί της γης». Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1352 μ.Χ.
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Αρεοβίνδου
Ο ναός αυτός υπήρχε απέναντι της βασιλικής πύλης (Μπαλατά), στο σημερινό Χάσκιοϊ της Κωνσταντινούπολης και κτίσθηκε το έτος 598 μ.Χ. από τον αδελφό του αυτοκράτορα Μαυρικίου (582 - 602 μ.Χ.), Πέτρο. Το όνομα Αρεόβινδος είχαν επιφανείς στρατιωτικοί της Ανατολής.Ο Άγιος Αναστάσιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Διάφοροι Συναξαριστές καθώς και τα Μηναία, από παραδρομή αναφέρουν την ήμερα αυτή μνήμη του Αναστασίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Εννοούν δε τον Αναστάσιο εκείνο, που διαδέχτηκε τον πατριάρχη Γερμανό (τιμάται 12 Μαΐου) αφού τον υποστήριξε ο Λέων ο Γ΄ και συνέπραξε εναντίον των αγίων εικόνων. Αυτός ήταν τόσο μισητός στον κόσμο των ορθοδόξων, ώστε, καθώς εξιστορεί ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων, τη στιγμή που γινόταν πατριάρχης, ευσεβείς και σεμνές γυναίκες της Κωνσταντινούπολης, ώρμησαν στην Εκκλησία με πέτρες και ξύλα, και, φωνάζοντας τον πληρωμένο προδότη και λύκο, τον έδιωξαν. Τέτοιος ελεεινός Ιεράρχης, δεν έχει φυσικά καμιά θέση στην τάξη των Αγίων.Αντ' αυτού η τιμή ανήκει σ' άλλο Αναστάσιο, πατριάρχη Ιεροσολύμων, που υπήρξε άνδρας ευσεβής και διακρίθηκε για τη θεάρεστη ζωή του. Έχασε μάλιστα και το θρόνο του υποστηρίζοντας τις αποφάσεις της Δ' Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.), που έγινε στη Χαλκηδόνα.
Την ορθή αυτή γνώμη, χρεωστούμε στο σοφό πατριάρχη Κωνστάντιο τον Α'.
Οι Άγιοι Ενναθά, Ουαλεντίνα και Παύλος
Η Ενναθά καταγόταν από τη Γάζα και η Ουαλεντίνη από την Καισαρεία της Παλαιστίνης.Όταν διώκονταν οι χριστιανοί και βασανίζονταν στην Παλαιστίνη, καταγγέλθηκε και η Ενναθά στον ηγεμόνα Φιρμιλιανό. Η γενναία κόρη δήλωσε αμέσως ότι πιστεύει στον Χριστό και συμβούλευσε τον ηγεμόνα να μελετήσει και αυτός τη χριστιανική θρησκεία για να βρει τη σωτηρία του. Και επειδή επέμενε στην ομολογία της, την έδεσαν σ' ένα ξύλο και την βασάνιζαν ποικιλοτρόπως.
Άλλα το μαρτύριο της έβλεπε και η Ουαλεντίνη. Η τίμια ψυχή της δεν μπόρεσε να υποφέρει τη σιωπή. Αποφασιστικά προχώρησε και έκανε παρατηρήσεις στον Φιρμιλιανό. Τότε και αυτή είχε την ίδια τύχη με την Ενναθά.
Όμως, τη στιγμή εκείνη, παρουσιάστηκε κάποιος νέος, που ονομαζόταν Παύλος και με θάρρος στιγμάτισε το κακούργημα του Φιρμιλιανού. Αυτός τότε εξοργισμένος, διέταξε να αποκεφαλίσουν τον Παύλο και να κάψουν ζωντανές την Ενναθά και την Ουαλεντίνη.
Έτσι οι τρεις Άγιοι Μάρτυρες πήραν τα ουράνια αθάνατα στεφάνια.
Οι Άγιες Τρεις Γυναίκες
Τὰς τρεῖς γυναῖκας ἀρρενωποὺς μηνύει,Ἄρρην ἀριθμός, ὁ τρία, πρὸς τὸ ξίφος.
Οι Άγιες Τρεις Γυναίκες ήταν παρούσες στο μαρτύριο του Αγίου Χαραλάμπους (βλέπε 10 Φεβρουαρίου), και αφού είδαν τα θαύματα του, πίστεψαν στον Χριστό, τον ομολόγησαν και αποκεφαλίστηκαν στη Μαγνησία.
Ο Όσιος Ζήνων ο Ταχυδρόμος
Ο Όσιος Ζήνων καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ήταν γιος πλουσίων και ευγενών γονέων. Επί βασιλέως Ουάλη (364 - 374 μ.Χ.) έκανε χρέη διακοσμητή των γραμμάτων του. Όταν πέθανε ο Ουάλης, αμέσως ο Ζήνων έριξε τη στρατιωτική ζώνη και αφού βρήκε ένα μεγάλο τάφο (πολλούς τέτοιους τάφους είχε το βουνό της Αντιοχείας) μπήκε μέσα σ' αυτόν και καθάριζε την ψυχή του με αυστηρότατη άσκηση. Το στρώμα του ήταν μια στοίβα από χορτάρια πάνω σε πέτρες. Ήταν ντυμένος με ένα τριμμένο ράσο· η τροφή του ήταν λίγο ψωμί, που του έφερνε κάθε δύο μέρες κάποιος φίλος του και το νερό το έφερνε από πολύ μακριά ο ίδιος. Έτσι πήρε πολλή χάρη από τον Θεό. Γι' αυτό, λέγεται, όταν επέδραμαν στον τόπο εκείνο οι Ίσαυροι και σκότωναν πολλούς ασκητές, ο Ζήνων με την προσευχή του τους τύφλωσε, με αποτέλεσμα αυτοί να μη βλέπουν την πόρτα του κελιού του. Έτσι άγια αφού έζησε ο Ζήνων, σε βαθιά γεράματα παρέδωσε τη δίκαια ψυχή του στον Θεό.
