Δὲν εἶναι γνωστὸ πότε ἔζησε ὁ Ὅσιος Κυριακός,ὁ ἀσκητὴς τῆς Εὐρύχου.Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ἀκολουθία του εἶναι ὅτι ἀπὸ βρέφος «ἐγένου τοῦ Κυρίου ἐραστὴς».Ἀγάπησε τὸν Θεὸ καὶ Τὸν ἀκολούθησε.Ἄφησε τὸν κόσμο καὶ ἔγινε πολιστὴς τῆς ἐρήμου καὶ ἐραστὴς τῆς ἡσυχίας.Στὸ ἀσκητήριό του τὸν ἐπισκέπτονταν πλήθη πιστῶν,γιὰ νὰ τὸν δοῦν,νὰ τὸν συμβουλευθοῦν καὶ νὰ λάβουν τῆν εὐχή του.Καὶ ὁ Ὅσιος τοὺς δεχόταν ὅλους μὲ ἀγάπη καὶ ὑπομονή.Τοὺς δίδασκε καὶ τοὺς παρηγοροῦσε.Τοὺς συμβούλευε νὰ ἀφήσουν τὰ μίση καὶ τὶς κακίες μεταξύ τους καὶ νὰ μετανοήσουν.Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.«Φέρων τὸν σταυρὸν ἐπ’ ὤμων σου… καὶ πάθη θανατώσας τὰ τοῦ σώματος συντόνοις ἀγρυπνίαις καὶ δεήσεσι χάριν ἀπείληφας,Ὅσιε,τοῦ θεραπεύειν νοσήματα», γράφει ὁ ὑμνογράφος.Καθημερινὰ στὸ κελλί του,μαζὶ μὲ τὴν διδασκαλία ποὺ προσέφερε, θεράπευε ἀσθενεῖς καὶ πάσχοντες.
Ἔτσι, ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Κυριακὸς ὡς ἄγγελος στὴν ψυχή καὶ Θαυματουργός,κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
