Σε όλα αυτά τα σπουδαία αναφέρθηκε στην ομιλία της «Η λατρεία των αγίων στους Τούρκους» η
καθηγήτρια Τουρκολογίας κα. Ελισάβετ Ζαχαριάδου στο συμπόσιο των Δελφών, που έγινε το Σαββατοκύριακο για «Το Βυζάντιο και την ιστορική του συνέχεια».
«Η λατρεία των Χριστιανών αγίων έχει επιζήσει ακόμη και σήμερα ανάμεσα στα λαϊκά τουρκικά στρώματα», λέει η κυρία Ζαχαριάδου. «Αλλωστε οι δίαυλοι μετάδοσης βυζαντινών πολιτιστικών στοιχείων στους Τούρκους υπήρξαν πολλοί από την πρώτη στιγμή της εξάπλωσής τους στα εδάφη της Μικράς Ασίας». Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που ακόμη και το νόμισμα στη Μικρά Ασία συχνά έφερε μορφές -κάτι που απαγορεύεται έτσι κι αλλιώς από το Κοράνι- και μάλιστα μορφές αγίων, όπως του αγίου Γεωργίου.
Μερικοί από αυτούς τους αγίους μάλιστα ταυτίστηκαν ως ένα σημείο με κάποιον Τούρκο άγιο. Όπως ο άγιος Γεώργιος με τον Χιζίρ-Ελιάς των Τούρκων, που η γιορτή του ήταν στις 5-6 Μαΐου με την άνθηση της φύσης. Επίσης, στο καππαδοκικό χωριό Σινασός ο άγιος Χαράλαμπος ταυτίστηκε με τον Χατζή Μπεκτάς, τον προστάτη των Γενιτσάρων, οι οποίοι όμως λάτρευαν και τον αρχάγγελο Μιχαήλ, αποκαλώντας τον «Τζαναλιτζή», που μεταφράζεται ως ψυχοβγάλτης, το λειτούργημα δηλαδή του Αρχαγγέλου να παίρνει την ψυχή. Επιπλέον υπήρχε και ο άγιος Αμφιλόχιος, που όπως πίστευαν οι Τούρκοι στον τάφο του στο Ικόνιο γίνονταν θαύματα.
