(Σεραπίων Ἐπίσκοπος,Ἰωάννης καὶ Στέφανος,Καλλίνικος,Φήστος,Φαύστος,Αἰδέσιος,Μάρκελλος,Θεόδωρος,Μελετίων,Σέργιος,Μαρκελλίνος,Φήλιξ,Φωτεινός,Θεοδωρίσκος,Μερκούριος καὶ Δίδυμος,Χριστίνος καὶ Κυριάκος, Καρτέριος,Σωσάννα,Μαρκιανή,Παλλαδία,Γρηγορία καὶ ἀλλοι Μάρτυρες)Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴν Γαλατία καὶ ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀντωνίνου (138-160 μ.Χ.).Κατηγορήθηκαν στὸν ἡγεμόνα τῶν Ταβιανῶν Μάξιμο καὶ διώκονταν ἀπὸ τοὺς ἐθνικούς.Ὅταν συνελήφθηκαν,ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνα,ὁ ὁποῖος τοὺς διέταξε νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα.Οἱ Ἅγιοι ἀρνήθηκαν καὶ τότε ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια.Τοὺς καταξέσχισαν τὰ πλευρά,τοὺς κτύπησαν μὲ σιδερόσφαιρες τοὺς ἀστραγάλους καὶ κάρφωσαν τὰ πόδια τους σὲ ξύλα.Στὴν συνέχεια τοὺς ἔχυσαν στὰ αὐτιὰ καυτὸ λάδι,ἀλλὰ οἱ Μάρτυρες μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἔμειναν ἀβλαβεῖς,οἱ δὲ δήμιοι ἀπὸ τὴν ζέστη διαλύθηκαν σὰν τὸ κερὶ καὶ ἀμέσως κάηκαν ὅλοι οἱ ὑπηρέτες τοῦ ἡγεμόνος.
Μόλις ἄρχισε νὰ ξημερώνει Ἄγγελοι Κυρίου πῆραν τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες καὶ τοὺς μετέφεραν στὸ ναὸ τοῦ Δία,ὅπου οἱ Ἁγιοι κατέρριψαν τὸ χάλκινο εἴδωλο αὐτοῦ.Μόλις τὸ ἄγαλμα κατέπεσε,ἐξῆλθαν ἀπὸ αὐτὸ δαίμονες ποὺ κραύγαζαν ὅτι ἔφθασε ἡ ὥρα τῆς ἐκπληρώσεως τῆς προφητείας γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Δία ἀπὸ τὸν στρατηλάτη Μελέτιο.Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε ἀφορμὴ νὰ βαπτισθεῖ Χριστιανὸς ὁ εὐγενὴς Σεραπίων,ποὺ ἔγινε Ἐπίσκοπος.Οἱ Ἅγιοι Μελέτιος,Ἰωάννης καὶ Στέφανος ὁδηγήθηκαν καὶ πάλι μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα,ὁ ὁποῖος προσκάλεσε τοὺς κόμητες,τοὺς τριβούνους καὶ τοὺς πρίγκιπες Φῆστο, Φαῦστο,Μάρκελλο,Θεόδωρο,Μελετίωνα,Σέργιο,Μαρκελλίνο,Φίλικα,Φωτεινό,Θεοδωρίσκο, Μερκούριο καὶ Δίδυμο.Τότε ὁ ἡγεμόνας λέγει πρὸς αὐτούς:«Γιατὶ καταστρέψατε τὸ ναὸ τοῦ μεγάλου θεοῦ Δία;».Αὐτοὶ δὲ ἀπάντησαν:«Ἐμεῖς δὲν εἴμασταν ἐκεῖ,ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ καταφρόνησες,ὁ Μελέτιος,μὲ τὶς οὐράνιες δυνάμεις συνέτριψε αὐτόν».Καὶ ἀμέσως ἄρχισαν νὰ ἐλέγχουν τὸν ἡγεμόνα γιὰ τὴν ἄνοια καὶ τὴν ἀσέβεια αὐτοῦ.Τότε ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τοὺς κτυπήσουν μὲ λωρίδες ἀπὸ μολύβι καὶ νὰ τοὺς βάλουν σὲ πυρακτωμένο καμίνι.Οἱ Ἅγιοι εἰσῆλθαν στὴν φωτιὰ κρατώντας ὁ ἕνας τὸ χέρι τοῦ ἄλλου καὶ ἔνιωθαν σὰν νὰ δροσίζονταν στὸν παράδεισο.Οἱ εἰδωλολάτρες ἄρχισαν νὰ ρίχνουν νερό,γιὰ νὰ σβήσει ἡ φωτιὰ καὶ νὰ πνίξουν τοὺς Ἁγίους ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις.Ἀλλὰ οὔτε πάλι κατάφεραν τίποτε. Τότε τοὺς ὁδήγησαν στὸ ναὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ.Μόλις οἱ Ἅγιοι εἰσῆλθαν στὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ καὶ προσευχήθηκαν,μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ ὁ ναὸς σείσθηκε καὶ τὸ ἄγαλμα τοῦ εἰδώλου συνετρίβη.Τότε ἔνδυσαν τὸν Ἅγιο Μελέτιο μὲ θώρακα καὶ περικεφαλαία ποὺ ἔκαιγαν,ἀλλὰ τὸ σίδερο ἔγινε κρύο.Τὸ μαρτύριο συνεχίσθηκε.Ὁ ἡγεμόνας διέταξε τότε νὰ φέρουν μπροστά του δύο παιδιά,ποὺ ὀνομάζονταν Χριστίνος καὶ Κυριάκος.Τὰ ρώτησε λέγοντας:«Πεῖτε μας,παιδιά,ποιὸς Θεός εἶναι μεγαλύτερος,ὁ Δίας ἢ ὁ Χριστός;».Καὶ ἐκεῖνα ἀποκρίθηκαν:«Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός,Αὐτὸς ποὺ δημιούργησε μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὰ πάντα».Τότε τὰ κτύπησαν καὶ ἀκολούθως ἀπέκοψαν τὶς τίμιες κεφαλὲς αὐτῶν καὶ τοῦ διδασκάλου τους «ἐν τῷ ὄρει Μηνόει».
Ὁ Ἅγιος Σεραπίων ἐτελειώθη διὰ ξίφους καὶ ἐνταφιάσθηκε στὸ ὄρος τῶν Καδακορέων.
Πάλι ὁ παράνομος ἡγεμόνας ἔδωσε στὸν Ἅγιο Μελέτιο νὰ πιεῖ δηλητήριο ποὺ ἦταν κατασκευασμένο ἀπὸ τὸν μάγο Καλλίνικο.Μόλις ὁ μάγος Καλλίνικος εἶδε τὸ παράδοξο θαῦμα, πίστεψε στὸν Χριστό καὶ ἔλεγξε τὰ εἴδωλα ὡς δαιμόνια.Καὶ ἀμέσως παρακάλεσε τὸν Ἅγιο Μελέτιο νὰ τοῦ δώσει τὴν σφραγίδα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ γίνει Χριστιανός.Ἔτσι μαρτύρησε καὶ ὁ Καλλίνικος,ὁ ὁποῖος ἐνταφιάσθηκε μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Σεραπίωνα.Στὴν συνέχεια ὁ ἡγεμόνας ἔφερε στὸ βῆμα τὶς γυναῖκες τῶν Ἁγίων Φήστου,Φαύστου,μαρκελλίνου καὶ Αἰδεσίου,τὴ Σωσάννα,τὴ Μαρκιανή,τὴν Παλλαδία καὶ τὴ Γρηγορία,οἱ ὁποῖες,ἀφοῦ ὁμολόγησαν τὸν Χριστό,μαρτύρησαν.Ὁ ἡγεμόνας,τυφλωμένος ἀπὸ τὴν ἀσέβεια,δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια.Ἀμέσως ἔδωσε ἐντολὴ νὰ κρεμάσουν τὸν Ἅγιο Μελέτιο σὲ ἕνα πεῦκο καὶ νὰ τοῦ καρφώνουν τὸ σῶμα μὲ πυρακτωμένα καρφιά.Τὸ ἔργο αὐτὸ ἀνέλαβε ὁ Καρτέριος ὁ χαλκέας μὲ τοὺς δώδεκα μαθητὲς αὐτοῦ.Μόλις ἄρχισαν νὰ καρφώνουν τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου Μελετίου,τὰ πυρακτωμένα καρφιὰ συντρίβονταν καὶ ἔπεφταν κατὰ πρόσωπο ἐκείνων ποὺ τὰ κάρφωναν καὶ τοὺς τύφλωναν.Ἔτσι ὁ Καρτέριος καὶ οἱ μαθητές του πίστεψαν στὸν Χριστό καὶ ἀπετμήθησαν τὶς τίμιες κεφαλὲς αὐτῶν στὸ ὄρος τῶν Καδακορέων.
Καὶ ἐνῶ ὁ Ἅγιος Μελέτιος ἦταν κρεμασμένος στὸ δένδρο,φωνὴ ακούσθηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό ποὺ ἔλεγε:«Ἔλα,ἀθλητά μου,Μελέτιε,ἀνάβαινε στὰ ταμεῖα τοῦ Παραδείσου καὶ στὸ χορὸ τῶν ἐκλεκτῶν μου Ἀγγέλων καὶ στὴ συνδρομὴ ὅλων τῶν Δικαίων μου.Νὰ,ὅλοι οἱ Ἅγιοι στέκονται καὶ σὲ προσδοκοῦν,γιὰ νὰ σοῦ δώσουν τὰ βραβεῖα,διότι ἐσὺ ἐποίησες τὸ θέλημά μου ἐπὶ τῆς γῆς».Τότε κατέβηκαν Ἄγγελοι ἀπὸ τὸν οὐρανό καὶ παρέλαβαν τὴν ψυχὴ τοῦ Ἁγίου Μελετίου καὶ τὴν ἀνέφεραν στὸν οὐρανὸ σὰν περιστερὰ λευκὴ ἀπαστράπτουσα.Ἄγγελος Κυρίου κατῆλθε καὶ πῆρε τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Μελετίου καὶ τὸ ἔφερε στὸ ὄρος,ὅπου τελειώθηκε καὶ τὸ στράτευμα αὐτοῦ.
